Μαίρη: “Ήμουν μόνο ένα αντικείμενο για να περνάει καλά; Κι αν ναι, γιατί νιώθω κάτι άλλο;”

Καλησπέρα σας!

Μου αρέσει πολύ που μοιράζεστε εμπειρίες, προβληματισμούς, απορίες…

Έτσι νιώθω κι εγώ την ανάγκη να σας περιγράψω τη δική μου ιστορία, τον δικό μου προβληματισμό.

Είμαι 25 χρόνων κι εδώ και 2 χρόνια ζω μια κατάσταση που καμία γυναίκα δεν αντέχει και δεν θα άντεχε.

Έκανα μια γνωριμία, η οποία έγινε σχέση. Έτσι πήγαινε, έτσι ήταν στην αρχή για τους πρώτους 3 μήνες. Έπειτα ξαφνικά αραιώσαμε και το έληξα. Όμως μετά από λίγους μήνες και μέχρι σήμερα έχουν γίνει πολλές προσπάθειες επανασύνδεσης κι από τις δύο πλευρές. Πάρα πολλές θα έλεγα…

Πάντα πίστευα ότι ήταν σχέση μόνο για σεξ και τίποτα παραπάνω, γιατί κάποιες φορές έτσι φαινόταν. Κάποιες φορές… Γιατί υπήρξαν και φορές που υπήρχαν ωραίες στιγμές και δεν υπήρχαν πάντα προβλήματα -είτε δηλαδή σαν σχέση είτε και μόνο σαν σεξ που εναλλασόταν συχνά (έτσι μπορώ να το πω, άσχετα με το τι μπορεί να ήταν στην πραγματικότητα).

Κι ενώ η λογική μου κάποιες φορές, αλλά και οι φίλοι μου, μου λένε ότι μόνο για σεξ με ήθελε -δεν ξέρω, βαθιά μέσα μου πιστεύω πως δεν ήταν μόνο αυτό. Απλά κάτι τον κρατούσε. Δεν ξέρω αν έτσι είναι ή αν θέλω να το πιστεύω, αλλά έτσι νιώθω.

Έχω κάνει πολλές γνωριμίες. Βγήκα, ξαναβγήκα και μόλις γίνεται κάτι, μόλις αρχίζουν τα φιλιά και οι αγκαλιές καταρρέω και σκέφτομαι τον πρώην. Και φυσικά κόβω κάθε επαφή. Και πάλι μόνη.

Δεν μπορώ να με αγγίζει κανένας. Θέλω μόνο τον πρώην μου. Τον αγαπώ, τον λατρεύω και γενικά είμαι δύσκολος άνθρωπος. Έχω ερωτευθεί λίγες φορές, για να μην πω μία με δύο. Κι αν ερωτευθώ θα είναι δυνατό και δεν ξεκολλάω. Θα προσπαθήσω μέχρι τέλους.

Νιώθω πως τρελαίνομαι. Δεν έχει νόημα η ζωή μου. Θέλω να λυτρωθώ από αυτό και κάνω ακόμα και άσχημες σκέψεις για τον εαυτό μου. Του στέλνω μηνύματα, μιλάμε αιραιά και που, αλλά κάθε φορά που θα στείλω το πως νιώθω, δεν απαντά. Γιατί;

Αν δεν θέλει, αν του έχει τελειώσει, γιατί δεν με βοηθάει; Από τη στιγμή που μιλάμε, όταν μιλάμε, αφού απαντάει στα άσχετα που λέμε, γιατί δεν απαντάει όταν του ανοίγω την καρδιά μου; Τι σημαίνει αυτό;

Έχει πει σε φίλους τώρα από ότι μαθαίνω ότι το κάνει για μένα -όταν του λέω ότι τον θέλω πίσω και δεν γυρίζει, ενώ παλιότερα όταν του το ζητούσα γύριζε. Τι συμβαίνει; Νιώθει κάτι; Ή εγώ είμαι τρελή, σχιζοφρενής που το νομίζω;

Ήμουν μόνο ένα αντικείμενο για να περνάει καλά; Κι αν ναι, γιατί νιώθω κάτι άλλο;

Όπως και να ‘χει, έχω φτάσει στο σημείο να θέλω ακόμα και το λίγο του. Δεν με νοιάζει, αρκεί να τον έχω έστω για λίγο. Τι πρέπει να του πω πια; Τι να κάνω; Νιώθω πολλές φορές την ανάγκη να του πω ένα “σ’ αγαπώ” μόνο. Ποτέ δεν του το είπα. Μόνο ότι ήμουν ερωτευμένη.

Πείτε μου τη γνώμη σας!

Μαίρη