Χρύσα: “Πρέπει να μπω σε διαδικασία παντρειάς…”

Καλησπέρα στην όμορφη παρέα σας!!!
Λέγομαι Χρύσα και είμαι 28 χρόνων. Βρίσκομαι σε μια περίεργη κατάσταση και θα ήθελα να μοιραστώ αυτό που με προβληματίζει…

Για τέσσερα χρόνια ζούσα μια αρρωστημένη κατάσταση με κάποιον που ήμουν πολύ ερωτευμένη και απόλυτα δοσμένη! Φυσικά ήταν μια ακόμα περίπτωση -όπως έχει τύχει σε πολλές- που ο άλλος δεν είναι τόσο διαθέσιμος και που δεν γίνεται ποτέ σαφής. Αιωρούνταν κάτι σε σχέση, κάτι ελεύθερο και όταν καταλήγαμε κάπου ξανά πάλι να ισχύει το άλλο.

Ώσπου είναι αλλού, σε νέα σχέση σοβαρή με μέλλον. Χωρίς να φανώ μελό αυτός ο άνθρωπος ειλικρινά με τσάκισε, με άλλαξε, ακόμα κι όταν υπήρχαν τα δείγματα επέλεγα απλά να τον αγαπώ με κάθε τίμημα, ακόμα κι αν έμενα μόνη για πάντα.

Και εκεί θέλω να καταλήξω: στο μόνη… Γιατί ενώ πέρασε πολύς καιρός, εγώ είμαι ακόμα εκεί. Όχι αρρωστημένα, ότι ότι θέλω να γυρίσω, αλλά ό,τι νιώθω υπάρχει ακόμα και θα υπάρχει.

Έχω πολλές ευκαιρίες, γνωρίζω κόσμο, επικοινωνώ, φλερτάρω, με πλησιάζουν, αλλά ποτέ δεν το συνεχίζω πιο πέρα… Είτε δεν είναι κατάλληλοι για σχέση, είτε εγώ δεν θέλω, δεν μου κάνουν, κατά το ήμισυ γιατί ίσως κάποιοι να κάνουν, αλλά να μη θέλω εγώ.

Και ο κατάλληλος εμφανίστηκε πάλι μπροστά μου. Ίσως είμαι τυχερή μέχρι τώρα και υπήρχε άλλη μία περίπτωση σοβαρή. Και εννοώ κάποιος που να νοιάζεται πραγματικά, να θέλει να δώσει, ακόμα και να προχωρήσει με σκοπό σοβαρό, αλλά… τι έχει σημασία: τι θέλουν εκείνοι ή εγώ; Ή ο περίγυρος;

Όλοι γύρω μου, μου τονίζουν την ηλικία μου, πως σιγά σιγά πρέπει να σκεφτώ διαφορετικά και να δίνω ευκαιρίες αλλιώς δεν θα μου αρέσει και δεν θα μου κάνει κανένας.

Πρέπει να μπω σε διαδικασία παντρειάς. Και όσο το ακούω και το σκέφτομαι αγχώνομαι. Πιέζομαι. Σε αυτήν τη φάση της ζωή μου δεν θέλω να είμαι με κανέναν, δεν μπορώ να αγαπήσω κάποιον άλλο και με πιάνω να σκέφτομαι ότι θα έκανα κάτι με τον συγκεκριμένο άνθρωπο που ενδιαφέρεται μόνο και μόνο γιατί ίσως είναι η τελευταία μου ευκαιρία, γιατί θα μείνω μόνη και δεν θα κάνω οικογένεια.

Τι να κάνω; Σταματάει ποτέ η δίψα για έρωτα; Παίζει ρόλο η ηλικία; Υπάρχει τρένο που χάνεται; Και μετά τι; Πώς επιλέγουμε σωστά; Υπάρχει δίλημμα: λογική ή καρδιά;

Χρύσα