Ο φόβος δεν την κυριάρχησε ποτέ. Ήταν μια γυναίκα με πάθος, δυναμισμό και προθυμία. Στο παρελθόν είχε πει: “Η μόδα δεν αφορά τα ρούχα. Αφορά τη ζωή”.
Η μόδα έχασε ακόμα ένα σημαντικό της κομμάτι. Η Franca Sozzani πέθανε στα 66 της χρόνια από μια χρόνια ασθένεια που έπασχε. Η αρχισυντάκτρια της ιταλικής Vogue έγραψε τη δική της ιστορία στο χώρο της μόδας, καθώς και των κοινωνικών θεμάτων. Πως έφτασε όμως μέχρι εκεί; Πως ήταν τα πρώτα χρόνια της ζωής της;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τα πρώτα χρόνια…
Η Franca γεννήθηκε στη Μάντοβα της Ιταλίας σε μια κλασσική πατριαρχική οικογένεια. Ο πατέρας της, ο οποίος ήταν μηαχικός, δεν ενέκρινε τις τότε φιλοδοξίες της κόρης του να ασχοληθεί με τη φυσική επιστήμη. Αποφάσισε, λοιπόν, να σπουδάσει φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο του Μιλάνου και λίγο αργότερα παντρεύτηκε. Όπως δήλωσε αργότερα, ήξερε από τη στιγμή που ανέβαινε τα σκαλιά της εκκλησίας ότι αυτός ο γάμος ήταν αποτυχημένος. Τρεις μήνες αργότερα το ζευγάρι χώρισε.
Έπειτα από αυτό, η Franca έφυγε για την Ινδία με σκοπό να βρει ξανά το χαμένο της εαυτό. “Σκέφτηκα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να κάνω κάτι καλό για μένα. Για τον ίδιο μου τον εαυτό”, είχε δηλώσει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το πρώτο βήμα στη μόδα
Όταν επέστρεψε από το ταξίδι “διαλογισμού” έπιασε τυχαία δουλειά στη Vogue Bambini, ως βοηθός, του βοηθού στο βοηθού, όπως είχε δηλώσει η ίδια, με λίγο παιχνιδιάρικο ύφος.
Μέχρι το 1980 είχε αναλάβει τη συντακτική επιμέλεια του περιοδικού Lei, που αναφερόταν στις τότε γυναίκες και έπειτα, το 1982, εντάχθηκε στην ομάδα του περιοδικού Per Lui, την ανδρική εκδοχή του Lei. Κατάφερε να μεταμορφώσει αυτά τα δύο περιοδικά σε έναν διεθνή τύπο με κύρια χαρακτηριστικά του το lifestyle και τη μόδα.
Όταν ο φωτογράφος Oliviero Toscani “μετακόμισε” στα περιοδικά όπου εργαζόταν, η Franca κατάφερε να καλλιεργήσει και να φέρει άγνωστους -για τότε- φωτογράφους στην επιφάνεια, όπως ο Mario Testino, o Paolo Roversi, ο Herb Ritts, ο Peter Lindbergh, ο Bruce Weber και ο Steven Meisel, όλοι εκ των οποίων εκτίμησαν τη Franca για τη ¨φωτογραφική ελευθερία” που τους παραχωρούσε στα editorial, καθώς και από το αξεπέραστο ταλέντο της.
Την ίδια στιγμή η Franca ξεκίνησε να γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της ιταλικής μόδας, ένας έξυπνος μεσίτης, όπως πολλοί την παρομοιάζουν, ένα “βιβλίο” γεμάτο γνώσεις για τους σχεδιαστές, του βιομηχάνους και τους κατασκευαστές της ιταλικής μόδας.
Η εδραίωση στη Vogue
To 1988 διορίστηκε ως editor in chief της ιταλικής Vogue, την ίδια περίοδο που η Anna Wintour έγινε η editor in chief της αμερικάνικης. Αμέσως η Franca έφερε στην επιφάνεια τους ανατρεπτικούς τίτλους, τα δυναμικά εξώφυλλα και περιεχόμενο, δημιουργώντας ένα περιοδικό, που σύμφωνα με τα λόγια της, ήταν extravagant για την εποχή, πειραματικό, καινοτόμο.
Το πρώτο εξώφυλλο
Το πρώτο εξώφυλλο που η ίδια έκδωσε τον Ιούλιο/Αύγουστο του 1988, περιείχε μια ασπρόμαυρη και ελαφρώς σέπια εικόνα, με το μοντέλο Robin MacKintosh να φοράει ένα minimal πουκάμισο Ferre. Από τότε όλοι κατάλαβαν ότι η Franca δεν θα παίξει σύμφωνα με τους κανόνες. Κατάφερε να μετατρέψει την ιταλική Vogue σε ένα εργοστάσιο παραγωγής μόδας.
Η ίδια είχε δηλώσει: “Πριν από τη μόδα, λατρεύω ακόμα περισσότερο τις εικόνες και τη φωτογραφία”.
Οι ανατρεπτικές ιδέες
Το 2008 έβγαλε στη δημοσιότητα το “The Black Issue”, ένα editorial που φωτογραφήθηκε εξ ολοκλήρου από τον Miesel και πρωταγωνιστούσαν αποκλειστικά έγχρωμες γυναίκες. Αμέσως έγινε θέμα συζήτησης στο χώρο της μόδας και όχι μόνο.
Η Naomie Cambell είχε πει: “Η Franca δεν έχει συνειδητοποιήσει το καλό που έκανε στους έγχρωμους ανθρώπους μέσα από αυτό το editorial. Μου θυμίζει το Yves Saint Laurent που είχε χρησιμοποιήσει μόνο μαύρα μοντέλα”.
Ο ενεργός ρόλος στα κοινωνικά ζητήματα
Εκτός από την υποστήριξη που έδειξε στους έγχρωμους ανθρώπους, το κοινωνικό έργο της Franca δεν σταματάει εδώ! Ήταν διευθύντρια του Convinio, μια οργάνωση κατά του AIDS που ο Gianni Versace ίδρυσε το 1992. Επιπλέον, ίδρυσε με τον Jonathan Newhouse μια οργάνωση εύρεσης εργασίας, σε μη προνομιούχα άτομα.
Έγινε παγκόσμια ambassador κατά της πείνας και επικεντρώθηκε στην ενδυνάμωση και στην εκπαίδευση μικρών κοριτσιών και γυναικών. Εκλέχτηκε ως πρέσβειρα καλής θελήσεως και ασχολήθηκε με θέματα, όπως η ισότητα των δύο φίλων και η φτώχεια.
Το προσωπικό της γούστο και η περιουσία
Η Franca είχε άψογο προσωπικό γούστο. Ζούσε στο Μιλάνο, στην καρδιά της μόδας, σε ένα κομψό διαμέρισμα μαζί με το γιο της Francesco Carrozzini. Όλο το σπίτι ήταν διακοσμημένο με μοντέρνα έπιπλα και έργα τέχνης που αντανακλούσαν την αγάπη της για τη φωτογραφία και το “γάμο” της με τη σύγχρονη τέχνη.
Στην κατοχή της ανήκει μια ευάερη βίλα στο Portofino, καθώς και μια σειρά από οιακίσματα στο Μαρακές, με ψηλοτάβανα δωμάτια, διακοσμημένα με πλούσια και πικάντικα χρώματα, καταπράσινους κήπους και φοίνικες.
Η σχέση της με το παιδί της
Η Franca είχε πολύ καλές σχέσεις με το γιο της. Εκείνος σπούδασε φιλοσοφία (όπως και η μαμά του) και τα τελευταία χρόνια ασχολήται με τη σκηνοθεσία. Συγκεκριμένα, δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της μητέρας του, με τίτλο “The result, Franca: Chaos and Creation”, το οποίο προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας και παρακολούθησε μόνο μια ελίτ καλεσμένων.
Ο γιος της Francesco είχε αναφέρει: “Αυτό το ντοκιμαντέρ είναι μια επιστολή αγάπης από το παιδί προς το γονέα. Θέλω να δείξω σε όλους πως η μαμά μου ήταν μια αξιόλογη γυναίκα, της οποίας το ταλέντο συνοδεύτηκε από έντονη πίστη και πάθος για τη ζωή”.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ