Όταν μια στενή φιλία τελειώνει: Πώς αντιδρά ο εγκέφαλός σου και πώς να προχωρήσεις

Η απώλεια μιας στενής φιλίας μπορεί να σε χτυπήσει εκεί που δεν το περιμένεις. Δεν είναι μόνο το συναίσθημα της μοναξιάς ή το κενό στις καθημερινές σου συνήθειες, αλλά και το τι γίνεται στο μυαλό σου. Ο εγκέφαλός σου αντιδρά σχεδόν όπως σε μια ερωτική σχέση που τελειώνει ή ακόμη και σε ένα πένθος. Κι αν νομίζεις ότι υπερβάλλω, η επιστήμη έχει να πει πολλά για το πώς μια τέτοια απώλεια αλλάζει ορμόνες, μνήμες και την ίδια σου την ψυχολογία.

Όταν ο εγκέφαλος χτυπάει συναγερμό

Η φιλία που τελειώνει δεν είναι απλώς μια κοινωνική απώλεια, είναι και ένα βιολογικό σοκ. Η αμυγδαλή, το κέντρο του εγκεφάλου που ανιχνεύει απειλές, ενεργοποιείται σαν να σου λέει “κάτι δεν πάει καλά”. Αυτό σημαίνει ότι ξεκινά μια καταιγίδα νευροδιαβιβαστών και ορμονών, όπως η σεροτονίνη, η ντοπαμίνη και η νοραδρεναλίνη, που επηρεάζουν τη διάθεση, το άγχος και την ικανότητά σου να βρίσκεις χαρά. Η σεροτονίνη μπορεί να πέσει και να σε αφήσει μελαγχολικό, η ντοπαμίνη να μειωθεί και να χάσεις το κέφι σου για πράγματα που αγαπούσες, ενώ η νοραδρεναλίνη ανεβαίνει και σου φέρνει ανησυχία. Ο εγκέφαλός σου φτιάχνει μια “κατάσταση συναγερμού” και αυτό δεν είναι καθόλου φανταστικό.

Ο πόνος που θυμίζει… πένθος

Ακόμη κι αν ο φίλος σου ζει και βασιλεύει, η αίσθηση που μένει είναι σαν να θρηνείς κάποιον που χάθηκε. Αυτό ονομάζεται “αμφίσημο πένθος” και μπορεί να σε μπερδέψει περισσότερο από μια οριστική απώλεια. Δεν υπάρχει κηδεία, δεν υπάρχουν επίσημα “αντίο” και πολλές φορές δε ξέρεις καν τι πήγε στραβά. Αυτή η έλλειψη κλεισίματος αφήνει το μυαλό σου να γυρίζει σε αναμνήσεις και να προσπαθεί να βρει απαντήσεις. Και μέσα σε όλα, έρχεται και το αίσθημα της απόρριψης, η αμφιβολία για τον εαυτό σου και η ανασφάλεια για τις υπόλοιπες σχέσεις σου. Όταν μια φιλία είναι μεγάλο κομμάτι της ταυτότητάς σου, το τέλος της μπορεί να σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος είσαι χωρίς αυτήν.

Πώς να αρχίσεις να επουλώνεσαι

Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσεις την απώλεια και να επιτρέψεις στον εαυτό σου να πενθήσει. Δεν είναι “υπερβολή” να στεναχωριέσαι, είναι φυσιολογικό. Από εκεί και πέρα, το να αποφεύγεις το παιχνίδι του ποιος φταίει μπορεί να σε βοηθήσει να μην κολλήσεις σε θυμό ή ενοχές. Μπορείς να δεις τη φιλία σου σαν ένα κεφάλαιο που είχε αξία, ακόμη κι αν έκλεισε. Μετά έρχεται η φάση του να καταλάβεις τι πήγε καλά και τι όχι, χωρίς αυστηρή κριτική, απλώς με περιέργεια. Γράψε τι σου άρεσε και τι όχι στη δυναμική σας και θα έχεις έναν οδηγό για τις επόμενες φιλίες σου. Τέλος, βάλε στόχους για το τι θέλεις από έναν φίλο και επένδυσε στις σχέσεις που έχεις ήδη ή σε νέες που σε κάνουν να νιώθεις ασφάλεια και σύνδεση.

Η απώλεια μιας στενής φιλίας μπορεί να σε κάνει να νιώθεις σαν να χάθηκες κι εσύ μαζί της, αλλά η αλήθεια είναι ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία μπορείς να βγεις πιο δυνατός. Ο εγκέφαλός σου, όσο κι αν τώρα “χτυπάει συναγερμό”, έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται, να δημιουργεί νέες συνδέσεις και να βρίσκει ξανά ισορροπία. Δώσε στον εαυτό σου χρόνο, χώρο και την άδεια να ξαναφτιάξει τον κοινωνικό του κύκλο, γιατί η φιλία μπορεί να αλλάζει μορφές, αλλά η ανάγκη για σύνδεση μένει πάντα ίδια.

Κεντρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock