Νομίζεις πως είσαι ο ώριμος της σχέσης; Κι αν τελικά είσαι απλά ο τοξικός;

Το να νομίζεις ότι είσαι ο ώριμος της σχέσης είναι σχεδόν εθιστικό. Δε τσακώνεσαι για χαζομάρες, δε φωνάζεις, δε ζηλεύεις, δε σπας πιάτα. Αφήνεις τα πράγματα να περάσουν, είσαι ψύχραιμος, δείχνεις κατανόηση. Και όμως, μήπως αυτή η υπερηφάνεια που νιώθεις για τον εαυτό σου είναι τελικά η μάσκα μιας άλλης μορφής τοξικότητας; Γιατί η τοξικότητα δεν είναι μόνο φωνές και δράματα. Σύμφωνα με τον θεραπευτή Jeff Guenther, μπορεί να κρύβεται κάτω από την ετικέτα της «ωριμότητας» και να μη τη βλέπεις καν.

Όταν η “ειλικρίνειά” σου γίνεται όπλο

Λες πάντα την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Δεν χαϊδεύεις αυτιά, δεν υπεκφεύγεις, είσαι αυτό που λέμε “αληθινός άνθρωπος”. Αλλά μήπως έχεις σκεφτεί ότι η ειλικρίνειά σου δεν είναι πάντα καλοπροαίρετη; Αν χρησιμοποιείς την “ειλικρίνεια” για να πεις κάτι σκληρό, να μειώσεις τον άλλον ή να βγεις από πάνω, τότε δεν είναι ειλικρίνεια, είναι επιθετικότητα ντυμένη με ωραία λόγια. Και το χειρότερο; Πείθεις τον εαυτό σου ότι κάνεις το σωστό, ενώ πληγώνεις χωρίς λόγο.

Το “σώζεις” αλλά νιώθεις μάρτυρας

Είσαι αυτός που προσπαθεί πιο πολύ. Που καταλαβαίνει, που δίνει δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες, που αντέχει. Και ναι, μπορεί και να είναι έτσι. Αλλά αν αρχίζεις να σκέφτεσαι “αν δεν ήμουν εγώ, αυτή η σχέση θα είχε διαλυθεί”, τότε παίζεις έναν άλλο ρόλο: του μάρτυρα. Δε χρειάζεται να θυσιάζεσαι, ούτε να υπονοείς συνεχώς ότι εσύ τραβάς όλο το κουπί. Η πραγματική συντροφικότητα δεν έχει ήρωες και κακούς. Έχει δύο ενήλικες που προσπαθούν εξίσου, χωρίς να κρατάνε λογαριασμό.

Η παθητική επιθετικότητα δεν είναι “ηρεμία”

Δεν φωνάζεις, δε βρίζεις, δεν κάνεις σκηνές. Αλλά όταν κάτι σε ενοχλεί, αντί να το πεις, πετάς ένα ειρωνικό σχόλιο ή κάνεις τον αδιάφορο. Το παίζεις ψύχραιμος, αλλά μέσα σου κοχλάζεις. Αυτή η ήρεμη στάση, που μοιάζει με ωριμότητα, είναι συχνά μια συγκαλυμμένη μορφή παθητικής επιθετικότητας. Κι αυτό όχι μόνο μπερδεύει τον άλλον, αλλά αφήνει και εσένα γεμάτο ανικανοποίητα παράπονα.

Μην κάνεις τον σύντροφό σου project βελτίωσης

Είσαι ο “καλύτερος”, ο “πιο ώριμος”, ο “συνειδητοποιημένος” και βλέπεις τον σύντροφό σου σαν κάποιον που χρειάζεται… δουλίτσα. Του προτείνεις να κάνει ψυχοθεραπεία και να διαβάσει βιβλία αυτοβελτίωσης. Όλα αυτά μπορεί να ξεκινούν από ενδιαφέρον, αλλά όταν αρχίζεις να βλέπεις τον άλλον σαν ένα ημιτελές πρότζεκτ που πρέπει να εξελίξεις, τότε έχεις χάσει το νόημα της σχέσης. Οι άνθρωποι δεν είναι κατασκευές και σίγουρα δε χρειάζονται “σώσιμο”.

Μπορεί να έχεις τις καλύτερες προθέσεις. Μπορεί να προσπαθείς ειλικρινά να κρατήσεις τη σχέση σε υγιή επίπεδα. Αλλά η “ωριμότητα” χωρίς αυτογνωσία μετατρέπεται εύκολα σε έπαρση. Και τότε, χωρίς να το καταλάβεις, γίνεσαι αυτό ακριβώς που προσπαθείς να αποφύγεις. Ο τοξικός. Αν αναγνωρίζεις κομμάτια του εαυτού σου εδώ, δεν σημαίνει πως είσαι κακός άνθρωπος. Σημαίνει ότι μεγαλώνεις. Και αυτή η αναγνώριση, ίσως είναι το πιο ώριμο πράγμα που μπορείς να κάνεις.

Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock