Κάποια στιγμή, ανάμεσα σε παιδικά καθίσματα που τα κουμπώνεις με κλειστά μάτια και σε εκείνο το «μαμά, είμαι μεγάλος πια», έρχεται η ώρα που αρχίζεις να σκέφτεσαι το επόμενο βήμα. Μήπως το παιδί σου μεγάλωσε αρκετά για booster seat, ή μήπως αυτό είναι απλώς ένα ακόμα από τα γνωστά άλματα ανεξαρτησίας που θέλει να κάνει μόνο στη φαντασία του; Αν μπερδεύεσαι με ύψη, κιλά, ηλικίες και μπόλικη… κίνηση στο πίσω κάθισμα, μην αγχώνεσαι. Το πέρασμα από το παιδικό κάθισμα στο booster δεν είναι μόνο αλλαγή εξοπλισμού αλλά κυρίως θέμα ωριμότητας και αληθινής ασφάλειας. Αξίζει να το δεις με καθαρό μυαλό και χωρίς βιασύνη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πότε είναι πραγματικά έτοιμο το παιδί σου
Το booster δεν είναι αναβάθμιση για να νιώσει ανεξάρτητο το παιδί σου, είναι ευθύνη. Γι’ αυτό και πριν κοιτάξεις κιλά και εκατοστά, χρειάζεται να τσεκάρεις κάτι βασικό. Μπορεί να κάτσει σωστά για ολόκληρη τη διαδρομή, χωρίς να γλιστράει, να σκύβει, να λυγίζει σαν μακαρόνι ή να παίζει με τη ζώνη; Αν όχι, τότε η ασφάλεια του παιδικού καθίσματος είναι μονόδρομος, ακόμη κι αν έχει φτάσει την ηλικία των δέκα. Οι ειδικοί επιμένουν ότι η ωριμότητα μετράει όσο και τα τεχνικά όρια, γιατί με το booster το μόνο που κρατά το παιδί στη θέση του είναι η ζώνη ενηλίκων. Αν την τραβήξει, τη βάλει κάτω από το χέρι ή αρχίσει να λυγίζει το κορμί του, η ζώνη παύει να το προστατεύει.
Τα όρια, τα κιλά και το ύψος που δε γίνεται να αγνοήσεις
Πριν κάνεις τη μετάβαση στο booster, χρειάζεται να ξέρεις ότι κάθε κάθισμα έχει τα δικά του όρια και κάθε παιδί τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης, γι’ αυτό πάντα ρίχνεις μια ματιά στο εγχειρίδιο του καθίσματος που χρησιμοποιείς τώρα για να δεις μέχρι ποιο ύψος και βάρος το καλύπτει. Ως ελάχιστη αφετηρία για booster, οι ειδικοί μιλούν για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια και περίπου 18 κιλά, αλλά το πιο σημαντικό είναι το πώς κάθεται η ζώνη στο σώμα του παιδιού, αφού πρέπει να ακουμπά χαμηλά στους γοφούς και ο ιμάντας του ώμου να περνάει στη μέση του ώμου και όχι στον λαιμό. Αν η ζώνη ανεβαίνει πολύ ψηλά ή πέφτει στην κοιλιά, τότε δεν είναι ακόμη έτοιμο, όσο κι αν σου λέει ότι «μεγάλωσε». Τις περισσότερες φορές τα παιδιά μένουν περισσότερο στο προηγούμενο κάθισμα και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και πολύ πιο ασφαλές.
Όπως δε βιαζόμαστε να αφήσουμε την κούνια πριν την ώρα της, έτσι δεν βιαζόμαστε να αφήσουμε και το booster. Οι ζώνες του αυτοκινήτου έχουν σχεδιαστεί για ενήλικες, όχι για μικρά σώματα που ακόμη ψάχνουν πού να βολευτούν. Γι’ αυτό και τα παιδιά μένουν στο booster μέχρι να ακουμπούν άνετα πλάτη στο κάθισμα, να λυγίζουν φυσικά τα γόνατά τους στη μπροστινή άκρη και να έχει φτάσει το ύψος τους περίπου στο 1,45. Συνήθως αυτό γίνεται ανάμεσα στα οκτώ και τα δώδεκα χρόνια, κάτι που ίσως σου φαίνεται πολύ, αλλά είναι θέμα σκελετού και όχι ωριμότητας. Κι αν έχεις παλιό αυτοκίνητο με μόνο ζώνη μέσης στη μεσαία θέση, το booster δε μπαίνει εκεί, απλώς βάζεις το καθισματάκι και είσαι απόλυτα ασφαλής.
Το πέρασμα στο booster είναι λίγο σαν εκείνη τη στιγμή που σου κρατάει ακόμη το χέρι αλλά αρχίζει και το αφήνει σιγά σιγά. Δεν είναι αγώνας ταχύτητας, είναι επιλογή ασφαλείας και ωριμότητας. Εσύ γνωρίζεις καλύτερα το παιδί σου, η επιστήμη δίνει τις κατευθύνσεις και μαζί μπορείτε να κάνετε τη μετάβαση την κατάλληλη στιγμή. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι να νιώσει μεγάλο, το ζητούμενο είναι να φτάσει με ασφάλεια σε όλα τα μεγάλα που έχει μπροστά του.
Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ