Συγκινεί η Άντζελα Δημητρίου: «Όταν “έφυγε” η μητέρα μου, μάτωσε η ψυχή μου, ήταν το στήριγμά μου»

Καλεσμένη στην εκπομπή «After Dark» βρέθηκε η Άντζελα Δημητρίου την Κυριακή 4 Μαΐου.

Η γνωστή τραγουδίστρια, σε μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση με τον Θέμη Γεωργαντά, μίλησε για τη ζωή της, την οικογένειά της, την απώλεια της μητέρας της αλλά και τη χαρά που της πρόσφερε η εγγονή της, αλλάζοντάς της τα πάντα.

Η Lady του ελληνικού τραγουδιού μίλησε για τη ζωή της, την οικογένειά της, την απώλεια της μητέρας της αλλά και τη χαρά που της πρόσφερε η εγγονή της, αλλάζοντάς της τα πάντα.

«Ήμουν μια ευτυχισμένη γιαγιά. Είχα μια εγγονή 20 μηνών, η οποία ήταν μια κούκλα και μου είχε πάρει την ψυχή. Ήθελε να ασχολείται με πολλά πράγματα, δηλαδή από τότε ήταν νοικοκυρά, καθάριζε το τραπέζι, πήγαινε και καθάριζε τα τζάμια. Ερχόταν μέσα και ήθελε να ακούει τα τραγούδια μου. Το αγαπημένο της τραγούδι ήταν το “Δώσε μου τα αστέρια” – μ’ αυτό κοιμόταν. Της τραγουδούσα. Την αγαπούσα πάρα πολύ!», είπε αρχικά η Άντζελα Δημητρίου.

Συγκινημένη, μίλησε και για την απώλεια της μητέρας της, σημειώνοντας: «Θεωρώ ότι φεύγοντας η μητέρα μου – που έχει κλείσει χρόνο – ήρθε στη ζωή μου αυτό το πλάσμα και με είχε αλλάξει πάρα πολύ, σε πάρα πολλά πράγματα. Ξυπνούσα και περίμενα να της δώσω το γάλα, ήθελα να της δώσω τη μπανάνα, ήθελα να της ετοιμάσω εγώ το φαγητό. Είχα μια μεγάλη αδυναμία σ’ αυτό το παιδί».

«Η μαμά μου είχε κάποια προβλήματα υγείας τον τελευταίο καιρό, πολύ σοβαρά. Είχε άνοια, δεν θυμόταν. Έμπαινα μέσα στο δωμάτιο και μου έλεγε: “Ποια είσαι;”. Αλλά η μάνα είναι μάνα. Μέχρι την τελευταία στιγμή την είχα κοντά μου και την πρόσεχα σαν τα μάτια μου. Όταν “έφυγε”, μάτωσε η ψυχή μου, γιατί τρία χρόνια ήταν κατάκοιτη, αλλά δεν το έβαζε κάτω. Ήταν πολύ δυνατή γυναίκα η μητέρα μου. Μου λείπει. Ήταν το στήριγμα της ζωής μου», παραδέχτηκε η τραγουδίστρια.

Για το πώς είναι οι σχέσεις της με την κόρη της, Όλγα Κιουρτσάκη και τον γαμπρό της, Φώτη Λώση,  η Άντζελα Δημητρίου απάντησε: «Αγαπούσα πάρα πολύ την κόρη μου και τον γαμπρό μου, γιατί αυτοί μου είχαν μείνει και ένιωθα πολύ τυχερή που τους είχα και ήταν δίπλα μου. Με στήριζαν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Καμιά φορά ο γαμπρός μου μού έλεγε: “Μαμά, έλα να δούμε καμιά ταινία”. Η λέξη “μάνα” δεν έβγαινε εύκολα από το στόμα ενός γαμπρού. Αυτό το παιδί ήταν πολύ σεβαστικό, είχε μεγαλώσει με αρχές και αγάπησε πολύ το παιδί μου. Αυτό ήταν για μένα το πιο σημαντικό. Η κόρη μου βρήκε έναν άνθρωπο να την αγαπάει πραγματικά, να τη στηρίζει στην καθημερινότητα και να είναι και πατέρας και μάνα».