Γνώρισα ένα παιδί στο εργοστάσιο. Ήταν επιστάτης. Του είπα ότι μου αρέσει πολύ και ξέρω ότι ποτέ δεν θα προέκυπτε κάτι μεταξύ μας. Αυτός χαμογέλασε και μου ειπε κάποια άλλη φορά.

Με κοιτούσε συχνά στη δουλειά, αλλά κίνηση δεν έκανε. Μια μέρα άκουσα να λένε ότι σκοπεύει να αρραβωνιαστεί!

Μέχρι και την τελευταία μέρα με κοιτούσε. Φαινόταν σαν να ήθελε να μου μιλήσει, αλλά δεν το έκανε ποτέ. Κι έτσι τελείωσε η δουλειά.

Μια μέρα έμαθα ότι μια κοπέλα του είπε: “Είσαι πολύ όμορφος” κι εκείνος χαμογέλασε. Τον ρώτησε η συγχωριανή μου γιατί δεν λες κάτι στην κοπέλα κι εκείνος είπε: “τι να της πω, αφού θα αρραβωνιαστώ”…

Συγνώμη, κάτι που ξέχασα να πω… Όταν δούλευα στο εργοστάσιο και ήξερε ότι μου αρέσει, εκτός του ότι με κοιτούσε, μου έπιασε μια φορά και τη μέση μου για να περάσει. Τυχαία ήταν όλα αυτά;

Σοφία