Revenge Eating: Η μυστική συνήθεια των γονιών που ψάχνουν λίγη ελευθερία

Έχεις βρεθεί ποτέ να τρως ένα κρουασάν στο αυτοκίνητο πριν μπεις σπίτι, με την καρδιά να χτυπά σαν να κάνεις κάτι απαγορευμένο; Αν ναι, τότε ξέρεις ήδη τι σημαίνει revenge eating. Δε μιλάμε για λιγούρα ούτε για πραγματική πείνα, αλλά για εκείνη τη μυστική στιγμή που λες «εδώ είμαι εγώ». Οι γονείς το ξέρουν καλά, γιατί μέσα σε μια μέρα γεμάτη παιδικά γεύματα, μακαρόνια χωρίς σάλτσα και καρότα κομμένα σε στικ, οι ίδιοι συχνά ξεχνούν να φάνε. Κι έτσι γεννιέται η ανάγκη να αποδράσεις, να κλείσεις λίγο τον κόσμο έξω και να απολαύσεις κάτι μόνος σου.

Τι κρύβεται πίσω από το φαινόμενο

Το revenge eating δεν είναι απλώς «μια παρασπονδία». Είναι αντίδραση στη χρόνια εξάντληση, στην αίσθηση πως η μέρα σου δε σου ανήκει. Όταν φροντίζεις διαρκώς τις ανάγκες των παιδιών, είναι λογικό να νιώθεις πως χάνεις τον έλεγχο. Τότε το burger στο αυτοκίνητο ή η σοκολάτα στο ντουλάπι γίνονται μικρές πράξεις ελευθερίας. Οι ειδικοί το περιγράφουν ως «reactive self-care», δηλαδή μια προσπάθεια να θυμίσεις στον εαυτό σου ότι είσαι κι εσύ άνθρωπος με επιθυμίες, όχι μόνο φροντιστής.

Οι αριθμοί μιλούν

Έρευνες δείχνουν ότι οκτώ στους δέκα γονείς βάζουν την υγεία των παιδιών πάνω από τη δική τους. Αυτό σημαίνει ειδικές συνταγές, αλλεργιογόνα που αποφεύγονται, βιολογικά προϊόντα και άπειρη ενέργεια για να τραφούν τα παιδιά σωστά. Παράλληλα, οι ίδιοι συχνά καταλήγουν να τσιμπολογούν ό,τι βρουν ή να παραλείπουν γεύματα. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί γονείς καταλήγουν να «ξεσπούν» σε φαγητό αργά το βράδυ ή σε κρυφές γωνιές του σπιτιού, γιατί το σώμα ζητά επιτακτικά ενέργεια και το μυαλό ψάχνει παρηγοριά.

Όταν η συνήθεια γίνεται παγίδα

Το πρόβλημα ξεκινά όταν αυτή η μικρή πράξη αντίστασης καταλήγει να γίνεται κύκλος ενοχής. Τρως κρυφά, νιώθεις ανακούφιση, αλλά μετά έρχεται η σκέψη ότι ίσως δεν έπρεπε. Έτσι μπαίνεις σε έναν φαύλο κύκλο που μοιάζει με τον μηχανισμό στέρησης και υπερφαγίας. Αν το σώμα σου μένει για ώρες χωρίς καύσιμο, στο τέλος θα αντιδράσει με έντονη επιθυμία για φαγητό. Το revenge eating τότε δεν είναι απλώς ψυχολογική αντίδραση, αλλά βιολογική ανάγκη του σώματος.

Στο τέλος, αυτό που έχει σημασία δεν είναι να κατηγορείς τον εαυτό σου, αλλά να καταλάβεις τι σου λείπει πραγματικά. Χρειάζεσαι ξεκούραση, ένα κανονικό γεύμα ή απλώς πέντε λεπτά σιωπής; Όσο περισσότερο αναγνωρίζεις τις ανάγκες σου, τόσο λιγότερο θα χρειάζεται να τις κρύβεις πίσω από ένα σακουλάκι πατατάκια. Το revenge eating δεν είναι ντροπή, είναι σήμα κινδύνου ότι χρειάζεσαι φροντίδα. Και ίσως το μεγαλύτερο μάθημα που μπορείς να δώσεις στα παιδιά σου είναι πως η τροφή, όπως και η ζωή, αξίζει να απολαμβάνεται ανοιχτά και χωρίς ενοχές.

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock