Το μέγεθος του ανδρικού μορίου αποτελεί διαχρονικά σημείο αναφοράς της ανδρικής ταυτότητας. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, έχει συνδεθεί με την ισχύ, τη γονιμότητα, την ηγεμονία και, τελικά, με την προσωπική αξία. Στη σύγχρονη κλινική εμπειρία, η ανησυχία για το μέγεθος του ανδρικού μορίου παραμένει μία από τις πιο συχνές ανδρικές σεξουαλικές ανασφάλειες, ασκώντας σημαντική επιρροή στην ψυχοσυναισθηματική ευεξία, στις διαπροσωπικές σχέσεις και στη σεξουαλική λειτουργία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο άνδρας που ανησυχεί για το μέγεθός του συχνά δεν παραπονείται για σωματικό σύμπτωμα αλλά για μία υποκειμενικά δυσφορική αντίληψη. Σε πολλές περιπτώσεις, πρόκειται για μία υπερβολική ή παραμορφωμένη εκτίμηση ενός φυσιολογικού χαρακτηριστικού. Η έντονη προσοχή στο μήκος ή την περίμετρο του ανδρικού μορίου, σε κατάσταση χάλασης ή στύσης, συνοδεύεται από αυτοπαρατήρηση, άγχος, αποφυγή της σεξουαλικής έκθεσης και κοινωνική απόσυρση. Ο άνδρας μπορεί να αποφεύγει να γδυθεί μπροστά σε άλλους, να νιώθει ντροπή στα αποδυτήρια, να περιορίζει τις ερωτικές του πρωτοβουλίες ή και να αποφεύγει τις σχέσεις, παρά την ύπαρξη σεξουαλικής επιθυμίας.
Στις σοβαρότερες περιπτώσεις, η ανησυχία αυτή μπορεί να αποτελεί εκδήλωση σωματοδυσμορφικής διαταραχής. Ο άνδρας δηλαδή να εμφανίζει καθημερινή, επίμονη ενασχόληση με το μέγεθος των γεννητικών του οργάνων, η οποία δεν ανταποκρίνεται σε καμία κλινική πραγματικότητα. Η ψυχική του λειτουργικότητα διαταράσσεται, εμφανίζει χαμηλή αυτοεκτίμηση, κοινωνική δυσλειτουργία και συχνά συνυπάρχει με καταθλιπτική ή αγχώδη συμπτωματολογία. Η δυσμορφική ανησυχία για το πέος δεν είναι σπάνια και αποτελεί διακριτή διαγνωστική οντότητα που απαιτεί προσεκτική διαφοροδιάγνωση και διαχείριση.
Κλινικά, είναι απαραίτητο να εξεταστεί αν το ζήτημα αφορά το μήκος, την περίμετρο ή και τα δύο, αν αφορά την κατάσταση χάλασης ή στύσης, καθώς και ποια είναι η λειτουργική επίπτωση στη ζωή του ατόμου. Αξιολογείται η εικόνα σώματος, η ψυχοσεξουαλική ταυτότητα και τα γνωσιακά σχήματα γύρω από τη σεξουαλική επάρκεια. Η ανησυχία μπορεί να συνδέεται με πρότερα τραυματικά βιώματα, συγκρίσεις στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία, και με κοινωνικά πρότυπα που ενισχύουν την ταύτιση της ανδρικής αξίας με ανατομικά χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, σε περιπτώσεις υπέρβαρων ανδρών, παρατηρείται το φαινόμενο της «ψευδούς μικροφαλλίας», λόγω της εναπόθεσης λίπους στην υπερηβική χώρα που καλύπτει μερικώς το πέος. Αυτό ενισχύει την ψευδαίσθηση μικρού μεγέθους, χωρίς όμως να συντρέχει πραγματική παθολογία.
Η θεραπευτική προσέγγιση εστιάζει κυρίως σε ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις, με στόχο την τροποποίηση των δυσλειτουργικών πεποιθήσεων, την αναδόμηση της εικόνας σώματος, την ψυχοεκπαίδευση και τη σταδιακή έκθεση του ατόμου σε καταστάσεις που έως τώρα αποφεύγει. Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία αποτελεί μέθοδο εκλογής, καθώς βοηθά στην κατανόηση και επεξεργασία της ανησυχίας, στον επαναπροσδιορισμό της αυτοαντίληψης και στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης.
Η αξιολόγηση και διαχείριση αυτής της ανησυχίας δεν πρέπει να υποτιμάται. Πίσω από τη φαινομενικά «επιφανειακή» ενόχληση για το μέγεθος του πέους, ενδέχεται να υποβόσκει βαθιά ψυχική δυσφορία, με σημαντική επίπτωση στην ποιότητα ζωής. Ως ειδικοί, οφείλουμε να προσεγγίσουμε το ζήτημα με ενσυναίσθηση, επιστημονική τεκμηρίωση και χωρίς προκαταλήψεις και να θυμόμαστε ότι πίσω από τη μέτρηση, υπάρχει μια ιστορία προσωπική. Κρύβεται ένας άνδρας που κουβαλά ντροπή, συγκρίσεις, προσδοκίες και ενίοτε σιωπή. Και είναι δική μας ευθύνη να του προσφέρουμε όχι λύσεις «για το μέγεθος», αλλά εργαλεία για να αγαπήσει το σώμα του, και τελικά, τον εαυτό του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ