Μεγάλωσες νωρίς; Σημάδια πως ήσουν η «μαμά» της οικογένειας

Μπορεί να μη θυμάσαι ακριβώς πότε συνέβη, αλλά κάπου εκεί στα παιδικά σου χρόνια σταμάτησες να είσαι παιδί. Κάποιος έπρεπε να μαζέψει τα κομμάτια, να δώσει λύσεις, να κρατήσει τις ισορροπίες. Και έτσι τα πήρες όλα πάνω σου. Τώρα είσαι γονιός, αλλά μέσα σου νιώθεις ότι η μητρότητα απλώς συνεχίζει κάτι που ξεκίνησε πολύ παλιά. Σαν να μη σε βρήκε η στιγμή να γίνεις μαμά, αλλά να σε περίμενε στη γωνία από τότε που έβαλες για πρώτη φορά τα “μεγάλα παπούτσια”.

Όταν γίνεσαι μαμά πριν καν μεγαλώσεις

Η «γονεοποίηση» ενός παιδιού δεν έχει πάντα κραυγαλέα σημάδια. Μπορεί να φρόντιζες τα αδέρφια σου, να ήσουν αυτή που κρατούσε την ψυχραιμία σε κρίσεις, που ήξερε πώς να απαντήσει σε ερωτήσεις ενηλίκων ενώ ακόμα μάθαινε ορθογραφία. Μπορεί να διαχειριζόσουν τα οικονομικά, τα νεύρα, τις ενοχές των άλλων. Δεν σου το ζήτησε κανείς ακριβώς, αλλά ένιωθες ότι έπρεπε. Γιατί κάποιος δεν μπορούσε, και εσύ “μπορούσες”. Μόνο που το κόστος ήταν βαρύ. Έχασες το δικαίωμα να ξεκουραστείς, να είσαι ανέμελη, να κάνεις λάθη χωρίς να κουβαλάς τον κόσμο στην πλάτη σου.

Όταν η ενοχή γίνεται δεύτερη φύση

Αν λες «όχι» και νιώθεις τύψεις, αν εξαντλείσαι να τα προλάβεις όλα, αν βάζεις τον εαυτό σου τελευταίο και δε θυμάσαι καν πώς είναι να ζητάς βοήθεια, τότε έχεις κουβαλήσει το παρελθόν στο τώρα. Δεν το έκανες επίτηδες. Είναι η συνήθεια του να είσαι “εκεί για όλους”, χωρίς καν να σε ρωτάνε. Είναι η αίσθηση ότι για να έχεις αξία, πρέπει να είσαι χρήσιμη. Σαν να μην αρκεί να υπάρχεις. Πρέπει να φροντίζεις, να τρέχεις, να δίνεις. Αλλιώς νιώθεις ότι αποτυγχάνεις.

Η μητρότητα δεν είναι τιμωρία

Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να ξεχωρίσεις τι κάνεις από αγάπη και τι από καθήκον. Γιατί η μητρότητα μπορεί να μοιάζει με “επιστροφή” σε εκείνο το παλιό μοτίβο: να μη σου επιτρέπεται να κουραστείς, να λες πάντα ναι, να μην υπάρχεις ως ξεχωριστός άνθρωπος. Όμως δεν είναι αυτός ο ρόλος σου. Δεν είσαι πια εκείνο το παιδί. Είσαι ενήλικη, έχεις επιλογές, έχεις φωνή. Μπορείς να χτίσεις σχέση με το παιδί σου με ειλικρίνεια και ελευθερία, όχι με τύψεις και πίεση. Μπορείς να δείξεις φροντίδα χωρίς να διαλύεσαι. Και κυρίως, μπορείς να σταματήσεις να αποδεικνύεις την αξία σου κάθε μέρα. Την έχεις ήδη.

Είναι δύσκολο να αλλάξεις παλιούς ρόλους, αλλά δεν είναι αδύνατο. Μπορείς να ξεκινήσεις από μικρά: να λες «όχι» όταν κάτι σε βαραίνει, να ζητάς βοήθεια, να φροντίζεις τον εαυτό σου χωρίς ενοχές. Δε χρειάζεται να κουβαλάς για πάντα το βάρος των άλλων. Είσαι πια μαμά επειδή το θέλεις, όχι επειδή “πρέπει”. Και αυτό αλλάζει τα πάντα.

Κεντρική εικόνα άρθου και εικόνες κειμένου: iStock