Annia: “Το πρόβλημά μου είναι η αδερφή του…”

Καλησπέρα σε όλους σας!

Είμαι 26 χρόνων και μόλις τελείωσα το μεταπτυχιακό μου. Είμαι αρχιτέκτονας. Το πρόβλημά μου είναι η σχέση μου -ή βασικά… η αδερφή της σχέσης μου.

Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο κομψή γίνεται γιατί το θέμα είναι πολύ ευαίσθητο.

Με τον Γ. (ετών 32) είμαστε μαζί τρία χρόνια. Για εμένα ξεκίνησε πολύ χαλαρά, μόλις είχα βγει από μια πολύ έντονη σχέση. Και δεν πληρούσε τα κριτήρια που είχα. Είναι ηλεκτρολόγος, δεν μου άρεσε η οικογένειά του… Ίσως ήταν το ένστικτό μου τελικά.

Αυτός δέθηκε όσο δεν φαντάζεστε μαζί μου. Είναι στο φουλ ερωτευμένος, συνέχεια μου το δείχνει και όλο μου λέει πως είμαι ό,τι καλύτερο του συνέβη. Κάτι το καλό σεξ, το γεγονός πως ο πρώην μου αρραβωνιάστηκε (άσχετα αν τελικά χώρισε!) συν το γεγονός ότι με απέλυσαν… όλα αυτά μας κράτησαν μαζί. Στηρίξαμε ο ένας τον άλλο και ήμασταν σχετικά καλά.

Μέχρι που εκείνος άρχισε να με ζηλεύει, να με πιέζει, να μην με αφήνει να βγω καθόλου. Άρχισα να νιώθω μια θηλιά στο λαιμό μου! Ποτέ δεν είχα κάποιον να με αγαπάει και να με ζηλεύει τόσο πολύ! Μου άρεσε, αλλά συγχρόνως με έπνιγε. Αλλά έλεγα πως έτσι είναι οι σχέσεις… μέχρι που ήρθε η κεραμίδα! Η ασθένεια της αδερφής του. Ήπια σχιζοφρένεια.

Πάντα την προστάτευε, δεν την άφηνε να δουλέψει, ούτε να φύγει σε άλλη πόλη για σπουδές κι εγώ πάντα του φώναζα πως είναι υπερβολικός και δεν μπορούμε εμείς να αναλάβουμε τη φροντίδα της και να δουλεύουμε εμείς και να της δίνουμε χρήματα, επειδή την έχουν κακομαθημένη! Είναι 28, δεν είναι μωρό πια!

Σε έναν τέτοιο καβγά από τους πολλούς μου φανέρωσε το πρόβλημά της. Πάντα ήταν ντροπαλό και μαζεμένο παιδί, κολλημένο στη μαμά του, αλλά μετά τον ξαφνικό θάνατο μια αγαπημένης της ξαδέρφης έπαθε ψυχωσικό επεισόδιο. Και μετά από κάποιους μήνες έκοψε την αγωγή κι έπαθε και δεύτερο ψυχωσικό επεισόδιο.

Τώρα έχουν περάσει αρκετά χρόνια, συνεχίζει την αγωγή, αλλά δεν κάνει κυριολεκτικά τίποτα στη ζωή της. Δεν έχει σπουδάσει κάτι, δεν δουλεύει, δεν έχει σχέση, δεν έχει καμία διάθεση για τίποτα. Είναι πολύ καλό παιδί, αλλά…

Ξέρω πως δεν είμαι σε θέση να τους σχολιάζω, αυτά μπορεί να συμβούν σε οποιονδήποτε. Άλλωστε κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί στον καθένα μελλοντικά. Καταλαβαίνω πως ένας από τους λόγους που με στήριξε τόσο στις δυσκολίες μου είναι επειδή έγινε ευαίσθητος από όσα περνά η οικογένειά του, αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ.

Νιώθω πως θυσιάζομαι για να κάνω έναν άνθρωπο ευτυχισμένο. Ξέρω πως αν χωρίσουμε θα τον πληγώσω αφόρητα. Κι εγώ θα πληγωθώ. Νιώθει πως δεν υπάρχει κάτι καλό στη ζωή του πέρα από εμένα. Κι εγώ νιώθω τόσο άτυχη…

Βρήκα έναν νορμάλ άνθρωπο, αλλά δεν με καλύπτει η δουλειά του, με ζηλεύει σαν τρελός και όλο με αμφισβητεί. Υπάρχει και αυτό το πρόβλημα της αδερφής του. Αλλά τώρα νιώθω εγκλωβισμένη! Υπήρχαν πράγματα που με ενοχλούσαν… αλλά σε συνδυασμό με αυτό… δεν μπορώ να το αντέξω. Πάντα θα την έχουμε υπό την προστασία μας. Είναι και η κληρονομικότητα…

Είμαι κακός άνθρωπος που σκέφτομαι έτσι; Σκέφτομαι να φύγω για εξωτερικό για να μην το αντιμετωπίσω…

Annia