Αρκετά χρόνια πριν, ήμουν απίστευτα ερωτευμένη με ένα παιδί 4 χρόνια μεγαλύτερό μου, τον Μπάμπη. Ήταν τα πάντα για μένα. Ποτέ δεν κατάφερα να του πω πόσο πολύ τον αγαπούσα… Φοβόμουν!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ενώ κάναμε πάρα πολύ παρέα οι δυο μας …φοβόμουν την απόρριψη. Μετά από 1,5 χρόνο που ήμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί πάψαμε να μιλάμε. Χωρίς λόγο, χωρίς κάποια εξήγηση.
Δεν ήξερα στην αρχή πώς να το διαχειριστώ! Προσπάθησα πάρα πολύ να τον αφήσω πίσω μου και να συνεχίσω τη ζωή μου. Μάταια βέβαια. Όπου και να πήγαινα, όποιον και να γνώριζα, στα μάτια τους καθρεφτιζόταν εκείνος.
Δεν μπορούσα να τον βγάλω από τη ζωή μου… ή καλύτερα δεν είχα αποφασίσει αν ήθελα να τον βγάλω από τη ζωή μου!
Τώρα, πέντε χρόνια αργότερα άρχισε να μου αρέσει ένα παιδί από τη σχολή μου, ο Νίκος. Είχαμε γνωριστεί στις αρχές, αλλά δεν του είχα δώσει σημασία και δεν μιλούσαμε. Τώρα πια νομίζω πως με ενδιαφέρει.
Δείχνει κι εκείνος ενδιαφέρον. Ξέρετε… είναι από αυτές τις καταστάσεις που απλά τις διαισθάνεσαι, τις νιώθεις! Μα δεν ξέρω… Νομίζω πως μετά τον Μπάμπη δεν θα καταφέρω ποτέ να νιώσω κάτι τόσο δυνατό για εκείνον, όπως τότε!
Για αυτό και είμαι τόσο επιφυλακτική με τον Νίκο. Δεν θέλω να μπω σε μια διαδικασία να γίνει κάτι και μετά ίσως το μετανιώσω… Από την άλλη όμως μου αρέσει… Τι να κάνω;
Έμιλυ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ