Αγγελική Δαλιάνη: Η πρώτη αντίδραση στην κόντρα Παπαγιάννη – Παυλίδου

Η κόντρα του Μάνου Παπαγιάννη με την Σοφία Παυλίδου παίρνει τη νομική οδό, με την γνωστή ηθοποιό να υποστηρίζει, πως ο συμπρωταγωνιστής της χειροδίκησε εναντίον της, με συνέπεια να τραυματιστεί και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Από την μεριά του, ο Μάνος Παπαγιάννης, έχει επιλέξει να μιλήσει μόνο μέσω της δικηγόρου του Ελένης Τσαμολιά. Εκείνη μιλώντας στην Tatiana Live ανέφερε ότι δεν έγιναν τα πράγματα ακριβώς έτσι όπως τα περιγράφει η Σοφία Παυλίδου.

Η δικηγόρος, μιλώντας στην Τατιάνα Στεφανίδου, δήλωσε ότι υπήρξε μία ένταση αλλά όχι χειροδικία και ξυλοδαρμός, ενώ υποστήριξε τον πελάτη της, λέγοντας πως είναι ένας άνθρωπος οικογενειάρχης, με 15 χρόνια στον χώρο του θεάτρου που δεν έχει δώσει κανένα δικαίωμα βίαιης συμπεριφοράς. (ΔΕΣ ΕΔΩ)

Ωστόσο, πολλοί περιμένουν να ακούσουν τον ίδιο τον Μάνο Παπαγιάννη, αλλά και την σύζυγό του Αγγελική Δαλιάνη να πάρουν θέση απέναντι στο περιστατικό. Η ηθοποιός μάλιστα, έλυσε το βράδυ της Δευτέρας τη σιωπή της και μέσα από μια ανάρτηση στα social media στήριξε τον σύζυγό της.

Αναρτώντας σε Facebook και Instagram story ένα απόσπασμα με τον τίτλο: «Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις». Δηλαδή μη δικάσεις αν δεν ακούσεις και τις δύο πλευρές, έδωσε τη δική της θέση πάνω στο απίστευτο περιστατικό και την έκταση που έχει πάρει.

“Όχι, δεν είναι μάθημα αρχαίων ελληνικών, είναι μάθημα ζωής: να μην δικάσεις κανέναν αν δεν ακούσεις και τις δύο πλευρές. Γράφονται πολλές εξομολογήσεις για κάποιο κακούργο άτομο, άντρα ή γυναίκα, που ήταν ένα ελεεινό τομάρι και πλήγωσε ανεπανόρθωτα αυτόν που εξομολογείται. Η συνέχεια είναι γνωστή: ακολουθούν φλογερά και πύρινα σχόλια σε βάρος του τομαριού, του κατακαθιού της κοινωνίας που πρέπει να καεί στην πυρά και αν ήταν δυνατόν να λιθοβοληθεί δημοσίως για παραδειγματισμό. Είναι όμως πάντα έτσι; αν ακούγαμε και το τομάρι, είναι βέβαιο ότι θα φθάναμε στην ίδια κρίση; Επίσης, όλοι όσοι βρίζουν τα τομάρια της κοινωνίας που τους πλήγωσαν, ήταν πάντα σωστοί και αδαμάντινοι στις σχέσεις τους; δεν πλήγωσαν ποτέ κανέναν; ήταν ντόμπροι και ξεκάθαροι με όλους; Η απάντηση είναι ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ. Και τέλος, επικοινωνόντας με άτομα που κλαίγονταν, ακούγοντας ιδιαιτέρως τον πόνο τους, ένα πράγμα κατάφεραν: να με πείσουν ότι το “τομάρι” δεν ήταν και τόσο τομάρι και άλλος ήταν περισσότερο ο προβληματικός της ιστορίας”.