Τρελαίνομαι για πρωινό στο πάρκο!

Κυριακή πρωί. Τρελαίνομαι για πρωινό στο πάρκο! Είναι τόσο χύμα και παιδική κατάσταση! Νίκος, Νικόλας, Λυδία, Λάμπης κι εγώ, καβαλάμε τα ποδήλατα με την αίσθηση της ελευθερίας να μας ξεσηκώνει. Ίσως μας αρέσει ακόμη περισσότερο γιατί είναι μια κόντρα, στη ζωή της πόλης, συνήθεια.


Δίπλα στο σπίτι μας ξεκινά ο ποδηλατόδρομος. Δεν είναι και πολύ εύκολη υπόθεση βέβαια. Ο Δήμος το έχει παλέψει στην Κηφισιά. Είναι από τις πιο
friendly απέναντι στους ποδηλάτες περιοχές, όμως παραμένει μια… ελληνική περιοχή. Αυτό σημαίνει ότι ο ποδηλατόδρομος σε διάφορα σημεία διακόπτεται. Εξαφανίζεται!!! Πρέπει κανείς να καβαλήσει πεζοδρόμια και επικίνδυνους διπλοπαρκαρισμένους δρόμους για να φτάσει στο κέντρο.

Με την ψυχή στο στόμα είμαστε μέχρι να μάθει η Λυδία να μας ακολουθεί με ασφάλεια. Αρχικά κουτούλαγε σε όλα τα δέντρα που ξεφυτρώνουν στη μέση του ποδηλατόδρομου και φρέναρε (Χριστέ μου!!!) με τα πόδια, χωρίς να χρησιμοποιεί το φρένο, λίγο πριν τις διασταυρώσεις! Αφήστε που κουβαλάει κάθε φορά μαζί όλο της το βιος. Σακίδιο ώμου και μολύβια για ζωγραφική. Την κούκλα της, στο ειδικό καθισματάκι που έχει πίσω από τη σέλα. Ζακέτα για να μην κρυώσει. Νερό. Το πορτοφόλι με το χαρτζιλίκι της (!!!), παρόλο που δεν ξοδεύει ποτέ τα δικά της λεφτά αλλά μόνο των άλλων.

Τα αγόρια ως πιο μεγάλα το… είχαν από την πρώτη στιγμή. Έτσι, με τα χίλια ζόρια η οικογένεια Ευαγγελάτου συντονίστηκε στην ποδηλατάδα.


Από το φούρνο παίρνουμε ό, τι πιο ανθυγιεινό υπάρχει. Μια φορά την εβδομάδα το… δικαιούνται. Πίτσα ή πεϊνιρλί με κόκα κόλα (ναι, για πρωινό, το έφαγα κι εγώ), ντόνατ, τυρόπιτες, κρουασάν σκέτα και με σοκολάτα, τυροκούλουρο ή τεράστια σάντουιτς μπαγκέτα -με την Άρτα και τα Γιάννενα μέσα- κι ό, τι άλλο έχει ή δεν έχει ο φούρνος!!!


Μετά πάμε στο άλσος της Κηφισιάς και διαλέγουμε ένα σκιερό παγκάκι. Δεν είναι δύσκολο να βρούμε. Εκτός από μας συναντά κανείς κυρίως ηλικιωμένους και παρέες αλλοδαπών, καθώς είναι δίπλα ο ηλεκτρικός. Το άλσος δεν είναι σε κακή κατάσταση αλλά ο Έλληνας δεν έχει τη νοοτροπία της βόλτας στο πάρκο για πικ-νικ, για να διαβάσει το βιβλίο του ή απλώς να λιαστεί.

Κάποιος ίσως να βιαστεί να πει ότι τα αλσύλλια των διαφόρων περιοχών της Αττικής δεν συγκρίνονται με το Central Park και το Hyde Park ….κυρία Τατιάνα μου. Αν όμως υπάρχει η διάθεση μπορείς να δεις και το αλσύλλιο της γειτονιάς σου μαγευτικό. Το Πεδίον του Άρεως στα Πατήσια για παράδειγμα και ο Βοτανικός Κήπος στο κέντρο της Αθήνας είναι ό, τι πρέπει για πικ – νικ. Πολύ μεγαλύτερα και ομορφότερα πάρκα από το Άλσος της Κηφισιάς.


Εμείς λοιπόν έτσι απλά φτιάχνουμε τη διάθεσή μας την Κυριακή το πρωί. Έχετε άλλες απλές και οικονομικές ιδέες να προτείνετε για βόλτα; Όχι αναγκαστικά για πρωινό…

Φιλιά σε όλους
Τατιάνα

And More