Το κακό τραβάει την προσοχή. Πουλάει η σύγκρουση, η αρνητική κριτική, η τοξικότητα. Ζούμε σε έναν κόσμο που διψάει για ένταση και συχνά ξεχνά την αξία του φωτός. Ψάχνοντας λοιπόν θέμα για το blog μου, ένιωσα την ανάγκη να κάνω κάτι διαφορετικό. Να μοιραστώ κάτι καλό. Κάτι που να εμπνέει, να στηρίζει, να θυμίζει τα απλά και βαθιά. Κάτι που ίσως δυναμώσει μια σχέση, μαλακώσει μια πληγή, ξυπνήσει μια αλήθεια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ένα κείμενο όχι από την έδρα του “σωστού”, αλλά από τη θέση του ανθρώπου — ευάλωτου, ατελούς, που κι ο ίδιος συχνά ξεχνά. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω για τον εγωισμό και την αγάπη. Γιατί εκεί κρύβεται ίσως το πιο ουσιαστικό μας μάθημα.
Ο εγωισμός δεν έχει θέση στην αγάπη, γιατί η αληθινή αγάπη γεννιέται μόνο όταν δύο άνθρωποι καταφέρνουν να δουν ο ένας τον άλλον, όχι ως προέκταση του εαυτού τους, αλλά ως ξεχωριστό, πολύτιμο κόσμο. Η αγάπη δεν είναι πεδίο για να επιβληθεί κάποιος ή να νικήσει, αλλά χώρος όπου καλλιεργείται η κατανόηση, η ενσυναίσθηση και η αμοιβαιότητα.
Ο εγωισμός, από τη φύση του, κοιτά προς τα μέσα. Αναζητά το δίκιο, την επιβεβαίωση, την ικανοποίηση του “εγώ”. Αντίθετα, η αγάπη κοιτά προς τα έξω. Ρωτά: “Τι χρειάζεσαι;”, “Πώς νιώθεις;”, “Τι μπορώ να κάνω για να είσαι καλά;”. Όταν το “εγώ” σκεπάζει το “εμείς”, η αγάπη αρχίζει να ασφυκτιά. Γίνεται ανταγωνισμός, γίνεται παρεξήγηση, γίνεται παιχνίδι εξουσίας.
Η γονεικότητα είναι ίσως η πιο βαθιά εμπειρία που μας διδάσκει την ουσία της ανιδιοτελούς αγάπης. Όταν φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί, αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι σημαίνει να αγαπάς χωρίς όρους, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς αντάλλαγμα. Μαθαίνεις να δίνεσαι ολοκληρωτικά, να βάζεις τις ανάγκες ενός άλλου ανθρώπου πάνω από τις δικές σου — όχι από καθήκον, αλλά από βαθύ, αυθόρμητο συναίσθημα. Εκεί καταρρέει ο εγωισμός. Εκεί ανθίζει η αγάπη στην πιο καθαρή της μορφή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η αγάπη απαιτεί την ακύρωση του εαυτού. Απαιτεί όμως την υπέρβασή του. Να μπορείς να κάνεις πίσω, να ζητάς συγγνώμη, να ακούς. Να δίνεις χωρίς να μετράς, να στηρίζεις χωρίς να εξαρτάσαι, να μοιράζεσαι χωρίς να φοβάσαι ότι χάνεις τον εαυτό σου. Όποιος αγαπάει πραγματικά, δεν φοβάται να είναι ευάλωτος. Δεν φοβάται να χάσει. Γιατί μέσα στην αληθινή αγάπη, κανείς δεν χάνει. Μόνο κερδίζει.
Ο εγωισμός χτίζει τείχη. Η αγάπη ανοίγει πόρτες. Και μόνο εκεί μπορεί να ανθίσει το “μαζί”.
Με αγάπη λοιπόν, αληθινή,
Τατιάνα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ