Καλησπέρα!
Θα ήθελα κι εγώ τη γνώμη σας…
Το πρόβλημά μου έχει να κάνει με το σύντροφό μου. Συζούμε με σκοπό αργότερα να προχωρήσουμε και σε γάμο, όμως (χωρίς καμία υπερβολή) από τότε που μένουμε μαζί δεν έχουμε ξανακάνει τίποτα οι δυο μας έξω από το σπίτι. Παλιότερα πηγαίναμε σινεμά, για κάποιο ποτό ή φαγητό και τώρα τίποτα. Τώρα ο μόνος λόγος για να βγει είναι οι φίλοι του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν καταλαβαίνω. Δηλαδή αυτή θα είναι η ζωή μας πια; Μέσα σε ένα σπίτι. Κάθε φορά που του προτείνω να κάνουμε κάτι τη μία είναι κουρασμένος, την άλλη έχει δουλειά που πρέπει να τελειώσει από το σπίτι, την άλλη βαριέται. Όλο κάτι που δεν έχει διάθεση να βγει.
Βγαίνω κι εγώ με τις φίλες μου, αλλά θέλω να βγω και με τον άνθρωπό μου, τι δεν καταλαβαίνει; Κι όποτε άνοιξα κουβέντα, απλά με χαρακτήρισε “γκρινιάρα”, μου ζήτησε να σταματήστω τη γκρίνια και η κουβέντα τελείωσε εκεί. Με τους φίλους του όμως δεν έχει καμία αντίρρηση να βγει, ούτε νιώθει κουρασμένος.
Τι να κάνω; Επειδή μένουμε στο ίδιο σπίτι, σημαίνει ότι σαν ζευγάρι δεν θα κάνουμε τίποτε άλλο πια; Αυτή θα είναι η καθημερινότητά μας; Δεν νομίζω να καταφέρω να διατηρήσω την ψυχραιμία μου για πολύ ακόμα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μαρία
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;
Πες μας τη γνώμη σου, στείλε το σχόλιό σου!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σε κάθε περίπτωση καλή μου, τα σημάδια δεν είναι καλά και από τη στιγμή που τα θέλω είσαι είναι διαφορετικά από εκείνου, εγώ θα σου πρότεινα να του πεις ήρεμα και όμορφα το αυτονόητο και να του δώσεις διωρία 2 βδομάδες. Αν δεν αλλάξει, τότε είναι ώρα για αποφάσεις. Η ζωή είναι μικρή για να αναλώνεσαι στο να παλεύεις για τα αυτονόητα!!!!
δε σε θελει απλα
Σιγά καλε bill που δεν τη θέλει… απο πού έβγαλες το συμπέρασμα;;; τότε γιατί μένει μαζί της;
Τα ίδια είχα πάθει κι εγώ, απ’ το πρώτο εξάμηνο που ξεκινήσαμε να συζούμε, ούτε μια φορά έξω οι δυο μας. Τι εκδρομές πρότεινα, τι events, τι ποτά, μούχλα και ζαρούχλα ο άλλος. Με τους φίλους, όμως, για να βγει άλλαζε ρούχα με ταχύτητα Superman! Μέχρι που ανακάλυψα ότι απλά δεν είχαμε κοινά θέλω και κοινή νοοτροπία στις σχέσεις ζευγαριών. Αυτός ήταν της γνώμης ότι “η γυναίκα ΤΟΥ” όφειλε να μένει μέσα και ότι μετά από γάμο ειδικά δεν θα έπρεπε να πηγαίνω καν για τα μαθήματα χορού ούτε να βγαίνω βράδυ με φιλενάδες. Αυτός, όμως, μπορούσε να πηγαίνει με αντροπαρέες και να γυρνάει ό,τι ώρα θέλει. Ναι, αμέ, τώρα. Σιγά μην. Όπως ήμουν, σηκώθηκα κι έφυγα στη μάνα μου, που ευτυχώς αυτός δεν ήξερε πού μένει. Τώρα μ’ εσάς δεν είναι τόσο ακραίο, αλλά μου φαίνεται ύποπτο πως όταν του λες όμορφα κι ωραία ότι θα ήθελες ν’ αλλάξετε παραστάσεις οι δυο σας, αυτός το λέει γκρίνια. Πρότεινέ του μια φορά κάτι πιο συγκεκριμένο. Π.χ. άνοιξε ωραίο μαγαζί ή έχει happy hours ένα συμπαθητικό μπαράκι ή διοργανώνεται συναυλία με μουσική που γουστάρει? Πες του “στο τάδε μέρος, τάδε μέρα και ώρα έχει αυτό. Θέλω πολύ να σε πάω, έρχεσαι?” Αν πάλι αρχίσει μα-μου (κατά τ’ άλλα εσύ γκρινιάρα και μίζερη), σκασίλα σου, πας με φίλες σου και με κανέναν κολλητό σου, μπορεί και κάποιον πρώην συμμαθητή σου που έγινε κούκλος… Και δώσ’ του πόδι αυτουνού του πρόωρα παππού, καλά να περνάει στα καφενεία με συν-ΚΑΠΗτες.