Γεια σας,
με λένε Φανή και μένω εδώ και 2 χρόνια στην Ελβετία. Πριν από λίγους μήνες γνώρισα έναν Βόσνιο που είχε όμως μεγαλώσει στην Ελλάδα, οπότε δεν ξεχωρίζει από έναν Έλληνα. Χαίρομαι πολύ που είμαστε μαζί και περνάμε πολύ ωραία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πριν λίγες μέρες πήγαμε για διακοπές στην Κέρκυρα από όπου κατάγομαι και… τότε ξεκίνησε ένα προβληματάκι. Είχα καιρό να πάω στην Ελλάδα, οπότε μόλις βρέθηκα εκεί, και μαζί του κιόλας, καταλαβαίνετε… κλίμα, θάλασσα, φαγητό καλό και ασταμάτητο καφέ με φίλους από τα παλιά. Πεθύμησα πάρα πολύ τον τόπο μου και τους φίλους μου, για να μην αναφέρω και τους γονείς μου με τα αδέρφια μου, που μένουν όλοι εκεί. Γύρισα πίσω και με έπιασε μια ελαφριά μελαγχολία, ειδικά τώρα που έρχεται για τα καλά το καλοκαίρι και είμαστε κολλημένοι σε μια χώρα που δεν έχει τους θερμούς ανθρώπους της Ελλάδας ούτε την καθημερινή ηλιοφάνεια, ούτε, έστω, τον καύσωνα αλλά με θάλασσα δίπλα να βουτήξουμε.
Και σα να μη φτάνει που αντιμετωπίζω το δίλημμα και σκέφτομαι σοβαρά να γυρίσω, ο δεσμός μου δυστυχώς έχει την αντίθετη άποψη. Βλέπετε, ο ίδιος δουλεύει προγραμματιστής και ξέρει όχι μόνο άπταιστα ελληνικά και σέρβικα, αλλά επίσης και ρώσικα, αγγλικά και γερμανικά. Τον θέλω πολύ δίπλα μου και συζήτησα πρόσφατα μαζί του το ενδεχόμενο να γυρίσουμε και οι δύο πίσω. Αλλά ανακάλυψα από τα λεγόμενά του ότι αυτός έριξε μαύρη πέτρα πίσω του στην Ελλάδα. Είπε ότι βίωσε και την ανεργία και το ρατσισμό, ενώ οι γονείς του που ήταν εργάτες ανέκαθεν μετά τη μεταστάστευσή τους από τη Βοσνία, έφυγαν από την Ελλάδα εδώ και καιρό. Και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω γιατί νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει και δεν σέβεται τα θέλω μου. Μου έδειξε και μια αγγελία για προγραμμαστιστή στην Αθήνα που ζητούσαν της Παναγιάς τα μάτια αλλά παρείχαν μισθό 750 ευρώ και γέλασε περιφρονητικά (σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, αλήθεια είναι, οι τεχνικοί δικτύων αμοίβονται πολύ καλύτερα).
Γενικώς, επειδή δεν είναι Έλληνας και δεν έχει τον τόπο αυτόν στο αίμα του, ίσως για αυτό να μην καταλαβαίνει τον καημό μου να γυρίσω στην Ελλάδα. Στην Ελβετία δουλεύω σε εταιρεία customer service και, ok, καλά είναι, αλλά είναι μια εταιρεία, από τις μεγάλες, οπότε έχει άλλες απαιτήσεις και άλλη πειθαρχία. Στην Ελλάδα γελούσαμε με την έκφραση “αφεντικό”, αλλά πλάκα – πλάκα ήταν πιο απλό να συνεννοηθείς με έναν άνθρωπο από πάνω σου παρά με την αλυσίδα managers-board of directors-μετόχους που χαρακτηρίζουν τέτοιες μεγάλες επιχειρήσεις.
Τα πάντα μου έλειψαν από την Ελλάδα και είμαι διατεθειμένη να δουλέψω ακόμα και διπλοβάρδιες σε κάποιο ξενοδοχείο προκειμένου να έχω όσα έχασα μεταναστεύοντας. Κι από την άλλη, θα ήθελα πολύ ο δεσμός μου να είναι μαζί μου. Εκείνον τον βλέπω απόλυτα αρνητικό. Λέει ότι ναι μεν του αρέσει πολύ η Ελλάδα και τα μέρη της αλλά δεν μπορεί να ρισκάρει να επιστρέψει και να μείνει και χωρίς δουλειά αν γίνει κάτι, και είπε και χαρακτηριστά ότι τα πιτόγυρα και ο ήλιος δεν είναι τα μόνα κριτήρια για την ποιότητας ζωής. Επίσης, μου πρότεινε να συζήσουμε και είπε ότι στην Ελβετία θα έχει τη δυνατότητα να φορτωθεί το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων μας πάνω του, ενώ στην Ελλάδα θα ένιωθε ανήμπορος και λέει κιόλας ότι δεν έχει γονείς να τον ταΐζουν. Ειδικά αυτό που είπε με τσάτισε, ήταν σα μπηχτή για μένα. Σίγουρα δεν είναι εκατομμυριούχοι, αλλά μπορούν να με στηρίξουν το πρώτο διάστημα αν δεν βρω δουλειά εκεί.
Τέλος πάντων, δεν την παλεύω εδώ άλλο, θέλω να καταστρώσω πλάνο επιστροφής και με πειράζει απίστευτα που ο δεσμός μου αρνείται να με στηρίξει σε αυτό από την αρχή αντί να δοκιμάσει τον εαυτό του εκ νέου, αυτή τη φορά σαν προγραμματιστής σε κάποια ελληνική επιχείρηση. Να σημειώσω ότι εκείνος είναι ήδη 3,5 χρόνια στην Ελβετία, νοικιάζει μόνος του σε διαμέρισμα που πήρε αυτός τα έπιπλα, ανέβηκε και θέση στην εταιρεία, οπότε ok, καταλαβαίνω, αυτός επένδυσε περισσότερα στο να ριζώσει στη χώρα αυτή. Εγώ από την άλλη δεν έχω κάποιες σπουδές, συγκατοικώ με άλλες 2 κοπέλες για να γλιτώσω το νοίκι (και επειδή δεν ήξερα αν θα έμενα μόνιμα εδώ), οπότε αν θέλω να φύγω, μαζεύω βαλίτσα και γεια σας.
Αλλά πιστεύω ότι είναι μεγάλη αδικία που αυτός δεν φαντάζεται έστω το σενάριο να έρθει μαζί μου και μου λέει ότι δεν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε αν φύγω μόνιμα. Μου πρότεινε την επιλογή να κατέβω σε νησί ή στην Κρήτη για μια καλοκαιρινή σεζόν, να δουλέψω 2-3 μήνες και να κρατήσουμε τη σχέση έστω από απόσταση, μόνο και μόνο “για να μου φύγει το απωθημένο” και να δω ότι η νοσταλγία μου είναι που διαστρεβλώνει την αντίληψή μου. Αλλά αυτό για μένα δεν είναι λύση, όχι σχέση από απόσταση τώρα 2 και 3 μήνες και δεν νομίζω ότι η νοσταλγία μου διαστρεβλώνει κάτι. Ξέρω τα αρνητικά της Ελλάδας. Και είναι κρίμα γιατί ο ίδιος θα ήταν πολύ περιζήτητος σε ελληνικά ξενοδοχεία με τις γνώσεις ξένων γλωσσών.
Πριν έρθει Ελβετία, σε ταβέρνες σκιζόταν στα δωδεκάωρα για να τα βγάζει πέρα παράλληλα με τις σπουδές του, οπότε τι χειρότερο μπορεί να τύχει; Αλλά αυτός αρνείται να κάνει οποιαδήποτε θυσία. Αυτό πονάει πολύ. Δεν ξέρω τι να κάνω. Μήπως τελικά να κατέβω για δουλειά και να δω πώς θα πάει; Καμία σχέση η ελληνική ζωή με τη ζωή σε οποιαδήποτε δυτική χώρα. Σαν την ελληνική ανθρωπιά και φιλοξενία δεν έχει και επιπλέον υπάρχει η απλότητα παντού. Ούτε πολυεθνικές, ούτε πίεση ούτε καριέρες και χαζά. Έφυγα γιατί δεν έβρισκα δουλειά μετά την καλοκαιρινή σεζόν, αλλά βλέπω ότι γίνεται να δουλέψω κάπου “μαύρα” για να βγάλω το χειμώνα και υπάρχει και ο ΟΑΕΔ για εποχιακούς υπαλλήλους… Λύση πιστεύω ότι υπάρχει και πικράθηκα που ο δικός μου βρίσκει μόνο αρνητικά στο σενάριο επιστροφής. Νόμιζα ότι με αγαπάει αρκετά για να με εμπιστευτεί και να με ακολουθήσει, στο κάτω-κάτω σε μια χώρα όπου μεγάλωσε…
Φανή
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ