Βαλεντίνη: “Η επί δέκα ολόκληρα χρόνια κολλητή μου του την έπεσε στο facebook.”

Γεια σας!

Είμαι η Βαλεντίνη και είμαι 26 χρόνων. Είμαι με ένα παιδί 7 χρόνια και τα τελευταία 3 χρόνια είμαστε παντρεμένοι κι έχουμε ένα κοριτσάκι 17 μηνών. Είχαμε εξ αρχής μια όμορφη σχέση. Από τον πρώτο χρόνο σχέσης, μου έλεγε ότι είμαι η γυναίκα της ζωής του κι ότι μια μέρα θα με παντρευτεί.

Κι εγώ είμαι ακόμη πολύ ερωτευμένη μαζί του, αν και τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει κάποια πράγματα που με έχουν προβληματίσει πολύ και δεν ξέρω πως να αντιδράσω. Να πω ότι κατά τη διάρκεια του γάμου μας, ο άντρας μου είναι πολύ γλυκός, τόσο μαζί μου όσο και με το παιδί. Πάντα με βοηθάει και φροντίζει για τις δυο μας.

Τον περασμένο Οκτώβριο όμως εκεί που καθόμουν στον υπολογιστή, ανακάλυψα κάποιες συνομιλίες κι έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου. Η επί δέκα ολόκληρα χρόνια κολλητή μου του την έπεσε στο facebook. Εκείνος την έβρισε και τη διέγραψε!

Ποτέ δεν μπαίνω στο facebook του και ούτε ξέρω τον κωδικό του, απλά για καλή μου τύχη εκείνη την ημέρα το άφησε ανοιχτό. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πως ένιωσα. Αισθάνθηκα προδομένη δύο φορές! Είναι αδιανόητο για μένα μια κοπέλα με την οποία είμαι φίλη από τα 16 να μου κάνει αυτό το πράγμα. Κι ακόμη πιο αδιανόητο το ότι ο άντρας μου, μου το κράτησε κρυφό.

Τσακωθήκαμε και προσπάθησε να δικαιολογηθεί με το να μου πει πως του ήταν πολύ δύσκολο να μου το αποκαλύψει και πως προσπαθούσε να βρει τρόπο να μου το πει γιατί ήξερε ως θα στενοχωρηθώ πολύ.

Εγώ μάζεψα κάποια πράγματα, πήρα την κόρη μου και πήγα να μείνω για λίγες μέρες στη μαμά μου. Ερχόταν συνέχεια, με παρακαλούσε, προσπαθούσε να με μεταπείσει… Δεν ήθελα ούτε να τον βλέπω. Ένιωθα πως όση εμπιστοσύνη του είχα είχε διαλυθεί.

Την τέταρτη μέρα που ήμουν στη μαμά μου ήρθε ο πατέρας του και μου είπε πως ο άντρας μου είχε ένα ατύχημα με τη μηχανή. Πήγαμε στο νοσοκομείο. Το μόνο που μας είπανε αρχικά είναι ότι έχει χτυπήσει στο κεφάλι και μέσα στην απίστευτη αγωνία μας ζήσαμε και στιγμές απείρου κάλλους με τη γλυκύτατη μέχρι τότε πεθερά μου να μου ρίχνει το βάρος και να μου λέει πως εγώ έφταιγα για αυτό που έγινε. Λες και όντως έφταιγα εγώ για το ότι κάποιος τον χτύπησε με τη μηχανή και στη συνέχεια τον παράτησε…

Ευτυχώς ο άντρας μου έπαθε μια ήπιας μορφής κρανιοεγκεφαλική κάκωση και εξάρθρωση ώμου και γλίτωσε τα χειρότερα. Ο μόνος άνθρωπος που ζητούσε ήμουν εγώ. Όταν με είδε μετά το ατύχημα έκλαιγε και μου ζητούσε συγνώμη.

Έκτοτε είμαι πάντα δίπλα του. Ήταν μεγάλο σοκ για μένα αυτό που έπαθε. Οι άνθρωποι που είδανε το ατύχημα και τον έφεραν στο νοσοκομείο μου είπανε ότι αναρωτιούνται πως τα κατάφερε με μόνο μία ήπια ΚΕΚ.

Δεν θέλω να λείπω από κοντά του. Δεν θα άντεχα με τίποτα αν είχε πάθει κάτι χειρότερο. Ωστόσο, υπάρχει στο μυαλό μου και το περιστατικό με τη “φίλη” μου. Δεν μπορώ απλά να το ξεχάσω και να προχωρήσω.

Δεν θέλω να τον στενοχωρώ γιατί η ψυχολογία του είναι χάλια. Του λέω πως τον έχω συγχωρήσει αλλά αυτό δεν είναι απόλυτα αλήθεια. Το καταλαβαίνει και μου λέει πως βλέπει πως δεν τον έχω συγχωρέσει.

Είμαι γλυκιά μαζί του από όταν γυρίσαμε σπίτι. Τον αντιμετωπίζω λίγο σαν μωρό και γελάμε με αυτό. Γενικότερα, θέλω να τον προσέχω, να τον έχω δίπλα μου. Τον παίρνω αγκαλιά και καθόμαστε για ώρα έτσι… Θέλω να τον αισθάνομαι κοντά μου γιατί παρά τις προσπάθειες μετά από αυτό παρατηρώ πως υπάρχει ένα κενό ανάμεσά μας.

Ελπίζω πως είναι θέμα χρόνου να αποκατασταθεί η επικοινωνία και η εμπιστοσύνη στη σχέση μας. Προσπαθώ να σκεφτώ τι άλλο να κάνω για να αφήσω μια και καλή πίσω αυτό που έγινε, για να έρθω ακόμη πιο κοντά του.

Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω για αυτό;

Βαλεντίνη