Πριν πεις κάτι που θα μετανιώσεις, «πάτα pause» – Πιάνει τελικά αυτό το κόλπο στις σχέσεις;

Δεν υπάρχει ζευγάρι που να μην έχει τσακωθεί ποτέ. Ακόμα και τα πιο αγαπημένα ζευγάρια έχουν βρεθεί να φωνάζουν, να αμύνονται ή να σηκώνουν τους ώμους τους απογοητευμένοι. Αν όμως οι ίδιοι καβγάδες επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά χωρίς καμία λύση, τότε κάτι χρειάζεται να αλλάξει. Όχι απαραίτητα ο σύντροφός σου, αλλά ίσως ο τρόπος που μιλάτε, ειδικά όταν τα πράγματα ανάβουν. Υπάρχει μια στρατηγική που μπορεί να σε βοηθήσει να βγεις από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Ονομάζεται «Pause and Reorient» και μπορεί να μετατρέψει μια καυτή λογομαχία σε ουσιαστική επαφή.

Ονόμασε αυτό που συμβαίνει

Όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται, το να σταματήσεις τη ροή ενός καβγά με μια πρόταση όπως «Μπορούμε να πατήσουμε παύση;» είναι ένα μικρό θαύμα. Μόνο και μόνο που βάζεις όνομα σε αυτό που συμβαίνει, βοηθά να φύγει το βάρος από τους ώμους σας και να τοποθετηθεί στο ίδιο το μοτίβο. Σαν να λες «δεν φταις εσύ ούτε εγώ, αλλά αυτό που παθαίνουμε όταν τσακωνόμαστε». Μπορείτε μάλιστα να του δώσετε και ψευδώνυμο, σαν safe word. Πες το «Τανγκό της Πόρτας» αν πάντα καταλήγεις να φεύγεις, ή «Κύκλος του Κατηγορώ». Κάθε φορά που νιώθεις ότι το σενάριο επαναλαμβάνεται, χρησιμοποίησέ το για να το σταματήσεις πριν γίνετε δύο πληγωμένοι ηθοποιοί σε μια κακή επανάληψη.

Γύρνα προς τον άλλον, όχι εναντίον του

Ένα απλό γύρισμα σώματος, ένα βλέμμα, μια ανάσα. Αυτές οι μικρές κινήσεις έχουν τη δύναμη να χαμηλώσουν τη φλόγα. Όχι για να κουκουλώσεις όσα νιώθεις, αλλά για να μπορέσεις να τα πεις χωρίς να φωνάζεις. Σύμφωνα με τη θεωρία του Porges, όταν κοιτάς κάποιον με ασφάλεια και απαλότητα, ενεργοποιείται το παρασυμπαθητικό σου σύστημα, εκείνο που σου λέει «είσαι ασφαλής». Δε χρειάζονται πολλά λόγια. Ένα απλό άγγιγμα στο χέρι, ένας αναστεναγμός που λέει «σε ακούω», ίσως είναι το πρώτο βήμα για να μιλήσετε χωρίς να επιτεθείτε. Κι αν είστε ακόμα στις φλόγες, ίσως είναι καλύτερο να μη μιλήσετε καθόλου. Μόνο να μείνετε εκεί, ο ένας με τον άλλον, χωρίς ρόλους, μόνο άνθρωποι.

Αναλαμβάνεις, δεν κατηγορείς

Ναι, μπορεί να μην ήταν δικό σου το «μεγάλο λάθος», αλλά πάντα υπάρχει κάτι που μπορείς να πεις για να μαλακώσεις την ένταση. Όχι γιατί φταις, αλλά γιατί θέλεις να μείνεις δίπλα στον άλλον, όχι απέναντί του. Ένα απλό «έκανα λάθος στον τόνο» ή «δεν διάλεξα την κατάλληλη στιγμή» μπορεί να λειτουργήσει σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης. Δε χρειάζεται να τα φορτωθείς όλα, ούτε να απολογείσαι για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο, αλλά η ευθύνη είναι δύναμη, όχι βάρος. Κι αν εσύ κάνεις το πρώτο βήμα, αυξάνεις τις πιθανότητες να ακολουθήσει κι ο άλλος.

Οι σχέσεις δε χρειάζεται να είναι πεδίο μάχης. Δε χρειάζεται κάθε διαφωνία να λήγει με ανάσες βαριές, γυρισμένες πλάτες και μέρες παγωμάρας. Αντί να περιμένεις πότε θα κοπάσει η θύελλα, μπορείς να εξασκηθείς στο να την αναγνωρίζεις και να την ανακόπτεις. Κάποιες φορές θα χρειαστεί να επιστρέψετε στη συζήτηση αφού περάσει η μπόρα, άλλες μπορεί και να την αφήσετε πίσω σας. Όμως όσο πιο συχνά χρησιμοποιείτε τη στρατηγική της «Παύσης και Επανευθυγράμμισης», τόσο πιο κοντά θα βρίσκεστε στη λύση και όχι στην εξάντληση.
Και όχι, δεν είναι πανάκεια. Αν βλέπεις ότι καμία στρατηγική δε δουλεύει ή αν η σχέση σου περιλαμβάνει φόβο, εκφοβισμό ή βία, τότε η προτεραιότητά σου δεν είναι να “επικοινωνήσεις καλύτερα” αλλά να προστατευτείς. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το πιο γενναίο βήμα είναι η απομάκρυνση, με τη βοήθεια ειδικών.

Οι τσακωμοί δεν είναι το τέλος του κόσμου. Αντίθετα, μπορεί να είναι η αρχή μιας βαθύτερης κατανόησης. Το θέμα δεν είναι να μην έχεις ποτέ διαφωνίες, αλλά να ξέρεις πώς να βγαίνεις από αυτές χωρίς να χάνεις τον εαυτό σου ή τον σύντροφό σου.

Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock