Screen Divorce: Ο πιο ήρεμος τρόπος να σώσετε τη σχέση σας

Έχετε καθίσει και οι δύο στον καναπέ. Τα παιδιά κοιμούνται, έχεις βάλει ένα ποτήρι κρασί και λες “επιτέλους λίγη ώρα για μας”. Μόνο που εκείνος θέλει να δει ποδόσφαιρο κι εσύ χρειάζεσαι κάτι να ξελαμπικάρεις – μια δόση trash TV, μια σειρά με ίντριγκα ή έστω μια εκπομπή διακόσμησης που θα σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί δεν αλλάζεις κουρτίνες. Και κάπου εκεί ξεκινά το “screen divorce”, όχι σαν κρίση, αλλά σαν έξυπνη προσαρμογή στη σύγχρονη πραγματικότητα των σχέσεων.

Δεν χρειάζεται να βλέπετε τα ίδια για να είστε κοντά

Μπορεί να είσαι από τους ανθρώπους που μεγάλωσαν με την ιδέα ότι το “μαζί” σημαίνει ίδια τηλεόραση, ίδιο φαγητό και κοινά ενδιαφέροντα. Όμως οι σχέσεις σήμερα δεν χωράνε σε τέτοια κουτάκια. Όταν εσύ θες να δεις ριάλιτι και εκείνος ντοκιμαντέρ για το πώς φτιάχνεται μια καλύβα από ξύλο και λάσπη, δεν χρειάζεται να κερδίσει κανείς. Το μόνο που χρειάζεται είναι δύο συσκευές και μια συμφωνία. Δεν είστε απομακρυσμένοι επειδή δεν βλέπετε τα ίδια. Αντιθέτως, έχετε κάνει χώρο ο ένας για τον άλλο, χωρίς να ακυρώνετε τον εαυτό σας.

Η εξέλιξη του «καναπέ για δύο» λέγεται ακουστικά

Αντί να κάθεστε σε διαφορετικά δωμάτια, κάθεστε δίπλα δίπλα, ίσως και αγκαλιά, με τον καθένα να φορά τα ακουστικά του. Εσύ απολαμβάνεις την εκπομπή που όλοι θεωρούν “ανόητη” αλλά εσύ λατρεύεις, κι εκείνος μπορεί να παρακολουθήσει ατελείωτο ποδόσφαιρο χωρίς να ακούσει την ατάκα “πάλι τα ίδια βλέπεις;”. Αυτή η ταυτόχρονη αποσύνδεση και σύνδεση είναι η πιο ρεαλιστική μορφή συντροφικότητας για όσους ζουν μαζί πολλά χρόνια, έχουν παιδιά, ευθύνες, κούραση και διαφορετικά γούστα.

Το screen divorce δεν σημαίνει απομάκρυνση – σημαίνει σεβασμός

Η ιδέα πως όλα πρέπει να γίνονται μαζί, με τον ίδιο τρόπο και τις ίδιες προτιμήσεις, έχει αρχίσει να κουράζει. Το να θες να διατηρήσεις κομμάτια της προσωπικότητάς σου, χωρίς να ζητάς από τον άλλο να τα συμμεριστεί όλα, είναι ένδειξη ωριμότητας. Δεν μιλάμε για αποστασιοποίηση, αλλά για συνεννόηση. Για ένα «σε βλέπω και σ’ αγαπάω» που δεν χρειάζεται να αποδεικνύεται κάθε βράδυ με κοινή επιλογή στο Netflix.

Αντί να βλέπετε μαζί κάτι που κανείς δεν θέλει πραγματικά, επιλέγετε να βλέπει ο καθένας ό,τι τον ευχαριστεί. Το ότι αυτό συμβαίνει στον ίδιο καναπέ και στην ίδια ζωή είναι το σημαντικό. Γιατί δεν είναι το ίδιο το περιεχόμενο που ενώνει, αλλά η συνήθεια του “μαζί”, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει “ο καθένας με τη δική του οθόνη”. Στην τελική, οι σχέσεις που αντέχουν δεν είναι αυτές που τα κάνουν όλα κοινά, αλλά αυτές που ξέρουν να μοιράζονται τον χώρο και τον χρόνο χωρίς να χάνουν το νόημα. Αν ο τρόπος να περάσεις όμορφα μαζί του είναι να κάθεστε δίπλα δίπλα και να βλέπει ο καθένας αυτό που του αρέσει, τότε το screen divorce δεν είναι πρόβλημα. Είναι απόδειξη πως έχετε βρει έναν δικό σας, σύγχρονο τρόπο να είστε μαζί, όπως ακριβώς σας ταιριάζει.

Κεντρική εικόνα : Pexels και εικόνες άρθρου