Μέχρι τα είκοσί μου χρόνια, η γυμναστική ήταν για μένα τρόπος ζωής. Μεγάλωσα μέσα στις αίθουσες του κλασσικού χορού, με αυστηρές δασκάλες, ατελείωτες ώρες μπροστά στον καθρέφτη, πρόβες, εξετάσεις, παραστάσεις. Γυμναζόμουν σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Το σώμα μου τότε ήξερε τι θα πει πειθαρχία. Και μετά… σταμάτησα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Για πολλά χρόνια δεν ξαναγυμνάστηκα ουσιαστικά. Μόνο κάποιες προσπάθειες που διαρκούσαν λίγο, με μεγάλα κενά, χωρίς συνέπεια, χωρίς πρόγραμμα. Η ζωή είχε άλλες προτεραιότητες: παιδιά, δουλειά, υποχρεώσεις. Η μέρα τελείωνε πριν καν καταλάβω από πού πέρασε.
Τα τελευταία χρόνια όμως, καθώς τα παιδιά μου μεγάλωσαν και έφυγαν για σπουδές, βρήκα κάτι πολύ πιο σπάνιο από χρόνο:
χώρο για εμένα.
Και σε αυτό το χώρο, η γυμναστική γύρισε πίσω. Αθόρυβα. Απαλά. Και μου άλλαξε τη ζωή.
Το σώμα μου άλλαξε ξανά – με τον πιο όμορφο τρόπο
Δεν περίμενα ότι η αλλαγή θα ήταν τόσο αισθητή. Η πλάτη μου ίσιωσε, οι πόνοι στη μέση και στον αυχένα μειώθηκαν και σταδιακά εξαφανίστηκαν. Άρχισα να μπαίνω σε ρούχα που φορούσα πριν γεννήσω τα παιδιά μου. Δεν λαχανιάζω πια με το παραμικρό. Νιώθω πιο ανάλαφρη, πιο σταθερή, πιο δυνατή.
Αλλά η μεγαλύτερη αλλαγή δεν ήταν σωματική. Ήταν εσωτερική.
Η διάθεσή μου βελτιώθηκε θεαματικά. Έχω περισσότερη ηρεμία, συγκέντρωση, χαρά. Υπάρχουν μέρες που μετά την άσκηση νιώθω μια ευφορία σχεδόν απρόσμενη – ένα κύμα ενέργειας που δεν είχα για πολλά χρόνια.
Και όμως… όλα έγιναν από το σπίτι
Δεν πήγα σε γυμναστήριο. Δεν χρειάστηκα εξοπλισμό. Δεν επένδυσα σε κάτι ακριβό ή περίπλοκο.
Έψαξα στο YouTube και άρχισα να δοκιμάζω προγράμματα pilates. Στην αρχή διάλεξα μόνο ασκήσεις για αρχάριους. Ήρεμες, βασικές, προσεγμένες. Μετά από λίγες εβδομάδες, είδα το σώμα μου να ανταποκρίνεται όπως παλιά… και άρχισα να προχωράω σε πιο δύσκολες εκδοχές.
Το μόνο που χρειάστηκα ήταν ένα στρωματάκι. Και 35 λεπτά, τέσσερις φορές την εβδομάδα. Τίποτα άλλο.
Έχουμε και διάδρομο στο σπίτι, αλλά η αλήθεια είναι πως η ίδια δουλειά γίνεται και με ένα απλό, ζωηρό περπάτημα έξω. Το θέμα δεν είναι ο εξοπλισμός. Είναι να ξεκινήσεις – και να συνεχίσεις.
Ποτέ δεν είναι αργά
Ξεκίνησα ξανά πριν από πέντε χρόνια. Δεν ήμουν πια είκοσι χρονών. Δεν είχα ούτε την ευλυγισία, ούτε την αντοχή που είχα κάποτε. Αλλά είχα κάτι πιο σημαντικό: τη θέληση να φροντίσω τον εαυτό μου.
Κι αυτό ήταν αρκετό.
Αν υπάρχει κάτι που κρατάω από αυτή τη διαδρομή, είναι το εξής:
Δεν χρειάζεται να είσαι αθλήτρια.
Δεν χρειάζεται να έχεις χρόνο άπειρο.
Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι τέλειο.
Αρκεί να κάνεις την αρχή. Και να μην αφήνεις καμία εβδομάδα χωρίς να δώσεις στον εαυτό σου έστω τέσσερις μικρές στιγμές δύναμης.
Η γυμναστική άλλαξε το σώμα μου. Αλλά, κυρίως, άλλαξε εμένα.
Κι αν της δώσεις μια ευκαιρία, ίσως αλλάξει και τη δική σου ζωή.
Σας φιλώ,
Τατιάνα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ