Σχέση σε fast forward; Όσα πρέπει να προσέξεις για να μη χάσεις τον εαυτό σου

Όταν ξεκινάς μια καινούρια σχέση, συνήθως δεν κάθεσαι να μετρήσεις τα βήματα ένα-ένα. Ο ενθουσιασμός, το φλερτ, τα χαμόγελα και τα γλυκόλογα έρχονται με τέτοια φόρα που σου φαίνεται απόλυτα λογικό να στείλεις μήνυμα “μου λείπεις” μόλις περάσουν δύο ώρες από το τελευταίο ραντεβού. Ναι, η περίφημη “honeymoon φάση” έχει ξεκινήσει και λες “δε βαριέσαι, ας το ζήσουμε”. Μόνο που καμιά φορά, αυτή η ένταση δεν είναι ρομαντισμός αλλά προειδοποίηση. Και αν δεν την ακούσεις, μπορεί να βρεθείς να χάνεις τον εαυτό σου πριν καλά καλά προλάβεις να θυμηθείς πώς ήταν η ζωή σου πριν.

Ζείτε ή επικοινωνείτε;

Αν ξυπνάς και κοιμάσαι με το κινητό στο χέρι για να απαντήσεις στα μηνύματά του, αν μιλάτε με τις ώρες αλλά δεν έχεις χρόνο να κάνεις τίποτα άλλο, τότε κάτι πάει στραβά. Άλλο το να χαίρεσαι να μοιράζεσαι τη μέρα σου και άλλο να νιώθεις υποχρεωμένος να απαντήσεις για να μη θυμώσει ή να μη φανεί ότι κάτι άλλαξε. Όταν μια σχέση από τις πρώτες κιόλας μέρες σε βάζει σε πρόγραμμα επιτήρησης, μάλλον δεν προχωρά με φυσιολογικό ρυθμό. Δε χρειάζεται να βάλεις όρια αργότερα, βάλ’ τα από την αρχή.

Από πότε σταμάτησες να επιλέγεις εσύ;

Όταν μπαίνεις σε μια νέα σχέση, είναι λογικό να θέλεις να αρέσεις. Αλλά όταν βρίσκεις τον εαυτό σου να λες ναι σε πράγματα που δε σε εκφράζουν, μόνο και μόνο για να μη χαλάσεις τη στιγμή ή για να φανείς “εύκολος άνθρωπος”, τότε σταδιακά μετατρέπεσαι σε μια version σου που δεν έχεις επιλέξει. Πριν πεις ναι στο να γνωρίσεις τους δικούς του ή να του δώσεις κωδικό στο κινητό, ρώτα τον εαυτό σου: Αν αυτή η σχέση δεν κρατήσει, θα είμαι ok με την απόφασή μου; Αν όχι, καλύτερα να την πάρεις λίγο πιο αργά.

Χρειάζεσαι άδεια για να βγεις με φίλους;

Το να λαχταράς να δεις τον άλλον δεν είναι κακό. Κακό είναι να χάνεις σταδιακά τη δυνατότητα να λειτουργήσεις μόνος σου. Αν αρχίζεις να διστάζεις να πάρεις αποφάσεις χωρίς να τον ρωτήσεις, αν αναβάλεις βόλτες με φίλους για να είστε μαζί, αν νιώθεις τύψεις κάθε φορά που απομακρύνεσαι λίγο, τότε χτυπάει καμπανάκι. Η ανεξαρτησία είναι συστατικό κάθε υγιούς σχέσης. Αν δεν την έχεις από την αρχή, δύσκολα θα τη διεκδικήσεις μετά.

Τι δε λες στους φίλους σου;

Οι φίλοι σου είναι ο καθρέφτης σου. Αν αρχίζεις να αποφεύγεις να τους μιλήσεις ή αν αποκρύπτεις πράγματα από ντροπή ή φόβο ότι θα σε μαλώσουν, είναι σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά. Το “δεν θέλω να τους αγχώσω” συνήθως σημαίνει “ξέρω ότι δεν θα εγκρίνουν αυτό που κάνω”. Κι αν δεν εγκρίνουν, ίσως αξίζει να το ξανασκεφτείς κι εσύ. Μην υποτιμάς τη διαίσθησή σου. Αν σε κάτι μέσα σου φωνάζει “μην το πεις”, τότε μάλλον ξέρεις ήδη την απάντηση.

Αλήθεια τώρα, ποιος βιάζεται;

Είναι άλλο πράγμα να ενθουσιάζεσαι και άλλο να τρέχεις χωρίς να ξέρεις πού πας. Οι σχέσεις χρειάζονται χρόνο για να ωριμάσουν, να μπουν σε ρυθμό, να φανεί τι έχει πραγματική βάση και τι είναι φούσκα. Αν αναρωτιέσαι αν είναι “πολύ νωρίς” για κάτι, τότε είναι. Δεν υπάρχει ιδανικό χρονοδιάγραμμα, αλλά χρειάζεται να είστε και οι δύο στο ίδιο σημείο. Το να πας πιο γρήγορα απ’ όσο νιώθεις έτοιμος δεν θα σε φέρει πιο κοντά, απλώς θα σε εξαντλήσει.

Μην ανησυχείς αν δεν έχεις όλες τις απαντήσεις. Το θέμα δεν είναι να ακολουθείς κανόνες, αλλά να ακούς τον εαυτό σου. Αν νιώθεις πίεση, αν φοβάσαι να μιλήσεις, αν κάτι μέσα σου σε τραβάει πίσω, τότε πάτα φρένο. Οι καλές σχέσεις δεν τρέχουν, εξελίσσονται. Δώσε χρόνο, μίλα ανοιχτά, μείνε αυθεντικός και το πιο πιθανό είναι να προχωρήσεις με τον σωστό άνθρωπο στον σωστό ρυθμό.

Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock