Τσακώνεστε μπροστά στα παιδιά; Δες πώς να το κάνεις χωρίς να τα πληγώσεις

Αν έχεις παιδιά, ξέρεις πολύ καλά εκείνη τη στιγμή που μια ήσυχη κουβέντα μετατρέπεται σε καβγά για κάτι που στην πραγματικότητα δεν αξίζει τον κόπο. Ίσως ήταν ποιος ξέχασε να πάρει το γάλα, ίσως ποιος δεν έβαλε πλυντήριο, ίσως πάλι κάτι πιο σοβαρό που μαζεύτηκε μέρες και απλώς έσκασε. Και τότε, μέσα στη δίνη των λέξεων και των βλέμματων, συνειδητοποιείς ότι δυο μικρά μάτια σας κοιτούν με απορία, ίσως και φόβο. Εκείνη τη στιγμή περνούν από το μυαλό σου όλα όσα έχεις διαβάσει για το “να μην τσακώνεστε μπροστά στα παιδιά”. Όμως ας είμαστε ειλικρινείς: κανένα σπίτι δεν είναι πάντα ήρεμο, και κανένας γονιός δεν μπορεί να είναι διαρκώς zen. Το θέμα δεν είναι να μη μαλώνεις ποτέ, αλλά να μάθεις πώς να διαφωνείς με τρόπο που να διδάσκει στα παιδιά σου κάτι ουσιαστικό.

Τα παιδιά δε φοβούνται τον καβγά, αλλά τη σιωπή μετά

Τα παιδιά δεν τρομάζουν από μια διαφωνία, τρομάζουν όταν δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Αν σε δουν να μιλάς δυνατά αλλά μετά να εξηγείς, να συμφιλιώνεσαι και να συνεχίζεις κανονικά, θα νιώσουν ασφάλεια. Αν όμως παρακολουθήσουν έναν καβγά που “μένει στον αέρα”, με πόρτες που κλείνουν και βλέμματα παγωμένα, τότε τους μένει η αγωνία ότι κάτι κακό συνέβη. Δείξε τους πως η διαφωνία είναι φυσιολογική και ότι οι άνθρωποι μπορούν να τα ξαναβρίσκουν, ακόμη κι αν δεν συμφωνούν σε όλα. Είναι το πιο σημαντικό μάθημα συναισθηματικής ωριμότητας που μπορείς να τους δώσεις.

Πώς να διαφωνείς χωρίς να χάσεις τη ψυχραιμία σου

Το πρώτο βήμα είναι να μάθεις να παίρνεις ανάσες. Αν δεις πως ανεβαίνουν οι παλμοί σου, κάνε ένα βήμα πίσω και θυμήσου πως δεν είναι μάχη, είναι συζήτηση. Προσπάθησε να μιλάς σε πρώτο πρόσωπο – “νιώθω”, “θα ήθελα”, “πιστεύω” – και όχι “εσύ ποτέ”, “εσύ πάντα”. Αυτόματα αλλάζει ο τόνος. Επίσης, άκου τον άλλον χωρίς να ετοιμάζεις την απάντησή σου στο κεφάλι σου. Αν τα παιδιά βλέπουν ότι η επικοινωνία μπορεί να παραμείνει ήρεμη, θα μάθουν κι εκείνα πως οι διαφωνίες δεν είναι απειλή, αλλά τρόπος να βρίσκεις ισορροπία.

Όταν το παιδί σε κοιτά με ανησυχία

Αν καταλάβεις πως η ένταση έχει ξεπεράσει το “φυσιολογικό”, σταμάτα αμέσως. Πες κάτι απλό και ειλικρινές, όπως “θα συνεχίσουμε τη συζήτηση αργότερα”. Έπειτα, εξήγησε στο παιδί ότι δε φταίει, ότι οι γονείς καμιά φορά έχουν διαφορετικές γνώμες και χρειάζονται λίγο χρόνο να ηρεμήσουν. Το “είμαστε καλά, δεν χρειάζεται να ανησυχείς” έχει τεράστια δύναμη. Και όταν όλα καταλαγιάσουν, μην προσποιηθείς ότι δεν έγινε τίποτα. Μίλησε του για το τι συνέβη και δείξε με τη στάση σου πως οι σχέσεις διορθώνονται, δε χαλάνε.

Η οικογένεια δεν είναι σκηνή θεάτρου όπου πρέπει να παίζεις τον τέλειο ρόλο, αλλά χώρος αληθινός όπου όλοι μαθαίνετε μαζί. Αν τα παιδιά βλέπουν ότι μπορείς να θυμώσεις χωρίς να πληγώνεις, να διαφωνήσεις χωρίς να φωνάζεις και να ζητήσεις συγγνώμη χωρίς ντροπή, τότε θα μάθουν κάτι πολύ πιο σπουδαίο από τη γεωγραφία ή τα μαθηματικά: πώς χτίζονται σχέσεις που αντέχουν. Και αυτό, ειλικρινά, είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να τους κάνεις.

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock