Μην ψάχνεις τον «τέλειο» άνθρωπο – Ψάξε τον πιο αληθινό!

Πόσες φορές έχεις ακούσει ότι “ο έρωτας δεν έχει ηλικία”; Μπορεί να σου φαίνεται κλισέ, όμως η επιστήμη το επιβεβαιώνει: ο εγκέφαλος αντιδρά στον έρωτα με τον ίδιο τρόπο στα 25 και στα 65. Η διαφορά είναι ότι, μετά τα 50, έχεις δει αρκετά για να ξέρεις πως η “χημεία” δεν φτάνει, και πως αυτό που πραγματικά μετράει είναι η σύνδεση, η αίσθηση ότι μπορείς να είσαι ο εαυτός σου χωρίς φίλτρα. Δεν έχεις ανάγκη να εντυπωσιάσεις, ούτε να “προλάβεις” κάτι. Έχεις πια καταλάβει πως ο έρωτας δεν είναι υπόσχεση τελειότητας, αλλά χώρος αυθεντικότητας και συντροφικότητας που σου χαρίζει πραγματική γαλήνη.

Η αγάπη δε γερνάει, ωριμάζει

Οι έρευνες δείχνουν πως το σύστημα του εγκεφάλου που “ανάβει” όταν ερωτεύεσαι, λειτουργεί το ίδιο και στα 20 και στα 70. Το σώμα μπορεί να αλλάζει, οι ρυτίδες να πληθαίνουν, αλλά το συναίσθημα παραμένει το ίδιο εκρηκτικό. Το πάθος, η ανάγκη για τρυφερότητα και η συντροφικότητα δεν σβήνουν με τα χρόνια, απλώς γίνονται πιο ήρεμα, πιο σταθερά, πιο συνειδητά. Δεν χρειάζεται να “αποδείξεις” τίποτα. Ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις και τι δεν αντέχεις. Κι αυτό, από μόνο του, είναι επανάσταση. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι μπορείς να αγαπήσεις με καθαρό βλέμμα, χωρίς φόβο, χωρίς άμυνες.

Όταν σταματάς να ψάχνεις τον “σωστό”, βρίσκεις τον αληθινό

Στα 20 ή στα 30 ίσως έψαχνες κάποιον που να ταιριάζει με τα κουτάκια σου, με τη δουλειά σου, με τα όνειρα των γονιών σου. Μετά τα 50, όμως, αυτά τα κουτάκια αρχίζουν να μοιάζουν ασήμαντα. Δεν σε ενδιαφέρει αν έχει master ή Tesla, σε ενδιαφέρει αν μπορείς να γελάσεις μαζί του, αν σε ακούει, αν νιώθεις οικειότητα όταν τον κοιτάς στα μάτια. Η ωριμότητα σου επιτρέπει να δεις πέρα από τα εξωτερικά, να καταλάβεις ότι οι “προϋποθέσεις” είναι υπερτιμημένες όταν δεν υπάρχει συναισθηματική σύνδεση. Τώρα πια δεν ψάχνεις το τέλειο προφίλ, ψάχνεις τον άνθρωπο που θα κάνει τη μέρα σου λίγο πιο αληθινή, που θα σου κρατήσει το χέρι όταν δεν έχει τίποτα άλλο να πει.

Η ελευθερία του να μην έχεις τίποτα να αποδείξεις

Ένα από τα πιο όμορφα πράγματα στο να βγαίνεις ραντεβού μετά τα 50 είναι η ελαφρότητα. Δεν υπάρχει η πίεση να κάνεις οικογένεια, να “προλάβεις” ή να εντυπωσιάσεις. Υπάρχει χρόνος να γνωρίσεις, να γελάσεις, να δοκιμάσεις χωρίς άγχος. Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτή την ηλικία έχουν ήδη περάσει σχέσεις, γάμους, διαζύγια, απώλειες. Ξέρουν τι σημαίνει αγάπη και τι σημαίνει απουσία. Δε θα σε κρίνουν επειδή είσαι ευάλωτος, θα το αναγνωρίσουν γιατί κι εκείνοι έχουν υπάρξει. Αυτό το κοινό έδαφος κάνει τη γνωριμία πιο ουσιαστική, πιο ανθρώπινη, πιο ειλικρινή. Και κυρίως, πιο ήρεμη, γιατί πια δεν κυνηγάς να γεμίσεις κενά, αλλά να μοιραστείς πληρότητα.

Στο τέλος, το “ραντεβού μετά τα 50” δεν είναι μια δεύτερη ευκαιρία στον έρωτα. Είναι μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό σου. Να αγαπήσεις χωρίς να κρύβεσαι, να μην προσαρμόζεσαι σε κανέναν ρόλο και να εκτιμάς τη συντροφικότητα χωρίς να τη θεωρείς δεδομένη. Δε ψάχνεις το παραμύθι, ψάχνεις μια ιστορία με αλήθεια. Και αν το σκεφτείς καλά, αυτό δεν είναι το πιο ρομαντικό πράγμα που μπορεί να σου συμβεί;

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock