Συνεχείς υπενθυμίσεις στη σχέση: Γιατί συμβαίνουν και πώς να σταματήσουν

Ξεκινάει πάντα αθώα. Ζητάς κάτι μία φορά, χαλαρά, χωρίς πίεση. «Όποτε μπορέσεις, κατέβασε τα σκουπίδια» ή «μήπως να καλέσεις τον υδραυλικό;». Περιμένεις. Η μέρα περνάει, η εβδομάδα περνάει, το αίτημα μένει στον αέρα. Το επαναλαμβάνεις. Ξανά. Και κάπου στην τρίτη ή τέταρτη φορά, η φωνή σου αλλάζει τόνο. Δεν είναι πια το απλό «να το κάνεις;», είναι το «μα καλά, πρέπει να το πω άλλες δέκα φορές;». Και τότε το συνειδητοποιείς: έχεις μπει στον φαύλο κύκλο των συνεχών υπενθυμίσεων. Δεν είναι ευχάριστο ούτε για ‘σένα, ούτε για εκείνον. Το χειρότερο όμως είναι ότι πίσω από αυτές τις επαναλήψεις κρύβεται κάτι πολύ πιο βαθύ. Δε σε ενοχλεί μόνο ότι η δουλειά δεν έγινε, αλλά το ότι νιώθεις πως δεν ακούγεσαι, πως οι ανάγκες σου μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Είναι η αίσθηση ότι δεν παίζετε στην ίδια ομάδα, και αυτή η αίσθηση είναι που κουράζει πραγματικά.

Δεν είναι το αίτημα, είναι η ανάγκη πίσω από αυτό

Σπάνια η ενόχληση προκύπτει από την ίδια τη δουλειά που δεν έγινε. Το «καθάρισε το μπαλκόνι» μπορεί να σημαίνει «θέλω να νιώσω ότι με στηρίζεις» ή «χρειάζομαι να δω ότι προσέχεις τον χώρο μας όπως κι εγώ». Όταν ένα αίτημα αγνοείται ή καθυστερεί επανειλημμένα, το μήνυμα που φτάνει είναι ότι αυτά που είναι σημαντικά για σένα, για τον άλλον δεν έχουν την ίδια βαρύτητα. Κι εκεί ξεκινά η εσωτερική ένταση. Δεν υψώνεις τη φωνή επειδή απολαμβάνεις την πίεση, αλλά επειδή φοβάσαι ότι αν δεν το επαναλάβεις, απλώς δε θα γίνει.

Ο κύκλος «πιέζω – απομακρύνεσαι»

Εδώ μπαίνει το γνωστό ψυχολογικό μοτίβο. Όσο εσύ πιέζεις, τόσο εκείνος απομακρύνεται. Η πρόθεση σου είναι να βρεις λύση, η δική του αντίδραση όμως είναι να αμυνθεί ή να καθυστερήσει περισσότερο. Εσύ ανεβάζεις ένταση για να ακουστείς, εκείνος την αποφεύγει για να μην πιεστεί, και ξαφνικά ένα απλό θέμα του σπιτιού μετατρέπεται σε προσωπική κόντρα. Η επικοινωνία γίνεται πεδίο μάχης και η συναισθηματική απόσταση μεγαλώνει.

Πώς να το αλλάξεις

Το πρώτο βήμα είναι να μιλήσεις για το συναίσθημα που κρύβεται πίσω από την υπενθύμιση. Αντί να πεις «δεν κάνεις τίποτα», μπορείς να πεις «νιώθω κουρασμένη όταν μένουν όλες οι δουλειές για μένα, θέλω να το μοιραστούμε». Επίσης, να είσαι συγκεκριμένη και σαφής. Το «να καθαρίσουμε το Σάββατο το πρωί» είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από το «πρέπει να καθαρίσουμε». Αν είσαι στην πλευρά αυτού που ακούει το αίτημα, πες πότε θα το κάνεις και φρόντισε να τηρήσεις τον λόγο σου. Κι αν κάτι αλλάξει, ενημέρωσε. Η συνέπεια και η ειλικρίνεια είναι το αντίδοτο στις ατελείωτες υπενθυμίσεις.

Οι συνεχείς υπενθυμίσεις δεν είναι απόδειξη ότι κάποιος είναι «γεννημένος γκρινιάρης». Είναι απλώς ένδειξη ότι η επικοινωνία χρειάζεται επαναφορά. Αν βρείτε ξανά τον τρόπο να ακούτε και να απαντάτε ουσιαστικά, θα δείτε ότι τα μικρά ζητήματα λύνονται πιο εύκολα και η καθημερινότητα κυλά χωρίς αυτή την αίσθηση του «ξαναλέω το ίδιο πράγμα δέκα φορές». Και τότε, δε θα είναι μόνο τα σκουπίδια που θα βγαίνουν στην ώρα τους, αλλά και η σχέση που θα αναπνέει πιο ελεύθερα.

Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock