Όταν καταλάβεις τα δικά σου συναισθήματα, η γονεϊκότητα γίνεται πιο εύκολη

Αν είσαι γονιός, ξέρεις πολύ καλά πως η γονεϊκότητα δεν είναι μόνο χαμόγελα και αγκαλιές. Είναι και στιγμές που χάνεις τη ψυχραιμία σου, που νιώθεις ενοχές, φόβο, θυμό ή λύπη. Κάθε φορά που το παιδί σου περνάει ένα νέο στάδιο, είτε είναι τα ξεσπάσματα των δύο ετών είτε η εφηβεία, κάτι αλλάζει και μέσα σου. Και εκεί είναι που ξεκινά το πραγματικό ταξίδι: να μάθεις να αναγνωρίζεις τα δικά σου συναισθήματα, πριν προσπαθήσεις να “ρυθμίσεις” του παιδιού σου. Γιατί όταν κατανοείς τι νιώθεις, δεν αντιδράς απλώς· απαντάς με επίγνωση.

Οι μύθοι που σε κρατούν πίσω

Ένας από τους πιο συχνούς μύθους είναι πως μπορείς να “κερδίσεις” τα συναισθήματά σου με τη λογική. Όμως ο φόβος, ο θυμός ή η θλίψη δεν λειτουργούν έτσι. Δεν είναι εξισώσεις που λύνονται με σκέψη, αλλά αντιδράσεις που ξεκινούν από το σώμα πριν καν προλάβει το μυαλό να επεξεργαστεί τι συμβαίνει. Όταν, για παράδειγμα, το παιδί σου τρέξει ξαφνικά στον δρόμο, το σώμα σου δρα πρώτο, η καρδιά χτυπά δυνατά, οι μύες σφίγγουν, το κορμί σου κινείται πριν το καταλάβεις. Αυτό δεν είναι αδυναμία, είναι το φυσικό σύστημα προστασίας σου. Αν αρχίσεις να προσέχεις πού “μένει” κάθε συναίσθημα, αν ο φόβος βαραίνει το στήθος, το άγχος σφίγγει το στομάχι ή ο θυμός ανεβαίνει στους ώμους, τότε θα καταλαβαίνεις πιο γρήγορα τι νιώθεις και θα μπορείς να το διαχειρίζεσαι με ηρεμία αντί να σε κυριεύει.

Το λάθος της αποφυγής

Πόσες φορές έχεις πει στον εαυτό σου “μην το σκέφτεσαι τώρα” όταν σε πιάνει άγχος; Η αποφυγή μπορεί να φαίνεται σαν προσωρινή λύση, όμως στην πραγματικότητα κάνει το άγχος πιο δυνατό. Το κρύβεις κάτω από το χαλί, και κάποια στιγμή σε πνίγει η σκόνη. Αντί να το αγνοείς, ονόμασέ το. Πες “ναι, αυτή τη στιγμή νιώθω ανησυχία” και ρώτα τον εαυτό σου “τι προσπαθεί να μου πει αυτό το συναίσθημα;”. Το άγχος συχνά σκεπάζει άλλα συναισθήματα, όπως λύπη ή θυμό. Όταν του δώσεις χώρο να υπάρξει, θα ανακαλύψεις τι κρύβεται από κάτω και θα μπορέσεις να το αντιμετωπίσεις με ηρεμία, όχι με πανικό.

Η αλήθεια για τη λύπη και τον θυμό

Ως γονιός, ίσως να έχεις μάθει πως ο θυμός είναι “κακός” και η λύπη κάτι που πρέπει να αποφεύγεις. Όμως και τα δύο είναι πολύτιμοι οδηγοί. Ο θυμός δείχνει πότε κάποιος ξεπερνά τα όριά σου, ενώ η λύπη σε βοηθά να πενθήσεις ό,τι χάνεις, από τη βρεφική ηλικία του παιδιού σου μέχρι τη στιγμή που προτιμά τους φίλους του από εσένα. Το να κλαις ή να θυμώνεις δε σημαίνει ότι είσαι αδύναμος. Σημαίνει ότι είσαι άνθρωπος που νιώθει, που δεν αφήνει τα συναισθήματα να σαπίζουν μέσα του. Αντί να τα καταπιέζεις, δες τα σαν μηνύματα. Όσο τα αποδέχεσαι, τόσο λιγότερο σε ελέγχουν.

Όταν αρχίσεις να καταλαβαίνεις τα δικά σου συναισθήματα, θα παρατηρήσεις κάτι μαγικό. Θα φωνάζεις λιγότερο, θα αγχώνεσαι λιγότερο, θα καταλαβαίνεις πιο γρήγορα τι χρειάζεται το παιδί σου. Γιατί εκείνο, καθρεφτίζει εσένα. Μαθαίνει πώς να διαχειρίζεται τα δικά του συναισθήματα από το πώς εσύ διαχειρίζεσαι τα δικά σου. Η συναισθηματική επίγνωση δεν είναι πολυτέλεια, είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να μεγαλώσεις παιδιά που ξέρουν να ακούν τον εαυτό τους. Και αυτό, τελικά, είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να τους κάνεις.

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock