Υπάρχουν στιγμές που η καρδιά βαραίνει και όλα μοιάζουν να χάνουν το νόημά τους. Ένας χωρισμός μπορεί να σε αφήσει μετέωρο, γεμάτο ερωτηματικά και συναισθήματα που έρχονται χωρίς προειδοποίηση. Όταν τελειώνει μια σχέση, δε φεύγει μόνο ένας άνθρωπος από τη ζωή σου. Φεύγουν μαζί του προσδοκίες, κοινές στιγμές και μια εικόνα του μέλλοντος που δε θα πραγματοποιηθεί. Ο πόνος που αφήνει πίσω μπορεί να είναι εξαντλητικός, όχι μόνο συναισθηματικά αλλά και σωματικά. Εκεί, μέσα στο μπέρδεμα και τη θλίψη, υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει το στήριγμά σου. Η αυτοσυμπόνια. Όχι σαν κάτι θεωρητικό, αλλά ως ένας πραγματικός τρόπος να φροντίσεις τον εαυτό σου όταν όλα φαίνονται εύθραυστα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η δύναμη του να φέρεσαι στον εαυτό σου σαν φίλος
Όταν πονάς, το πιο συνηθισμένο είναι να στραφείς εναντίον σου. Να σε κατηγορήσεις, να σε μειώσεις, να πιστέψεις πως δεν άξιζες. Όμως αν αυτό το βίωνε ένας φίλος σου, θα του μιλούσες έτσι; Η αυτοσυμπόνια ξεκινά από αυτό ακριβώς το σημείο: να μετατοπίσεις τη φωνή μέσα σου από κριτική σε καλοσύνη. Να γράψεις ένα γράμμα στον εαυτό σου με λόγια που θα έλεγες σε έναν αγαπημένο σου άνθρωπο. Η τρυφερότητα δεν είναι αδυναμία. Είναι ο πιο δυνατός τρόπος να γιατρέψεις το ρήγμα που άνοιξε μέσα σου.
Δεν είσαι ο μόνος που πονάει
Μπορεί να νιώθεις ότι κανείς δεν καταλαβαίνει τι περνάς, όμως ο πόνος της απώλειας είναι καθολικός. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ζήσει το ίδιο βάρος, την ίδια σιωπή, την ίδια εσωτερική πάλη. Αυτό δε μειώνει τον δικό σου πόνο, αλλά του δίνει ένα πλαίσιο. Σε ενώνει με την ανθρώπινη εμπειρία και σε βοηθά να μη νιώθεις απομονωμένος. Μπορείς να μιλήσεις με έναν φίλο, να ζητήσεις βοήθεια, να πεις «πονάω» χωρίς ντροπή. Δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό του.
Να νιώσεις, όχι να κρίνεις
Τα συναισθήματα που προκύπτουν μετά από έναν χωρισμό είναι φυσικά. Θυμός, λύπη, ζήλια, φόβος. Όλα έχουν θέση και ρόλο στη θεραπεία. Το λάθος είναι να τα κρίνεις ή να τα πνίγεις. Η αυτοσυμπόνια σε μαθαίνει να τα παρατηρείς χωρίς να τα αφήνεις να σε καταπιούν. Να λες «νιώθω μόνος» χωρίς να το μεταφράζεις αυτόματα σε «δεν αξίζω αγάπη». Το να διαχωρίζεις αυτό που αισθάνεσαι από τις σκέψεις που το συνοδεύουν είναι ένα σημαντικό βήμα για να μην παγιδευτείς στο παρελθόν.
Μη ζεις μέσα στα «αν»
Το μυαλό έχει την τάση να αναπαράγει εικόνες και σενάρια. Να σκέφτεσαι τι θα γινόταν αν είχες πει κάτι διαφορετικό, αν είχες προσπαθήσει περισσότερο, αν… αν… Η αλήθεια είναι πως αυτό σε κρατά πίσω. Ο πόνος χρειάζεται χώρο, όχι ανακύκλωση. Όταν καταλάβεις ότι οι «τι θα γινόταν αν» σκέψεις δε βοηθούν, μπορείς να αρχίσεις να επιστρέφεις στο παρόν. Πάρε μια ανάσα, κοίτα γύρω σου, άγγιξε κάτι, νιώσε τον ήχο μιας μουσικής. Το τώρα είναι το μόνο μέρος που μπορεί να ξεκινήσει η ίαση.
Η φροντίδα δεν είναι πολυτέλεια
Η αυτοφροντίδα δεν είναι εγωισμός, ούτε σημαίνει πολυτελείς αποδράσεις. Είναι οι πράξεις που σου θυμίζουν πως αξίζεις. Είναι ένα γεύμα που ετοίμασες με αγάπη, μια βόλτα στη φύση, λίγα λεπτά με ένα βιβλίο που σε ηρεμεί. Είναι το να επιστρέψεις σε δραστηριότητες που σε ευχαριστούν και σε κάνουν να νιώθεις ζωντανός. Η φροντίδα του σώματος και του νου δεν σε απομακρύνει από τον πόνο. Αντίθετα, σε βοηθά να τον συναντήσεις πιο ήρεμα και με λιγότερο φόβο.
Μπορεί να νιώθεις πως δε θα ξεπεράσεις ποτέ αυτόν τον χωρισμό, αλλά η αλήθεια είναι πως θα τα καταφέρεις. Όχι επειδή θα ξεχάσεις, αλλά επειδή θα μάθεις να προχωράς με τα κομμάτια σου. Η αυτοσυμπόνια δεν είναι μόνο για τώρα. Είναι μια στάση ζωής που θα σε στηρίζει σε κάθε δυσκολία. Και όταν ξαναβρεθείς μπροστά σε έναν νέο έρωτα ή σε μια άλλη πρόκληση, θα είσαι λίγο πιο δυνατός, λίγο πιο γλυκός με τον εαυτό σου. Γιατί θα έχεις μάθει το πιο σημαντικό: πως η αγάπη ξεκινά από μέσα.
Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ