“Πονάω πολύ! Νιώθω τον πόνο να διαλύει την καρδιά μου. Χρειάζομαι βοήθεια…”

Πονάω πολύ! Νιώθω τον πόνο να διαλύει την καρδιά μου. Χρειάζομαι βοήθεια… γιατί νιώθω πως αυτή τη φορά δεν θα το ξεπεράσω. Έχω ξεκινήσει ήδη ψυχοθεραπεία. Ίσως άργησα πολύ…

Πριν 5 χρόνια γνώρισα ένα αγόρι. Ήταν οικογενειακός φίλος μας, αλλά είχα χρόνια να τον δω και να με δει. Ερωτευθήκαμε αμέσως και μετά από ένα μήνα ήμασταν μαζί. Μόνο που οι γλύκες δεν κράτησαν πολύ.

Ένα χρόνο είχαμε σχέση στα κρυφά, αλλά συνέχεια τσακωνόμασταν για ένα συγκεκριμένο θέμα: Εγώ ήθελα να είμαστε φανερά μαζί, ενώ εκείνος όχι -λόγω της φιλίας των οικογενειών μας. Πατούσε στο ότι είναι 7 χρόνια μεγαλύτερος και πως εγώ ήμουν μόλις 17 όταν τα φτιάξαμε -ότι δηλαδή εκείνος είναι υπεύθυνος αν κάτι δεν πάει καλά ή πληγωθώ.

Μετά από ένα χρόνο λοιπόν χωρίσαμε. Μείναμε χώρια χωρίς καν να βρεθούμε τυχαία (το απέφευγα) έναν ολόκληρο χρόνο. Κάπου με είδε όμως. Χαιρετηθήκαμε τυπικά (εγώ δεν τον είχα ξεπεράσει και κανείς μας δεν είχε σχέση) και το ίδιο απόγευμα άρχισε πάλι να με παίρνει τηλέφωνο και να θέλει να βρεθούμε.

Όλο αυτό το παιχνίδι κράτησε τρία χρόνια! Όσο έλεγα όχι τόσο επέμενε. Μόλις δεχόμουν να βγούμε και να δοκιμάσουμε πάλι, έμενε μαζί μου για λίγο και μετά απομακρυνόταν για καναδυό μήνες… να κυνηγήσει και να “μπιπ!” καμιά άλλη κότα από το κοτέτσι και μετά πάλι το ίδιο! Πάλι σε μένα με τηλέφωνα, παρακάλια και επιμονή!

Πάλι άρνηση εγώ και πάλι στενό μαρκάρισμα εκείνος. Πολλές φορές ακόμα και για μήνες. Μέχρι τελικά να δεχτώ και να τον δω. Δήλωνε ερωτευμένος, πως θέλει να φύγει μακριά μου γιατί νιώθει δεμένος συναισθηματικά μαζί μου και δεν το θέλει αυτό με καμία γυναίκα, πως δεν δέχεται που κάποια σαν εμένα τον θέλει και πως θέλει να τρέξει μακριά, αλλά δεν μπορεί! Αλλά… πως είναι μικρός για να παντρευτεί (λες και με ρώτησε ποτέ αν εγώ θέλω να τον παντρευτώ ή να κάνω οικογένεια γενικώς!)

Μέσα σε αυτά τα χρόνια έμαθα για κάποιες σχέσεις του. Σχέσεις των δύο μηνών το πολύ. Σχέσεις όμως που τις κυκλοφορούσε και έβγαζε φωτογραφίες και όλα αυτά. Μου είπε πως εμένα αν μου ζητήσει σχέση δεν θα μπορεί να με χωρίσει, πως με αγαπάει και άλλα τέτοια.

Προσπάθησα να φύγω μακριά, αλλά τον αγαπάω. Δεν μπόρεσα γιατί κι εκείνος δεν με άφηνε. Φοβάμαι τόσο μήπως κάποια από αυτές που κάνει σχέση γίνει τελικά κάτι περισσότερο, κάτι πιο σοβαρό… Πως εμένα δεν με θεωρούσε καλή και πως η γνωριμία των γονιών μας ήταν απλά μια δικαιολογία…

Πολλές φορές μου ξεκαθάρισε πως δεν είμαι η καβάτζα του. Όπως είπα και πριν, δεν μπορεί να μου αντισταθεί, αλλά δεν θέλει σοβαρή δέσμευση.

Πριν πέντε μήνες ακριβώς μου είπε πως με αγαπάει και πως θα μου ζητήσει σύντομα να είμαστε επίσημα μαζί, αρκεί να κάνω λίγο υπομονή. Και τώρα τον Αύγουστο, ανήμερα των γενεθλίων του έκανε σχέση με άλλη!

Τον έβρισα κι από τότε με παίρνει τηλέφωνα πάλι… πως δεν είναι τίποτα εκείνη για εκείνον, να κάνω πως δεν υπάρχει, πως του είναι αδιάφορη και δεν μπορεί καν να κάνει σεξ μαζί της γιατί δεν την γουστάρει… αλλά την έχει γιατί όλοι ρωτάνε αν έχει κάποια σχέση.

Και πως (πάλι η καραμένα!!!) δεν μπορεί να δεσμευθεί ακόμα γιατί είναι μικρός. Μα μικρός στα 29 του!?!

Πονάω πολύ, έχω πληγωθεί, έχω χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και τον έρωτα. Θέλω να φύγω από την πόλη μας και να μην τον ξαναδώ ποτέ! Αλλά συγχρόνως ζηλεύω τόσο πολύ και τον αγαπάω…

Ευχαριστώ που με ακούσατε και είχατε την υπομονή να διαβάσετε την ιστορία μου… Μακάρι καμιά σας να μην νιώσει τον πόνο που ένιωσα και νιώθω, σε τέτοια τρυφερή ηλικία μάλιστα.

Να είστε καλά!