Το παιδί δεν σε ακούει; Οι 5 φράσεις που θα αλλάξουν τα πάντα στην επικοινωνία σας

Μερικές μέρες νιώθεις πως μιλάς σε τοίχο και άλλες πως το παιδί σου έχει βάλει νοερά ακουστικά με ακύρωση θορύβου. Αν έχεις προσπαθήσει με ήρεμη φωνή, με χιούμορ, με μέτρημα μέχρι το δέκα και με «σε παρακαλώ πολύ», τότε ξέρεις ότι το θέμα δεν είναι η φωνή σου αλλά η σύνδεση. Τα παιδιά δεν αγνοούν από πείσμα, αγνοούν όταν δεν νιώθουν ότι τα βλέπεις, τα ακούς ή τα καταλαβαίνεις πραγματικά. Και εκεί έρχεται η δύναμη των λέξεων, όχι για να επιβληθείς αλλά για να χτίσεις μια σχέση όπου η συνεργασία δεν είναι μάχη αλλά φυσική συνέχεια της καθημερινότητας.

Γιατί η ανυπακοή δεν είναι προσωπική επίθεση

Όταν το παιδί σου δεν ανταποκρίνεται, μπορεί μέσα σου να ανάβει η γνωστή σπίθα της σκέψης «με δουλεύει». Στην πραγματικότητα όμως κρύβονται λόγοι πολύ πιο ανθρώπινοι. Τα παιδιά χάνουν εύκολα τον χρόνο, δεν μπορούν να ακολουθήσουν τρεις οδηγίες μαζί, προτιμούν φυσικά να συνεχίσουν το παιχνίδι τους και κάποιες φορές απλώς δεν άκουσαν καθόλου αυτό που είπες. Υπάρχουν και οι στιγμές που δεν σε ακούν γιατί δε νιώθουν ότι τα ακούς εσύ. Όσο πιο πολύ νιώθουν ότι τα σέβεσαι και κατανοείς το μυαλό τους, τόσο πιο εύκολα θα συνεργαστούν. Η κατανόηση της αιτίας ανοίγει άλλον δρόμο, εκείνον που δεν ξεκινά με φωνές αλλά με πραγματική επαφή.

Η σύνδεση πριν από την καθοδήγηση

Όσο και αν θέλεις το παιδί σου να ακούσει άμεσα αυτό που λες, η σχέση σας δεν λειτουργεί με κουμπί. Η ακοή του παιδιού περνάει πάντα μέσα από τον βαθμό ασφάλειας που νιώθει δίπλα σου. Αν αισθανθεί ότι το παίρνεις στα σοβαρά, ότι το εμπιστεύεσαι και ότι δε βιάζεσαι να το διορθώσεις, τότε ανοίγει ο δρόμος για αληθινή συνεργασία. Η σύνδεση δε σημαίνει χαλάρωση ορίων, σημαίνει πως στέκεσαι δίπλα του και όχι απέναντί του. Σε μια εποχή όπου τα παιδιά ακούνε χιλιάδες εντολές την ημέρα, η δική σου φωνή ξεχωρίζει όταν δεν μεταφέρει μόνο οδηγία αλλά και σχέση.

Οι φράσεις που κάνουν την πόρτα της συνεργασίας να ανοίξει

Υπάρχουν λέξεις που λειτουργούν σαν μικρά κλειδιά. Όχι γιατί είναι μαγικά ξόρκια, αλλά επειδή μεταφέρουν στο παιδί την αίσθηση ότι το καταλαβαίνεις. Όταν λες «σε πιστεύω» δε χαρίζεις ευθύνη, του δείχνεις ότι βλέπεις την πρόθεση πίσω από την πράξη και έτσι δημιουργείς χώρο για να συζητήσετε τι χρειάζεται να διορθωθεί. Όταν λες «πάμε να το δούμε μαζί» του δείχνεις ότι είστε ομάδα και όχι αντίπαλοι. Με το «σε ακούω, πες μου τι συμβαίνει» του δίνεις χρόνο να εκφραστεί πριν του ζητήσεις να σε ακούσει και εκεί γίνεται το μεγάλο κλικ. Φράσεις όπως «σε ακούω, είμαι με το μέρος σου» ή «είμαι εδώ για σένα ό,τι κι αν γίνει» χτίζουν τη συναισθηματική ασφάλεια που χρειάζεται για να δεχτεί όρια χωρίς να νιώσει ότι απειλείται. Όταν το παιδί νιώθει ότι το σέβεσαι, ακούει πολύ πιο εύκολα αυτό που θέλεις να του πεις.

Στο τέλος, η επικοινωνία με το παιδί σου δεν είναι μικρή νίκη μέσα σε μια κούρσα καθημερινών απαιτήσεων. Είναι ένα χτίσιμο σχέσης που χρειάζεται χρόνο, χιούμορ, υπομονή και λίγη λιγότερη αυστηρότητα απέναντι στον εαυτό σου. Αν του δώσεις χώρο να εκφραστεί και του δείξεις ότι είσαι σύμμαχος και όχι επιβλέπουσα αρχή, τότε θα δεις πως αυτές οι φράσεις δεν είναι τεχνική αλλά τρόπος να μεγαλώνεις ένα παιδί που νιώθει ασφάλεια να σε ακούσει. Και κάπως έτσι, μέσα σε μικρές στιγμές, βρίσκεις ξανά την ησυχία που νόμιζες ότι χάθηκε στο πρώτο «δεν σε ακούω».

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock