Νεφέλη: “Κι ενώ όλα αυτά είναι πολύ γλυκά, απορώ αν είναι αληθινά.”

Μπέρδεμα με κολλητό… κολλητού.

Χώρισα εδώ και κάποιους μήνες από μακροχρόνια σχέση (χωρίς ένα αντίο, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία) και ενώ δεν είμαι καλά συναισθηματικά και το γνωρίζω, κάτι νέο προέκυψε στη ζωή μου.

Ο Γιάννης είναι ξάδερφος και κολλητός ενός αδελφικού μου φίλου. Τον είχα γνωρίσει πριν μερικά χρόνια και είχα την αίσθηση πως του αρέσω, αλλά χωρίς κάτι χειροπιαστό. Την ίδια άποψη είχαν και φίλες μου από κάποιες ματιές και κουβέντες και μου το είχαν επισημάνει. Όμως εμένα, ναι μεν μου άρεσε, αλλά δεν έδωσα ποτέ πραγματική σημασία, γιατί αγαπούσα πολύ το αγόρι μου για να παρατηρήσω κάποιον ουσιαστικά.

Στα χρόνια που πέρασαν είχε κι αυτός κάποιες σχέσεις, με τη μία ουσιαστική που έληξε πριν περίπου ένα χρόνο και ξέρω ότι τον πόνεσε και τον πονάει.

Ξανασυναντηθήκαμε λοιπόν και άρχισε να με προσεγγίζει. Σαν άντρας είναι κάτι παραπάνω από εμφανίσιμος και ξέρω ότι είναι και τρομερά καλό παιδί, οπότε μπήκα στη διαδικασία να τον γνωρίσω καλύτερα.

Μιλούσαμε κάθε μέρα, είτε στο τηλέφωνο είτε με μηνύματα. Ώρες ολόκληρες. Κάποιες φορές μέχρι το άλλο πρωί, χωρίς όμως υπονοούμενα κτλ. Μετά από αρκετό καιρό μας βγήκε το ερωτικό και προχωρήσαμε.

Αντί να εξαφανιστεί όπως περίμενα (όπως ο πρώην μου π.χ. μετά από εφτά χρόνια) είναι κάθε μέρα “εδώ” για μένα. Και όχι μόνο στα τυπικά “Καλημέρα”, “Τι κάνεις;”, “Καληνύχτα”, αλλά προσπαθεί να με διασκεδάζει, μιλάμε για διάφορα κτλ. Επίσης, κατευθείαν μίλησε στον κολλητό του για όσα έγιναν μεταξύ μας.

Κι ενώ όλα αυτά είναι πολύ γλυκά, απορώ αν είναι αληθινά. Ξέρω από πρώτο χέρι ότι ο χωρισμός του τον διέλυσε και τον πονάει ακόμα. Ο δικός μου έχει διαλύσει εμένα…

Τα σημάδια δείχνουν ότι με βλέπει πιο σοβαρά από κάτι περιστασιακό, αλλά δεν τολμάει κανένας μας να θίξει το τι έχουμε μεταξύ μας… και πραγματικά έχω μπερδευτεί…

Νεφέλη