Πώς θα μάθω στο παιδί μου να έχει υπομονή;

Παιδί και υπομονή. Δύο έννοιες που θεωρείς ότι δεν ταιριάζουν στην ίδια πρόταση. Σχήμα οξύμωρο. Και αν κρίνω από την εμπειρία μου και πολλών άλλων φίλων, τότε ναι, η υπομονή δεν είναι από τα καλά χαρακτηριστικά ενός παιδιού. Όμως, τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι ακατόρθωτο. Θέλω να το θυμάσαι αυτό. Πάντως, για να είμαστε ειλικρινείς, αν ανατρέξουμε στην παιδική μας ηλικία, θα θυμηθούμε ότι και εμείς δεν τα πηγαίναμε πολύ καλά με την υπομονή. Όμως, πέρα από το γεγονός ότι είναι αρετή, είναι ένα χρήσιμο εφόδιο για όλη του τη ζωή.

Πώς, λοιπόν, θα μεταδώσεις στο παιδί σου, το ιδανικό της υπομονής;

– Μην του κάνεις τα χατίρια από την πρώτη στιγμή. Το ότι το παιδάκι σου θα θέλει κάτι διαφορετικό κάθε πρωί που ξημερώνει είναι δεδομένο. Το θέμα αν εσύ θα του το προσφέρεις. Γιατί, θα σε πιέσει πολύ, μέχρι να αποκτήσει αυτό που θέλει, όμως, εσύ πρέπει να μείνεις στο ύψος σου. Δε σε συμβουλεύω να του λες συνέχεια “όχι”, γιατί και αυτό καλό δεν κάνει. Απλά, να το μάθεις να περιμένει, μέχρι να αποκτήσει αυτό που θέλει.

– Περιμένετε μαζί τη “σειρά” σας. Αν υπάρχει ένα πράγμα που “δοκιμάζει” την υπομονή ενός παιδιού, είναι να βρίσκεται έξω από το σινεμά ή ένα χώρο διασκέδασης και όλοι να κινούνται πολύ αργά. Σχεδόν, βασανιστικά. Αν δεις, όμως, το νόμισμα από την άλλη όψη, είναι η καλύτερη ευκαιρία να μάθει πως το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Αλλά όταν γίνει, είναι ανεπανάληπτο.

– Άρχισε να του δίνεις αυτό που ζητά σε δόσεις. Αν για παράδειγμα μετά το φαγητό, το “πιάσει” μία μανία με τη σοκολάτα και θέλει να φάει όλη τη μπάρα, απλά, εξήγησε του ότι η απόλαυση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη αν την καταναλώσει σταδιακά. Δηλαδή μετά το κυρίως, να φάει ένα κομμάτι χορταστικό, αλλά να αφήσει κάτι για αργότερα. Και όταν λέμε αργότερα, εννοούμε μετά από δύο ώρες (τουλάχιστον).

– Όταν σε ρωτάει κάτι, καν’το λίγο να περιμένει την απάντηση σου. Δε χρειάζεται να του δίνεις πάντα εσύ αμέσως τη λύση. Άφησε το λίγο να σκεφτεί μόνο του ή ακόμα καλύτερα, μάθε του να περιμένει την απάντηση σου. Όλα αυτά, φυσικά, σε μία φάση 20 δευτερολέπτων. Πίστεψε, όμως, είναι υπεραρκετά.

– Πρώτα, περίμενε εσύ. Δε θέλω να ξεχνάς ότι στα μάτια του παιδιού σου είσαι το πρότυπο του. Πώς θα μπορούσες, άλλωστε, να το ξεχάσεις; Σου το έχω αναφέρει, αρκετές φορές, μέσα από τη στήλη αυτή. Βλέποντας εσένα να είσαι αρκετά υπομονετική, το παιδάκι σου θα καταλάβει σταδιακά ότι η υπομονή είναι αρετή.

– Προσπάθησε να κάνεις την αναμονή, όσο το δυνατόν, πιο διασκεδαστική. Μίλησε, παίξε, χαμογέλασε, ζωγράφισε μαζί του! Έτσι, θα συνειδητοποιήσει ότι το να περιμένει δεν είναι τελικά και τόσο άσχημο…