Εύα: “Να το συζητήσω με τον σύντροφό μου ή θα κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα;”

Γεια σας κορίτσια!

Θα ήθελα να σας πω κι εγώ το πρόβλημά μου γιατί χρειάζομαι τη γνώμη σας… Βρίσκομαι σε μια πολύ μπερδεμένη φάση της ζωής μου.

Είμαι σε μια μακροχρόνια σχέση. Κι όταν λέω μακροχρόνια το εννοώ. Είμαστε μαζί 14 χρόνια, από τα 18 μου. Στην ουσία μεγαλώσαμε μαζί. Δεν έχω κανένα παράπονο από τον σύντροφό μου. Η σχέση μας είναι πάρα πολύ καλή.

Αυτό που με προβληματίζει και σχεδόν μου έχει γίνει έμμονη ιδέα τους τελευταίους μήνες είναι το ότι όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, είμαι δεσμευμένη. Δεν έχω “ζήσει τη ζωή μου” που λένε. Δεν έχω την ελευθερία που έχουν οι φίλες μου και τον τελευταίο καιρό νιώθω να πνίγομαι.

Από την άλλη, όπως σας είπα η σχέση μου είναι πολύ καλή. Είμαι με έναν σπάνιο άνθρωπο που μου φέρεται υπέροχα και τα βρίσκουμε ωραία μεταξύ μας. Γι’ αυτό άλλωστε και είμαστε τόσα χρόνια μαζί.

Το μυαλό μου όμως έχει επαναστατήσει. Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω. Από τη μία θέλω να ζήσω μόνη μου, ελεύθερη, από την άλλη είμαι σίγουρη πως αυτό είναι μια φάση και θα περάσει. Και τότε τι; Θα ξαναβρώ έναν τόσο σωστό σύντροφο; Κι αν συνεχίσω σε αυτή τη σχέση; Είναι θέμα χρόνου να προχωρήσουμε σε γάμο και παιδιά και μετά ίσως νιώθω ακόμα πιο καταπιεσμένη… Βοήθεια!

Έχω χάσει τον ύπνο μου. Βλέπω τη ζωή που κάνουν οι φίλες μου και ζηλεύω. Μετά ακούω το πόσο δυσκολεύονται να βρούνε μια σχέση της προκοπής και μπερδεύομαι. Δεν ξέρω πραγματικά τι να κάνω…

Να το συζητήσω με τον σύντροφό μου ή θα κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα; Εγώ δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα αν ο ίδιος μου έλεγε κάτι τέτοιο.

Εύα