Το πιο εύκολο lunchbox φτιάχνεται από το χθεσινό τραπέζι!

Υπάρχει ένα σημείο μέσα στη ρουτίνα κάθε γονιού που σε κάνει να αναστενάζεις πριν καν ανοίξεις το ψυγείο: το τι θα πάρει το παιδί για φαγητό στο σχολείο. Όχι άλλο τοστ, όχι άλλο μπισκοτάκι “για ώρα ανάγκης”. Εκεί, ανάμεσα στα μισοτελειωμένα ταπεράκια, τα μακαρόνια που περίσσεψαν και το κοτόπουλο που δεν άγγιξε κανείς, κρύβεται η πιο υποτιμημένη λύση που θα σου σώσει χρόνο, ενέργεια και νεύρα: τα leftovers. Ή αλλιώς, το χθεσινό τραπέζι που γίνεται το σημερινό lunchbox χωρίς ενοχές και χωρίς να χρειάζεται να ξαναμαγειρέψεις. Το να αξιοποιείς το φαγητό που ήδη έχεις δεν είναι “τεμπελιά”, είναι ένδειξη ευφυΐας, οργάνωσης και σεβασμού τόσο στον χρόνο σου όσο και στο φαγητό που φτιάχνεις. Και αν το σκεφτείς λίγο πιο βαθιά, είναι και ένα ωραίο μάθημα για τα παιδιά: ότι το φαγητό δεν πετιέται, αλλά μεταμορφώνεται.

Ό,τι λειτουργεί για τη δική σου οικογένεια είναι το σωστό

Ξέχνα τη λέξη “τέλειο”. Δεν υπάρχει ιδανικό lunchbox, υπάρχει αυτό που τρώγεται. Αν το παιδί σου προτιμά μακαρόνια με τυρί αντί για σαλάτα κινόα, μην παλεύεις με τη θεωρία της ισορροπημένης διατροφής του Instagram. Κοίτα τη δική σας πραγματικότητα, τι έχετε χρόνο να φτιάξετε, τι υπάρχει στο σπίτι και τι ξέρεις ότι θα φαγωθεί χωρίς δράμα. Ακόμα και το πιο υγιεινό φαγητό δεν αξίζει τίποτα αν γυρίσει ανέγγιχτο στο τάπερ. Η ισορροπία έρχεται όταν σταματάς να αγχώνεσαι για το “σωστό” και αρχίζεις να προσαρμόζεις το φαγητό στις ανάγκες και στους ρυθμούς σας.

Η θετική σχέση με το φαγητό ξεκινά από την κουζίνα σου

Πριν αγχωθείς για τα λαχανικά, θυμήσου ότι το σημαντικότερο είναι να μάθει το παιδί να εμπιστεύεται την πείνα και τον κορεσμό του. Όταν το αφήνεις να συμμετέχει, να ανακατεύει ταπεράκια και να διαλέγει τι θα πάρει μαζί του, νιώθει ότι έχει λόγο και όχι ότι του επιβάλλεται κάτι. Μετατρέπεις τη διαδικασία σε παιχνίδι και όχι σε μάχη εξουσίας. Μπορεί να μη βάλει ποτέ φασολάκια, αλλά αν διαλέξει μόνο του το αυγό ή το τυρί, έχει κάνει ένα βήμα πιο κοντά στη δική του διατροφική αυτονομία.

Ασφάλεια και φρεσκάδα πάνω απ’ όλα

Το ότι κάτι “φαίνεται μια χαρά” δε σημαίνει ότι είναι. Αν το φαγητό πρόκειται να ταξιδέψει σε τσάντα μέχρι το μεσημέρι, πρέπει να έχει μπει στο ψυγείο αμέσως μετά το δείπνο και να αποθηκευτεί σωστά. Τα leftovers κρατάνε το πολύ τρεις-τέσσερις μέρες και καλό είναι να αποφεύγεις τα πιάτα με σάλτσες, αυγά ή θαλασσινά εκτός αν έχεις παγοκύστες στο lunchbox. Αν έχεις αμφιβολία, καλύτερα να το πετάξεις παρά να το ρισκάρεις. Μπορείς όμως να εκμεταλλευτείς με ασφάλεια φαγητά που διατηρούνται κρύα, όπως ψητό κοτόπουλο, ζυμαρικά, ρεβίθια, αυγά, τυριά ή ψωμάκια που γίνονται σε δευτερόλεπτα μικρές νοστιμιές.

Το “μυστικό” είναι η απλότητα

Δε χρειάζεται να θυμίζει brunch στο Παρίσι, αρκεί να είναι νόστιμο και εύκολο. Κρύα μακαρονάδα με λαχανικά, ψωμάκι με κοτόπουλο και λίγο τυρί, μικρές μπάρες, κομμένα φρούτα ή ακόμα και το αγαπημένο πανκέικ του Σαββάτου μπορεί να γίνουν μια χαρά λύση για το σχολείο. Η ποικιλία δε σημαίνει πολυπλοκότητα, σημαίνει να έχεις μερικά “σίγουρα χαρτιά” που ξέρεις πως θα φαγωθούν χωρίς διαπραγματεύσεις.

Το lunchbox δεν είναι τεστ γονεϊκής επάρκειας, είναι απλώς το φαγητό του παιδιού σου. Αν τρώει, αν χορταίνει, αν μαθαίνει σιγά σιγά να αγαπά το φαγητό και να το βλέπει ως χαρά, τότε τα έχεις καταφέρει καλύτερα απ’ όσο νομίζεις. Κι αν όλο αυτό ξεκινά από τα περισσεύματα του χθεσινού τραπεζιού, ακόμα καλύτερα. Γιατί εκεί βρίσκεται η μαγεία του καθημερινού γονεϊκού αυτοσχεδιασμού: να κάνεις το απλό, λειτουργικό. Και το “τίποτα” της προηγούμενης μέρας, κάτι που θα φαγωθεί με χαμόγελο την επόμενη.

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock