Όλοι μας φοβόμαστε από κάτι. Τρομάζουμε στην ιδέα. Και στην ύπαρξη του. Αν, όμως, πιστεύεις ότι τον πιο μεγάλο φόβο τον βιώνεις τώρα, θέλω να σταματήσεις ό,τι κάνεις και για ένα λεπτό να θυμηθείς τι σε φόβισε, όταν ήσουν πολύ μικρή. Χρειάζεσαι περισσότερη ώρα, γιατί (ω, τι έκπληξη) μόλις διαπίστωσες ότι τελικά, οι πρώτοι και πιο έντονοι φόβοι, εμφανίζονται πριν καν πας στο Δημοτικό.
Σύμφωνα με έρευνες, τα νήπια φοβούνται. Πολλούς και πολλά. Τον ήχο της ηλεκτρικής σκούπας, την κόρνα του αυτοκινήτου, το γάβγισμα του σκύλου, το γείτονα, που αισθάνεται ότι τα κοιτά με βλέμμα περίεργο. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι πρώτες φοβίες εμφανίζονται στα παιδιά στην ηλικία των 2 ετών.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ανεξάρτητα από το αντικείμενο του φόβου, υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες, οι οποίες θα τρομάξουν ένα νήπιο. Πάμε να δούμε τις πιο συνηθισμένες…
– Το σκοτάδι. Τα φώτα σβήνουν. Ο φόβος ανάβει. Άλλωστε, η ατάκα “Μη σβήσεις το φως, μαμά” είναι η πρώτη φράση που είπε, ενώ εσύ περίμενες να ακούσεις πως και πως τη λέξη “μαμά”. Τι μπορείς να κάνεις; Ουσιαστικά, να του μάθεις που βρίσκεται ο διακόπτης, πώς το πατά και να του εξηγήσεις ότι τη στιγμή που θα φοβηθεί πολύ, μπορεί να ανάψει το φως και όλα θα λυθούν. Επίσης, ένα μικρό φωτάκι με σχεδιάκια θα το κάνει να κοιμηθεί σαν πουλάκι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
– Τα τέρατα κάτω από το κρεβάτι. Μπαμπούλα Α.Ε. μας κατέστρεψες. Γιατί, μετά την πρώτη προβολή της ταινίας, ο μπαμπούλας και ό,τι τρομακτικό περνάει αυτή τη στιγμή από το μυαλό σου μπορεί να βρίσκεται και μέσα στην ντουλάπα, και κάτω από το κρεβάτι και πίσω από τα ρούχα.
– Τις αστραπές και τους κεραυνούς. Κοιτάει έξω από το παράθυρο και ξαφνικά ένα (υπερβολικά) έντονο φως, μπουμπουνητά και αστραπές το ταράζουν. Το τρομάζουν πολύ.
– Τους εφιάλτες. Πολλές φορές αδυνατούν να αντιληφθούν ότι αυτό που μόλις είδαν (με μάτια κλειστά) δε συνέβη στην πραγματικότητα. Αν θες να το βοηθήσεις, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να του εξηγήσεις ότι όλα ήταν μέρος ενός παραμυθιού, το οποίο έφθασε στο τέλος του.
– Τους αγνώστους που έρχονται στο σπίτι. Είναι οι φίλοι σου, αλλά στα μάτια του μικρού σου είναι μερικοί άνθρωποι με διαφορετική φυσιογνωμία, οι οποίοι απασχολούν τους γονείς του…
– Τον αποχωρισμό. Λίγο πριν τον παιδικό σταθμό, φοβάται ότι θα σε χάσει, αφού δε θα είναι πάνω σου 24ωρες το 24ωρο. Όταν προκύπτει κάτι έκτακτο στη δουλειά και αργείς να επιστρέψεις στο σπίτι. Μη ξεχάσεις, πριν φύγεις να του πεις “Αντίο”.
– Να είναι μόνο στο σπίτι. Εμ, με τόσα που συμβαίνουν στην ομώνυμη ταινία, τι να σκεφτεί και αυτό; Περιμένει ότι θα γίνουν τα πάντα. Και αν δε φοβάται, το σίγουρο είναι ότι βαριέται. Γιαγιά και παππού, μήπως πρέπει να έρθετε;
– Τους κλόουν και τις αποκριάτικες στολές. Ωχ, η εποχή αυτή πλησιάζει. Δε συμπαθούν όλα τα παιδάκια τον αστείο κύριο με τα κόκκινα μαλλιά. Για αυτό, άσε τις απόκριες να σας βρουν, ντυμένους στα… κανονικά σας.
– Την μπανιέρα. Φοβάται ότι θα το παρασύρει το νερό και θα το ρουφήξει η μπανιέρα; Απολύτως λογικό. Για το μικρό σου, είναι ένα νέο περιβάλλον. Χρειάζεται χρόνο και συμβουλές από κάποιον που εμπιστεύεται (εσένα εννοώ), για ν α αισθανθεί οικεία.
– Τον γιατρό. Το μυαλό του πάει σε κάτι κακό (όπως και σε εσένα). Επίσης, όταν έχει συνηθίσει μόνο την αγκαλιά σου, του είναι λίγο (έως πολύ) δύσκολο να αισθανθεί άνετα με τον άγνωστο κυριούλη που το ακουμπά και το εξετάζει…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
