Τα 18 δεν είναι μια ακόμα τούρτα με κεράκια – Είναι μια νέα αρχή!

Το να βλέπεις το παιδί σου να φτάνει τα 18 μοιάζει λίγο σαν να κοιτάς από το παράθυρο και να συνειδητοποιείς ότι άλλαξε εποχή χωρίς να το καταλάβεις. Μια μέρα τσακωνόσουν για το διάβασμα, την άλλη μέρα ψηφίζει, υπογράφει συμβόλαια και σου λέει με ύφος ενηλίκου ότι «θα το κανονίσει». Και κάπου ανάμεσα σε αυτό το γλυκό σοκ και τη νοσταλγία, χρειάζεται να ξέρεις τι αλλάζει πραγματικά σε αυτή τη μετάβαση, όχι για να του βάλεις φρένα αλλά για να το στηρίξεις με τρόπο που ταιριάζει στη νέα του ανεξαρτησία.

Τα νέα δικαιώματα και οι ευθύνες που εμφανίζονται ξαφνικά

Στα 18, το παιδί σου μπαίνει επίσημα στον κόσμο των ενηλίκων και αυτό δεν είναι μόνο ζήτημα ωριμότητας, αλλά και νόμου. Μπορεί να ψηφίσει, να ανοίξει λογαριασμό στην τράπεζα, να υπογράψει συμβόλαιο και να πάρει αποφάσεις που μέχρι χθες περνούσαν από εσένα. Μαζί όμως με αυτές τις ευκαιρίες έρχονται και συνέπειες που δεν είναι πάντα τόσο ρομαντικές. Στα 18 μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με νομικές ευθύνες, από μια κακή υπογραφή μέχρι μια απερίσκεπτη απόφαση στις εξόδους με φίλους. Κι εκεί είναι που μπαίνεις εσύ, όχι για να του πάρεις το στυλό από το χέρι, αλλά για να του εξηγήσεις τι σημαίνει κάθε επιλογή στο πραγματικό της μέγεθος.

Η ενηλικίωση δεν χαρίζει άφεση, ειδικά στα θέματα σχέσεων και νόμου

Μέχρι τα 17 μπορεί να του έλεγες χαριτολογώντας ότι «έχεις χρόνο για σχέση», όμως από τα 18 και μετά οι ερωτικές επιλογές δεν είναι απλά συναισθηματικές, είναι και νομικές. Οι νόμοι για τις ηλικιακές διαφορές υπάρχουν για να προστατεύουν ανήλικους και αυτό σημαίνει ότι ένα φαινομενικά αθώο φλερτ με κάποιον μικρότερο μπορεί να δημιουργήσει σοβαρές συνέπειες, από κατηγορίες μέχρι καταγραφή ως δράστης σεξουαλικού αδικήματος. Είναι από τις συζητήσεις που ίσως σε φέρνουν σε αμηχανία, αλλά είναι και από αυτές που θα του σώσουν το μέλλον. Ταυτόχρονα, μαθαίνει τι σημαίνει συναίνεση, τι σημαίνει όριο και πώς οι αποφάσεις του επηρεάζουν όχι μόνο αυτόν αλλά και όποιον έχει απέναντί του.

Το κεφάλαιο «ιδιωτικότητα», εκεί που εσύ κάνεις ένα βήμα πίσω για να κάνει εκείνο δέκα μπροστά

Αν υπάρχει μια στιγμή που καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις πια «ανήλικο», είναι όταν ζητάς βαθμούς, ιατρικά ή τραπεζικά στοιχεία και το σύστημα σου κλείνει την πόρτα. Από τα 18 και μετά η ιδιωτικότητα γίνεται νομικά δική του και εσύ χρειάζεσαι την έγκρισή του για να ενημερωθείς για οτιδήποτε. Δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν έχεις μάθει μια ζωή να είσαι ο πρώτος που μαθαίνει τι συμβαίνει. Όμως αυτή η απόσταση είναι μέρος της ανάπτυξης, μέρος του πώς δοκιμάζει τις δυνάμεις του στον κόσμο χωρίς να του κρατάς διαρκώς το χέρι. Μπορείς, αν θέλει και εκείνο, να βοηθήσεις να οργανώσει ιατρικά έγγραφα, άδειες πρόσβασης και ό,τι χρειάζεται για να μην νιώσει χαμένος στο χάος της ενηλικίωσης.

Στο τέλος της ημέρας, τα 18 δεν είναι η αποχώρησή σου από τον ρόλο του γονιού αλλά η αλλαγή σκηνικού. Το παιδί σου εξακολουθεί να σε χρειάζεται, απλώς με άλλον τρόπο, περισσότερο ως σύμβουλο και λιγότερο ως χειριστή του τιμονιού. Έχει ακόμη προκλήσεις μπροστά του, από την ανεξαρτησία στο σπίτι μέχρι την επαφή με αλκοόλ, σχέσεις, σπουδές και διαχείριση χρημάτων. Το μόνο που αλλάζει είναι ότι τώρα έχεις έναν νεαρό ενήλικο που μπορείς να στηρίξεις όχι με οδηγίες, αλλά με διάλογο. Και κάπως έτσι, αυτό το κεράκι που φυσάει στα 18 γίνεται η αρχή ενός νέου, απρόβλεπτου και όμορφου κεφαλαίου και για τους δυο σας.

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock