Μερικές φορές νιώθεις ότι η καρδιά σου σε σέρνει εκεί που δεν πρέπει. Σαν να έχει GPS που γράφει “αδιέξοδο”, αλλά εκεί επιμένεις να πηγαίνεις. Ερωτεύεσαι ανθρώπους που δεν σου κάνουν καλό, που σου βγάζουν τον χειρότερό σου εαυτό ή που σε αφήνουν να αναρωτιέσαι αν φταις εσύ. Μπορεί να έχεις αναρωτηθεί “Γιατί μου αρέσουν πάντα οι λάθος άνθρωποι;” και η απάντηση, όσο κι αν δε φαίνεται με την πρώτη ματιά, είναι πιο επιστημονική απ’ ό,τι νομίζεις.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η αγάπη ξεκινά από την παιδική σου ηλικία
Δεν είναι ότι έχεις κακή τύχη, είναι ότι έχεις “κατεβασμένο λογισμικό” από τα παιδικά σου χρόνια. Όπως έμαθες να περπατάς, έτσι έμαθες και να αγαπάς. Δηλαδή με τον τρόπο που ένιωσες ασφάλεια, φροντίδα ή και απόρριψη μέσα στην οικογένειά σου. Ο εγκέφαλος θυμάται και ζητάει να αναπαράγει το γνώριμο, ακόμη κι αν το γνώριμο δεν είναι απαραίτητα και το καλό. Έτσι μπορεί να ελκύεσαι από άτομα που σου θυμίζουν κάτι από το παρελθόν σου, ακόμα κι αν αυτό το παρελθόν σε πλήγωσε.
Ο έρωτας δεν είναι ένστικτο, είναι συνήθεια
Ξέρεις αυτό το αίσθημα του “τρελαίνομαι για κάποιον και δεν ξέρω γιατί”; Αυτό είναι ο εγκέφαλός σου που αναγνωρίζει κάτι οικείο και σε πλημμυρίζει με ενθουσιασμό, λες και μόλις ανακάλυψε κάτι πολύτιμο. Το πρόβλημα είναι ότι ο εγκέφαλος δε ξεχωρίζει το οικείο από το υγιές. Έτσι, το “οικείο” γίνεται “συναρπαστικό“, κι εσύ ξαναζείς το ίδιο έργο με διαφορετικό πρωταγωνιστή. Η έλξη δεν είναι απόδειξη αγάπης, αλλά απόδειξη ότι κάτι παλιό ξαναχτυπά την πόρτα σου.
Για να αλλάξεις το μοτίβο, πρέπει να αλλάξεις την ιστορία σου
Όσο δεν καταλαβαίνεις τι σε κάνει να διαλέγεις τους λάθος ανθρώπους, τόσο το “μοτίβο” θα επιμένει. Όμως δε φταις εσύ, ούτε οι επιλογές σου είναι θέμα αδυναμίας. Είναι θέμα προγραμματισμού. Η λύση δεν είναι να προσποιείσαι ότι δεν σε ελκύει κάποιος, αλλά να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να καταλαβαίνει γιατί σε ελκύει. Θες να νιώσεις ότι αξίζεις αγάπη, ότι είσαι σημαντικός, ότι επιτέλους κάποιος θα σε διαλέξει. Και αυτό το συναίσθημα μπορείς να το βρεις, αλλά όχι με τους ίδιους τρόπους.
Δε χρειάζεται να κουβαλάς για πάντα το “τραυματισμένο παιδί” μέσα σου που πιστεύει πως δεν αξίζει αγάπη. Μπορείς να αρχίσεις να βλέπεις καθαρά τι είναι καλό για σένα και τι απλά επαναλαμβάνει μια γνωστή αλλά πονεμένη ιστορία. Θέλει χρόνο και προσπάθεια, αλλά όταν μάθεις να ακούς τον εαυτό σου αντί για τα παλιά σενάρια, κάτι αλλάζει. Γίνεσαι ο ενήλικας που χρειάζεσαι, και επιτέλους αρχίζεις να επιλέγεις αγάπη που σε φροντίζει, όχι που σε καταναλώνει.
Αν σε εξουθενώνει ο έρωτας, τότε κάτι δεν πάει καλά. Η αγάπη δε χρειάζεται να είναι αγώνας. Ούτε τεστ αντοχής. Είναι ένας χώρος για να νιώθεις ασφάλεια, να εξελίσσεσαι, να χαλαρώνεις. Όχι για να αποδεικνύεις ξανά και ξανά ότι είσαι αρκετός. Κι αν νιώθεις ότι είσαι κολλημένος σε ένα μοτίβο, τότε ήρθε η ώρα να το δεις με άλλα μάτια. Όχι για να κατηγορήσεις το παρελθόν, αλλά για να χτίσεις ένα πιο φωτεινό μέλλον. Θες να ξεκινήσεις; Ρίξε μια ματιά σε αυτά:
3 Tips για να αρχίσεις να αλλάζεις το Love Imprint σου
- Γράψε την ιστορία αλλιώς: Αντί να λες “πάντα ερωτεύομαι τον λάθος άνθρωπο”, γράψε πώς θα ήταν ο σωστός. Και όχι μόνο σαν χαρακτηριστικά, αλλά σαν συναίσθημα.
- Δες τι σε μαγνητίζει και γιατί: Κάθε φορά που νιώθεις τη σπίθα, αναρωτήσου αν είναι θαυμασμός ή μια επανάληψη της ανάγκης να αποδείξεις κάτι.
- Δοκίμασε να βαρεθείς λίγο: Αν ο έρωτας δεν σε κάνει να πετάς στα σύννεφα αλλά σου προσφέρει ηρεμία, μήπως τελικά αυτό είναι το καλό;
Αγάπη δεν είναι μόνο το πάθος. Είναι και η ησυχία, η σταθερότητα, η καλοσύνη. Και ναι, μπορεί να σου φανεί βαρετή στην αρχή, αν έχεις μάθει να παίζεις σε δράματα. Αλλά δώσε της μια ευκαιρία. Μπορεί τελικά να είναι αυτό που χρειαζόσουν πάντα.
Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ