Ρενέ: “Η γοητεία που θα ασκήσει ένας άντρας πάνω μου μετράται με το κατά πόσο θα με “βασανίσει”

Πόσες και πόσες από εμάς δεν έχουμε παραβλέψει τη γλύκα ενός χαμόγελου ή την τρυφερότητα μιας όμορφης κουβέντας από ένα πραγματικά τίμιο κι ευγενικό παιδί για να τρέξουμε πίσω από το μυστηριώδες βλέμμα και το σέξι παρουσιαστικό ενός τύπου που όλα γύρω του -από τη συμπεριφορά του μέχρι τον τρόπο που μας κάνει να αισθανόμαστε- φωνάζουν ανασφάλεια;

Κι ενώ εξ αρχής τα πράγματα δείχνουν δυσοίωνα, εμείς όχι μόνο δεν παραβλέπουμε τα ελαττώματα (!) αλλά είναι αυτά που μας κάνουν να ερωτευόμαστε έναν τέτοιο τύπο. Πιστεύουμε ότι για εμάς θα αλλάξει, ότι θα του βγάλουμε τον καλό του εαυτό… ότι μπορεί να είναι το “κακό” παιδί, αλλά για εμάς θα γίνει το καλύτερο. Θέλουμε βλέπεις να ζήσουμε κι εμείς, βρε αδερφέ, λίγο μυστήριο, λίγη αβεβαιότητα. Κοινώς, η γνωστή τακτική του γραμματόσημου!

Έτσι κι εγώ με τη σειρά μου, είμαι από εκείνες τις κοπέλες που η γοητεία που θα ασκήσει ένας άντρας πάνω μου μετράται με το κατά πόσο πρώτα θα με “βασανίσει” και θα μου βγάλει την πίστη να τον κυνηγάω.

Και ήρθε ο άντρας αυτός. Και ήταν όλα μαγικά στην αρχή. Και ήταν όπως τον ήθελα. Είχε, που λέμε, το πακέτο. Και τον ερωτεύτηκα τρελά. Πάτωμα! Κι όσο εγώ αρρώσταινα μαζί του, τόσο τον έχανα, τόσο αδιαφορούσε. Έπαιζε μαζί μου, αλλά σαφέστατα δεν ξεκαθάριζε τη θέση του.

Γιατί αυτό ήθελε, να παίξει και να φύγει όπως ήρθε. Έλεγα δεν μπορεί! Μα τί μου λείπει; Μπορώ να τον κρατήσω δίπλα μου, μπορώ να τον καταφέρω… Αλλά δεν είναι έτσι κορίτσια. Άντρας χωρίς μπέσα δεν αξίζει ούτε μισή ματιά. Πόσω μάλλον να μας βάλει σε διαδικασία μάχης με τον ίδιο μας τον εαυτό, με τα ίδια μας τα θέλω.

Και όντως. Όπως ήρθε, έφυγε! Με τις κλωτσιές όμως! Γιατί αυτό αξίζει σε όποιον δεν σε σέβεται, σε όποιον δηλητηριάζει τον εγωισμό και ποδοπατά την περηφάνια σου.

Τσαμπουκάς κορίτσια και το κεφάλι ψηλά! Αυτό μόνο. Στην τελική υπάρχουν τόσα καλά παιδιά εκεί έξω. Γιατί να μη δώσουμε κι εκεί μια ευκαιρία; Από παλιοχαρακτήρες χορτάσαμε… Για αυτό την επόμενη φορά και μέχρι να βρω αυτόν που θα ξέρει να ακούει και όχι μόνο να μιλάει, στο επόμενο μυστηριώδες βλέμμα θα πω ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω!

Φιλάκια σε όλες!
Ρενέ