Αισθάνομαι απογοήτευση και ανασφάλεια…

Αισθάνομαι απογοήτευση, απόγνωση και ανασφάλεια. Πόσο λίγοι αποδείχτηκαν τελικά για άλλη μια φορά οι ηγέτες αυτής της χώρας. Αυτό που έγινε χθες δεν ήταν παρά ένα ακόμη κακό και επικίνδυνο παιχνίδι στο σκάκι της εξουσίας. Ένα παιχνίδι με την ελπίδα μας.

Για ένα μόνο απόγευμα πιστέψαμε ότι ίσως οι μονίμως υστερόβουλα φερόμενοι πολιτικοί μας, θα κατάφερναν να συμφωνήσουν και να σώσουν τη χώρα από τη χρεoκοπία. Να δώσουν τα χέρια, να σηκώσουν τα μανίκια και να δουλέψουν με ομοψυχία και όραμα για μια νέα Ελλάδα.

Μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Χρειάζονται ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις, δύσκολες και σκληρές αποφάσεις τις οποίες δεν μπορεί εύκολα να πάρει μόνο του ένα κυβερνών κόμμα.

Η επικοινωνιακή τακτική που χρησιμοποιήθηκε ήταν πραγματικά η χειρότερη. Ανέντιμο και τραγικό να παίζει κανείς με την ελπίδα των απελπισμένων. Και δεν υπάρχει εγκληματικότερη συμπεριφορά από αυτή ενός ηγέτη που βάζει το κομματικό και προσωπικό του συμφέρον πάνω από το μέλλον ενός ολόκληρου λαού.

Και βέβαια τώρα αρχίζει η διάλυση. Η κατάρρευση. Η αποσύνθεση. Ο εξευτελισμός. Σήμερα παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλον. Υπάρχουν και άλλοι που αηδίασαν όσο εμείς χθες.

Χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία που είχε αυτή η χώρα να σωθεί. Και τώρα τι;

Θα κάτσουμε όλοι να παρακολουθήσουμε το καράβι μας να τσακίζεται στα βράχια; Θα ζήσουμε το χειρότερο καλοκαίρι στην μεταπολεμική ιστορία αυτού του τόπου;

Sorry αλλά σήμερα δεν μπορούσα τίποτα να σκεφτώ για να σας φτιάξω τη διάθεση όπως συνήθως.

Τατιάνα

And More