Anna: “Τον σκέφτομαι και αυτό δεν με αφήνει να αφοσιωθώ στη σχέση μου…”

Κορίτσια και αγόρια καλησπέρα! Θα ήθελα πολύ τη γνώμη σας, θα το ήθελα πολύ να συζητήσουμε κάτι και να ακούσω διάφορες απόψεις.

Είμαι 25 ετών και έχω ξεκινήσει το αγροτικό μου σε ένα νοσοκομείο μέχρι να πάρω ειδικότητα. Από τα 17 μέχρι τα 22 είχα σχέση με έναν συνάδελφο, μεγαλύτερό μου. Ήταν η πρώτη μου σχέση, ήταν πολύ μεγάλος έρωτας και για τους δυο μας. Για διάφορους λόγους, δικής του ανωριμότητας κυρίως, λίγο πριν επιστρέψω στην πόλη μας, χωρίσαμε.

Μετά από λίγους μήνες έκανα μια χαλαρή σχέση με έναν παιδικό μου φίλο, περάσαμε καλά αλλά δεν θέλαμε κάτι περισσότερο. Εδώ και περίπου ένα χρόνο και κάτι είμαι με κάποιον. Είμαι αρκετά ικανοποιημένη από τη σχέση μου, δεν μπορώ να πω πως έχω παράπονα. Μάλιστα εκείνος, κάποιες φορές κι εγώ, σκεφτόμαστε πως ίσως προχωρήσουμε τη σχέση μας σε κάτι πιο σοβαρό.

Με τον πρώην μου είχαμε μέσα μέσα επικοινωνία, με δική του πρωτοβουλία, παρά το γεγονός πως εκείνος έκανε σχέσεις φανερές και γνωστές σε όλους στη μικρή μας πόλη. Δεν δεχόμουν να τον δω.

Να μην μακρυγορώ και σας κουράζω! Το τελευταίο εξάμηνο είμαστε στο ίδιο νοσοκομείο. Εκείνος ως γιατρός, εγώ για το αγροτικό μου και συναντιόμαστε κάποιες φορές, πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλο.

Μου εξομολογήθηκε πως έκανε λάθος, μου είπε πως με αγαπάει -τα γνωστά! Νομίζω πως ήταν ειλικρινής. Ανταλλάξαμε ένα φιλί κάποια στιγμή και το ένιωσα πόσο τον αγαπάω και με αγαπάει…

Αλλά δεν θέλει σχέση.

Νιώθει πως είναι νέος ακόμα. Εγώ σε λίγο καιρό θα φύγω για την ειδικότητά μου. Τέλος πάντων, δεν με νοιάζουν οι δικαιολογίες του! Δεν θέλει να είναι μαζί μου, αλλά πλέον κι εγώ ξέρω πως δεν θα είμαστε το ίδιο.

Το θέμα μου είναι: Όλοι μας νομίζω πως έχουμε κάποια μεγάλη σχέση που μας στιγματίζει είτε είναι η πρώτη είτε όχι. Την ξεπερνάς ποτέ;

Αυτός ο άνθρωπος θα είναι κοντά μου, πιθανόν να είμαστε στο ίδιο νοσοκομείο όπως τώρα, να βγαίνουμε στα ίδια μέρη -δεν είναι δα και καμία μεγάλη η πόλη μας! Μου ζητάει να βρεθούμε, το σεξ ήταν απίστευτο και για τους δυο μας…

Τον σκέφτομαι και αυτό δεν με αφήνει να αφοσιωθώ στη σχέση μου. Υπάρχει όντως ο ένας και μεγάλος έρωτας; Τον ξεπερνάς ποτέ; Είναι φυσιολογικό να νιώθω έτσι; Η σχέση μαζί του είναι καταδικασμένη πάντως.

Θα ήθελα πολύ να ακούσω τις απόψεις σας. Σας ευχαριστώ πολύ!

Αnna