Μαμά VS Μπαμπάς: Πώς να διαφωνείτε χωρίς να τσακώνεστε – ειδικά μπροστά στα παιδιά!

Αν πιστεύεις πως το πιο δύσκολο κομμάτι του να γίνεις γονιός είναι οι αϋπνίες ή τα ξεσπάσματα των παιδιών, μάλλον δεν έχεις περάσει ακόμα από τη φάση «δεν συμφωνούμε πώς να το μεγαλώσουμε». Το να διαφωνείς με τον σύντροφό σου για τον τρόπο που μεγαλώνετε τα παιδιά δεν είναι ένδειξη ότι κάτι πάει στραβά, αλλά ότι είστε δύο άνθρωποι με διαφορετικές εμπειρίες, αξίες και φόβους. Το πρόβλημα δεν είναι η διαφωνία, αλλά ο τρόπος που την αντιμετωπίζεις. Γιατί, πίστεψέ με, υπάρχει τρόπος να μη μετατρέπεται κάθε διαφορά άποψης σε πεδίο μάχης με πιτζάμες.

Άλλαξε στόχο, όχι τον άλλο

Όταν προσπαθείς να πείσεις τον σύντροφό σου ότι εσύ έχεις δίκιο, μπαίνεις άθελά σου σε μια αδιέξοδη διαδρομή. Ο άνθρωπος απέναντί σου, από τη φύση του, θα αντισταθεί – ακόμα κι αν μέσα του σκέφτεται ότι έχεις δίκιο. Αντί να κυνηγάς το «να συμφωνήσουμε», δοκίμασε να αλλάξεις τον στόχο: να καταλάβεις από πού έρχεται ο άλλος. Δεν χρειάζεται να έχετε το ίδιο manual γονεϊκότητας, αλλά να μπορείτε να μοιραστείτε τις σελίδες σας. Ρώτα, άκου, εξήγησε χωρίς ύφος ειδικού. Οι διαφωνίες δεν λύνονται με επιχειρήματα, αλλά με κατανόηση. Κι αν η κουβέντα καταλήξει στο «ας δοκιμάσουμε και τα δύο», ακόμα καλύτερα — γιατί αυτό σημαίνει πως αρχίζετε να λειτουργείτε ως ομάδα, όχι ως αντίπαλοι.

Μπες πίσω από το γιατί

Κάθε τρόπος γονεϊκότητας έχει μια ιστορία πίσω του. Ίσως εκείνος να μεγάλωσε με αυστηρούς κανόνες και τώρα θέλει να δώσει στο παιδί του την ελευθερία που δεν είχε. Ίσως εσύ να φοβάσαι ότι αν δεν βάλεις όρια, θα χαθεί ο έλεγχος. Ό,τι κι αν ισχύει, το «γιατί» είναι πάντα πιο σημαντικό από το «τι». Αντί να τσακώνεστε για το αν θα τιμωρηθεί ή όχι, μιλήστε για το γιατί το βλέπετε διαφορετικά. Μπορεί να ανακαλύψετε πως πίσω από κάθε διαφωνία υπάρχει ένας φόβος ή μια ανάγκη που ζητά αναγνώριση. Μόνο έτσι θα μπορέσετε να καταλάβετε ο ένας τον άλλον και να δείτε ότι, τελικά, μοιράζεστε τον ίδιο στόχο: να μεγαλώσετε παιδιά που νιώθουν αγάπη και ασφάλεια.

Συμφωνήστε στα βασικά

Δεν χρειάζεται να λειτουργείτε με τον ίδιο τρόπο, αρκεί να υπάρχει κοινό έδαφος. Δοκίμασε να γράψεις μαζί με τον σύντροφό σου τα τρία πράγματα που θέλεις να μάθουν τα παιδιά σου φεύγοντας από το σπίτι στα 18. Μπορεί να είναι «σεβασμός», «ευγένεια» και «ανεξαρτησία». Μετά, δείτε πώς ο καθένας σας συμβάλλει σε αυτά με τον δικό του τρόπο. Ίσως εσύ δείχνεις σεβασμό μέσα από τη συζήτηση και εκείνος μέσα από τη συνέπεια. Αντί να βλέπετε τις διαφορές σαν απειλή, δείτε τες σαν συμπλήρωμα. Έτσι, χτίζετε ένα κοινό πλαίσιο που σας βοηθά να είστε σταθεροί χωρίς να χάνετε τον χαρακτήρα σας. Γιατί, στο τέλος, τα παιδιά δε χρειάζονται ίδιους γονείς, αλλά σταθερούς.

Μην ακυρώνεις τον άλλον μπροστά στα παιδιά

Είναι ίσως το πιο δύσκολο σημείο. Όταν βλέπεις κάτι που σε ενοχλεί, το ένστικτό σου λέει να παρέμβεις αμέσως. Όμως, όταν το κάνεις μπροστά στα παιδιά, εκείνα δε βλέπουν δύο γονείς που διαφωνούν, αλλά δύο κόσμους που συγκρούονται. Αν η κατάσταση δεν είναι επικίνδυνη, κράτησέ το για αργότερα. Μίλα όταν θα είστε ήρεμοι, όχι για να κρίνεις, αλλά για να εξηγήσεις πώς ένιωσες. Και μετά, αν χρειάζεται, επανέλαβε το μπροστά στα παιδιά σας, ώστε να δουν δύο ενήλικες που ξέρουν να διορθώνουν χωρίς να προσβάλλουν. Αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη διδασκαλία που μπορείς να τους δώσεις.

Ούτε τα manual ούτε τα άρθρα θα σου πουν πώς να βρεις τη «σωστή» ισορροπία στη γονεϊκότητα, γιατί δεν υπάρχει μία. Αυτό που υπάρχει είναι η διάθεση να μαθαίνεις, να προσαρμόζεσαι και να συνδιαμορφώνεις με τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Οι διαφορές σας δεν είναι πρόβλημα, είναι το υλικό από το οποίο φτιάχνεται μια δυνατή σχέση. Κι όταν τα παιδιά βλέπουν δύο γονείς που δεν είναι ίδιοι, αλλά συνεργάζονται με σεβασμό, μαθαίνουν κι εκείνα την πιο σπουδαία τέχνη: την τέχνη της διαφωνίας.

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock