Πες «ναι» στο αλλόκοτο: Γιατί η «ασφάλεια» σκοτώνει το στυλ;

Αν έχεις νιώσει ποτέ ότι το σπίτι σου δείχνει “καθώς πρέπει” αλλά όχι αληθινό, τότε μάλλον έχεις παίξει πολύ safe. Τα τελευταία χρόνια, το design έχει πάθει κρίση ταυτότητας. Όλα είναι συμμετρικά, μπεζ, προσεγμένα και κυρίως… ακίνδυνα. Οι χώροι δείχνουν όμορφοι αλλά συχνά άψυχοι, σαν να φτιάχτηκαν για φωτογράφιση και όχι για ζωή. Όμως ένα σπίτι δεν είναι σκηνικό, είναι προέκταση του εαυτού σου, μια καθημερινή εξομολόγηση μέσα από αντικείμενα, υφές και χρώματα. Αν δείχνει υπερβολικά τέλειο, σημαίνει ότι έχεις θυσιάσει το πιο ζωντανό στοιχείο του: την προσωπικότητα. Ίσως λοιπόν ήρθε η ώρα να πετάξεις το manual, να σταματήσεις να ψάχνεις το “σωστό” χρώμα και να αρχίσεις να ψάχνεις εσένα.

Η ψευδαίσθηση της “σωστής” διακόσμησης

Ο φόβος του λάθους έχει γίνει η μεγαλύτερη παγίδα του design. Φοβόμαστε να ανακατέψουμε στυλ, να τολμήσουμε έντονα χρώματα, να βάλουμε κάτι που δεν “δένει” ακριβώς. Κι όμως, εκεί κρύβεται όλη η μαγεία. Οι interior designers που σέβονται τον εαυτό τους λένε το ίδιο: η ομοιομορφία σκοτώνει τη φαντασία. Δε χρειάζεται να έχεις ίδια ξύλα σε όλα τα έπιπλα ή να ταιριάζουν τα υφάσματα σε κάθε μαξιλάρι. Το σπίτι σου δεν είναι έργο προς παράδοση, είναι η ιστορία σου. Συνδύασε παλιό με νέο, rough με sleek, πλεκτό με μέταλλο. Όταν κάτι δείχνει λίγο “λάθος”, συνήθως είναι απλώς αληθινό.

Οι περιορισμοί που γίνονται αφορμές

Τα πιο ενδιαφέροντα σπίτια συχνά προκύπτουν από ατέλειες. Ένας στραβός τοίχος, ένα μικρό δωμάτιο ή ένα άβολο σημείο μπορούν να γίνουν η αφορμή για να ξεδιπλώσεις τη δημιουργικότητά σου. Ένα περίεργο κενό μπορεί να γίνει βιβλιοθήκη, ένα στενό μπαλκόνι να μετατραπεί σε κρυφό χώρο χαλάρωσης. Το μυστικό είναι να μη βλέπεις τα προβλήματα ως εμπόδια, αλλά ως πρόσκληση για πειραματισμό. Οι πιο εμπνευσμένοι designers λένε πως όταν τους περιορίζουν, τότε βγάζουν τις καλύτερες ιδέες. Το ίδιο ισχύει και για σένα: το διαφορετικό ξεκινάει από το “δεν χωράει πουθενά αυτό το πράγμα, αλλά το αγαπώ”.

Ο φόβος της υπερσκέψης

Ένα από τα πιο κουραστικά στάδια της διακόσμησης είναι η υπερ-ανάλυση. Αν έχεις περάσει ώρες να συγκρίνεις αποχρώσεις του μπεζ, ξέρεις τι εννοώ. Η ανασφάλεια να κάνεις “λάθος” επιλογή μπορεί να παραλύσει τη φαντασία. Όμως τα σπίτια που ξεχωρίζουν δεν είναι αυτά που δεν έκαναν ποτέ λάθος. Είναι αυτά που τόλμησαν. Το ρίσκο δίνει ζωή, κάνει τον χώρο ενδιαφέρον και γεμάτο ιστορίες. Αν σου αρέσει ένα αντικείμενο, βάλε το, ακόμα κι αν δε ξέρεις “πού ταιριάζει”. Το ένστικτό σου είναι το καλύτερο moodboard.

Το προσωπικό σου στίγμα θέλει χρόνο

Το αληθινό στυλ δε γεννιέται σε μια επίσκεψη σε κατάστημα. Θέλει υπομονή, δοκιμές και χρόνο. Ένα σπίτι δε χτίζεται, συντίθεται, λίγο λίγο. Ένα αντικείμενο από ταξίδι, ένα vintage φωτιστικό, μια αφίσα που αγαπάς – όλα μαζί φτιάχνουν ένα σύνολο με ψυχή. Αν αγοράζεις βιαστικά “για να γεμίσεις τον χώρο”, το μόνο που θα γεμίσει είναι η βαρεμάρα. Καλύτερα ένα άδειο ράφι που περιμένει τη σωστή ιστορία, παρά ένα γεμάτο που δε σημαίνει τίποτα.

Το “ασφαλές” στυλ είναι σαν το safe mode του υπολογιστή: λειτουργεί, αλλά δεν εμπνέει. Αν θέλεις ένα σπίτι που να σε κάνει να χαμογελάς όταν μπαίνεις, άσε χώρο για το αλλόκοτο. Εκεί κρύβεται η χαρά, η αλήθεια και όλη η δημιουργικότητα που σε περιμένει να την ξεδιπλώσεις. Μπορεί να μην εντυπωσιάσεις τον αλγόριθμο του Instagram, αλλά θα νιώθεις κάθε μέρα ότι ζεις κάπου που μοιάζει πραγματικά με σένα.

Κεντρική εικόνα: iStock