Πώς να μιλήσεις στο παιδί σου για το σεξ – χωρίς να κοκκινίσεις!

Μπορεί να είσαι ακόμα στο στάδιο που μαθαίνεις στο παιδί σου να δένει τα κορδόνια του, όμως μην ξαφνιαστείς αν σε λίγο καιρό σε ρωτήσει πώς φτιάχνονται τα μωρά. Και όχι, δεν εννοεί στο Playmobil. Όσο κι αν σου φαίνεται νωρίς, τα παιδιά έχουν περιέργεια από πολύ μικρή ηλικία και, ναι, αυτή η περιέργεια αφορά και το σώμα, τη γέννηση, τις διαφορές ανάμεσα στα φύλα και τελικά, το σεξ. Πότε ξεκινάς να μιλάς στο παιδί σου για το σεξ; Τι απαντάς όταν ρωτάει πώς μπήκε στην κοιλιά σου ή γιατί τα αγόρια είναι διαφορετικά από τα κορίτσια; Δες πώς να απαντήσεις χωρίς ντροπή, με φυσικότητα και σεβασμό, σε ένα άρθρο που θα σε ξεμπλοκάρει. Αν θες να είσαι για το παιδί σου η “πηγή” και όχι η Google ή ο συμμαθητής με τα πέντε μεγαλύτερα αδέρφια, τότε ξεκίνα να προετοιμάζεσαι από τώρα.

Μάθε το να λέει σωστά τις λέξεις

Το πρώτο βήμα είναι να ονομάζεις τα πράγματα όπως είναι. Πέος και αιδοίο λέγονται και δεν είναι κακές λέξεις. Όταν αποφεύγεις να τις πεις ή τις αντικαθιστάς με παρατσούκλια, περνάς χωρίς να το θες το μήνυμα ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτά τα σημεία. Οπότε, την ώρα του μπάνιου ή του ντυσίματος, μπορείς απλά να δείχνεις με φυσικότητα τι είναι τι. Από τα δύο τους κιόλας, τα παιδιά καταλαβαίνουν και θυμούνται, ειδικά αν το πεις με χιούμορ και ηρεμία. Το ίδιο ισχύει και με το ποια μέρη του σώματος είναι προσωπικά, ποια δεν τα αγγίζει κανείς χωρίς την άδειά τους και πώς να λένε “όχι” όταν νιώθουν άβολα. Εσύ, δώσε το παράδειγμα. Πες “μπορώ να σου δώσω μια αγκαλιά;” και σεβάσου την απάντηση, όποια κι αν είναι.

Απάντα στις ερωτήσεις χωρίς να κοκκινίζεις

Κάποια στιγμή θα έρθει και το “Πώς μπήκα στην κοιλιά σου;” ή το “Πού ήμουν πριν;” και κάπου εκεί μπορεί να παγώσεις λίγο. Δε χρειάζεται. Το παιδί δε ψάχνει ιατρική περιγραφή, θέλει απλώς να καταλάβει τον κόσμο γύρω του. Εσύ, λοιπόν, απάντα σύντομα, ήρεμα και ανάλογα με την ηλικία. Ένα “Με βοήθησε ο μπαμπάς, μπήκες στην κοιλιά μου και σιγά-σιγά μεγάλωσες εκεί μέσα” είναι μια χαρά για αρχή. Αν δεν ξέρεις τι να πεις, πάρε μια ανάσα και πες του ότι θα το συζητήσετε το βράδυ. Το σημαντικό είναι να μην το κάνεις να νιώσει ότι ρώτησε κάτι “κακό” ή άβολο. Όσο πιο φυσικά το αντιμετωπίσεις, τόσο πιο άνετα θα έρθει και την επόμενη φορά. Αν γελάσεις, σοκαριστείς ή αλλάξεις θέμα, του μαθαίνεις ότι αυτά τα θέματα είναι για ψιθυριστά ή για άλλους, όχι για σένα.

Πότε η περιέργεια είναι φυσιολογική και πότε χρειάζεται προσοχή

Καθώς το παιδί μεγαλώνει, αλλάζουν και οι ερωτήσεις του. Από το απλό «πού ήμουν πριν μπω στην κοιλιά σου», μπορεί να περάσει στο «τι είναι περίοδος», «γιατί κάποιοι ερωτεύονται άτομα του ίδιου φύλου» ή «τι είναι στύση». Μπορείς να τις σπείρεις λίγο λίγο, μέσα από στιγμές της καθημερινότητας. Ένα επεισόδιο που βλέπετε μαζί στην τηλεόραση, η γέννηση ενός μωρού στην οικογένεια ή η ώρα του μπάνιου είναι ιδανικές ευκαιρίες για να ανοίξεις κουβέντες χωρίς πίεση. Αυτές οι φυσικές “στιγμές μάθησης” είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από μια αγχωμένη, ξαφνική εξομολόγηση του τύπου «πρέπει να μιλήσουμε».

Παράλληλα, είναι σημαντικό να καταλαβαίνεις και ποια συμπεριφορά είναι φυσιολογική. Το ότι το παιδί αγγίζει τα γεννητικά του όργανα ή δείχνει περιέργεια για τα σώματα των άλλων παιδιών δε σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα. Είναι φυσική εξερεύνηση. Εσύ χρειάζεται απλώς να του εξηγήσεις, με απλό τρόπο και χωρίς ντροπή, ότι κάποια μέρη του σώματός μας είναι ιδιωτικά και ότι δεν τα αγγίζουμε ούτε αφήνουμε άλλους να τα αγγίξουν χωρίς τη συγκατάθεσή μας. Αν όμως δεις εμμονή, ανησυχία ή συμπεριφορές που επαναλαμβάνονται παρότι του έχεις μιλήσει με σαφήνεια, τότε είναι σωστό να απευθυνθείς σε έναν ειδικό.

Δε χρειάζεται να έχεις όλες τις απαντήσεις, ούτε να τα πεις όλα μονομιάς. Το πιο σημαντικό είναι να είσαι εκεί. Να είσαι ο ενήλικας που μπορεί να κρατήσει μια κουβέντα χωρίς να ψιθυρίζει, χωρίς να ντρέπεται, χωρίς να γελάει αμήχανα. Να του δείξεις ότι το σώμα του είναι δικό του, ότι μπορεί να σε ρωτήσει ό,τι θέλει και ότι είσαι ο άνθρωπος στον οποίο μπορεί να βασιστεί. Όχι μόνο για να δένει τα κορδόνια του, αλλά και για να ξεμπερδεύει τις σκέψεις του. Κι αν κάπου τα μπερδέψεις εσύ, μην ανησυχείς. Ένας γονιός που τολμάει να μιλήσει, είναι ήδη πολλά βήματα μπροστά.

Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock