Όταν ο μπαμπάς λέει «είμαστε έγκυοι» – και η μαμά τον κοιτάζει περίεργα!

Υπάρχουν φράσεις που ακούγονται γλυκές, μέχρι να τις ακούσεις σε λάθος στιγμή. Μία από αυτές είναι το «είμαστε έγκυοι». Συνήθως την πετάει με χαμόγελο ο μέλλων μπαμπάς, με την καλή πρόθεση να δείξει πως «είμαστε μαζί σε αυτό». Μόνο που η φράση αυτή μπορεί να φέρει ανασηκωμένα φρύδια, ένα βαθύ βλέμμα που λέει “εσύ είσαι έγκυος;” και έναν μικρό εσωτερικό εκνευρισμό. Όχι γιατί λείπει η αγάπη ή η υποστήριξη, αλλά γιατί η εμπειρία της εγκυμοσύνης είναι μοναδική, βαθιά σωματική και, στην πραγματικότητα, καθόλου «εμείς».

Όταν το “εμείς” γίνεται λίγο παραπάνω

Η πρόθεση πίσω από το «είμαστε έγκυοι» είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, αγνή. Οι μπαμπάδες που το λένε συχνά θέλουν να δείξουν πως συμμετέχουν, πως η εγκυμοσύνη είναι κοινό ταξίδι. Όμως, για τη γυναίκα που ζει τις ορμόνες, τη ναυτία, την κούραση και τα ξενύχτια, η φράση ακούγεται κάπως… παράταιρη. Μπορεί να σκέφτεται πως όσο κι αν στηρίζεις, εσύ δεν έχεις χάσει τον ύπνο σου επειδή το μωρό χορεύει τα ξημερώματα μέσα στην κοιλιά. Η γλώσσα έχει δύναμη, και το “εμείς” σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να ακούγεται σαν άθελη κατάληψη μιας εμπειρίας που δεν σου ανήκει.

Το βάρος της συμμετοχής

Από την άλλη, είναι άδικο να πεις πως οι μπαμπάδες μένουν απέξω. Μπορεί να μην κυοφορούν, αλλά ζουν κι εκείνοι την αλλαγή με τον δικό τους τρόπο. Αγχώνονται, προσαρμόζονται, στηρίζουν. Είναι αυτοί που μαγειρεύουν όταν η μυρωδιά του κρεμμυδιού σου προκαλεί κρίση πανικού, που αναλαμβάνουν τις δουλειές, που τρέχουν για ραντεβού και ψάχνουν πώς να φτιάξουν καρότσι στις τρεις το πρωί. Η φράση «είμαστε έγκυοι» μπορεί να είναι αδέξια, αλλά πίσω της κρύβεται η ανάγκη του συντρόφου να νιώσει πως είναι κομμάτι της εμπειρίας, πως δεν είναι απλός θεατής μιας τεράστιας μεταμόρφωσης.

Η ισορροπία των ρόλων

Ίσως η ουσία να μην είναι στις λέξεις, αλλά στο πώς λειτουργεί η σχέση. Αν η μαμά νιώθει πραγματικά υποστήριξη, αν ο μπαμπάς συμμετέχει, αν το ζευγάρι πορεύεται με κατανόηση, τότε καμία φράση δεν έχει τη δύναμη να χαλάσει τη σύνδεση. Μπορεί απλώς να χρειάζεται ένα πιο ακριβές λεξιλόγιο. Κάτι σαν “περιμένουμε μωρό” ή “θα γίνουμε γονείς” που αποτυπώνει την κοινή διαδρομή χωρίς να ακυρώνει τη μοναδικότητα της εμπειρίας της γυναίκας. Γιατί τελικά, η εγκυμοσύνη είναι μεν κοινό όνειρο, αλλά δεν είναι κοινή εμπειρία.

Πιο πολύ ομάδα, λιγότερο σύνθημα

Όπως είπε κάποτε η Jenna Bush Hager, “εσύ δεν είσαι αυτός που κάνει το μωρό”. Όμως είσαι αυτός που θα κρατήσει το χέρι της στο ραντεβού, που θα αλλάξει τη ζωή του μαζί της, που θα γίνει γονιός. Η φράση “είμαστε έγκυοι” δεν είναι εγκληματική, αλλά χρειάζεται συναίσθηση. Οι λέξεις είναι σημαντικές γιατί δείχνουν πώς βλέπουμε τον ρόλο μας. Αν η υποστήριξη είναι πραγματική, αν η φροντίδα και η παρουσία είναι καθημερινές, τότε δε χρειάζεται καμία δήλωση. Η συμπεριφορά τα λέει όλα.

Το “είμαστε έγκυοι” μπορεί να ενοχλεί ή να συγκινεί, ανάλογα με το ποιος το λέει και πώς το εννοεί. Η εγκυμοσύνη είναι πράγματι ένα «εμείς», αλλά με διαφορετικούς ρόλους. Και όσο πιο ανοιχτά μιλάς, τόσο πιο εύκολα βρίσκεις τη χρυσή ισορροπία ανάμεσα στην υποστήριξη και στην εμπειρία που δε σου ανήκει. Γιατί, δεν έχει σημασία ποιος το λέει, αλλά πώς ζείτε μαζί αυτό το “εμείς” που φέρνει έναν νέο άνθρωπο στον κόσμο.

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock