Η νέα μούσα του Μανούσου Μανουσάκη αποκαλύπτεται στο TLIFE! Κάνει ντεμπούτο στο “Ουζερί Τσιτσάνης”

Στην υπό γερμανική κατοχή Θεσσαλονίκη, ο Γιώργος (Χάρης Φραγκούλης) και η Εστρέα (Χριστίνα Χειλά Φαμέλη) είναι πολύ ερωτευμένοι. Όμως ο έρωτας ανάμεσα σε έναν Χριστιανό και μία Εβραία είναι απαγορευμένος… Ο Μανούσος Μανουσάκης επιστρέφει στη κινηματογραφική οθόνη με την πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Ουζερί Τσιτσάνης», βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Με επίκεντρο έναν απαγορευμένο έρωτα…

Πρωταγωνίστρια του η νεαρή και ιδιαίτερα ταλαντούχα Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, που κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο -σε μια τόσο μεγάλη παραγωγή- και αποτελεί την νέα και πολλά-υποσχόμενη μούσα του διάσημου σκηνοθέτη.

Δες εδώ τι είχε γίνει στα γυρίσματα της ταινίας

Το TLIFE την συνάντησε σε γνωστό στέκι στα Εξάρχεια και μας μίλησε για τον έρωτα, τα όνειρά της και τις πιο δύσκολες σκηνές στην ταινία “Ουζερί Τσιτσάνης”.

Η ταινία χωρίζεται σε δυο βασικά μέρη, τον ξεριζωμό των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και τον Τσιτσάνη. Αυτές οι δυο παράλληλες ιστορίες συνδέονται με τον έρωτα του Γιώργου και της Εστρέας, ενός Χριστιανού και μιας Εβραίας. Είναι η πρώτη φορά που ταινία επικεντρώνεται στον ξεριζωμό των Εβραίων επί ελληνικού εδάφους και είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε το ξεκίνημα του Βασίλη Τσιτσάνη.

Απ’ ’ότι φαίνεται και στην ταινία ήταν αρκετά δύσκολο κυρίως από την πλευρά της Εστρέας, θεωρούνταν ατιμία και προδοσία για τους Εβραίους να μπλέξει με Χριστιανό. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο τότε, π.χ. το παιδί που έμπλεκε με Χριστιανό θεωρούνταν νεκρό για τους γονείς. Ο έρωτας αυτών των δυο ανθρώπων όμως φαίνεται να ξεπερνά αυτές τις δυσκολίες και τα εμπόδια.

Είμαι αρκετά μικρή και κατ’ ’επέκταση αρκετά ρομαντική, θα σας πω μια φράση του Λειβαδίτη, ““κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε ήδη νεκροί””, μέχρι εκεί.

Ήμαστε στο παλιό λιμάνι πάνω στην Θεσσαλονίκη, είχε 6-7 βαθμούς και κάναμε καλοκαιρινή σκηνή, ντυμένοι προφανώς με καλοκαιρινά ρούχα, νόμιζα ότι θα πεθάνω από το κρύο. Η ερωτική σκηνή όχι δεν με άγχωσε, μπορεί λίγο τα πρώτα δυο λεπτά, αλλά μετά προσπάθησα να επικεντρωθώ στην δουλειά μου, με τις ντροπές δεν θα έβγαινε αποτέλεσμα.

Η συνεργασία μου με τον Μανούσο Μανουσάκη ήταν πάρα πολύ καλή. Είναι ένας άνθρωπος που κατευθείαν με αγκάλιασε και μας έκανε όλους να αισθανθούμε οικογένεια. Οι πρόβες ήταν πάρα πολύ δημιουργικές, άκουγε και συμμεριζόταν πολύ την άποψη μας, είναι ένας σκηνοθέτης που κάνει τον ηθοποιό του να χαίρεται που δουλεύει μαζί του. Όσο για το άγχος, υπήρχε έντονα στις πρόβες, ευτυχώς έφυγε απ’ ’το πρώτο κιόλας γύρισμα.

Αμέσως μετά το “Τέχνης” δούλεψα με την Μάνια Παπαδημημητρίου, με τον Ανέστη Αζά και τον Πρόδρομο Τσινικόρη πάνω στο θέατρο ντοκουμέντο, με την Χρύσα Καψούλη και τώρα κάνω πρόβες με τον Χ. Σουγάρη για τον Δον Ζουάν. Έκτος από το “Ουζερί” Τσιτσάνης” έχω κάνει μόνο θέατρο και κάποιες ταινίες μικρού μήκους.

Όχι, δεν προέκυψε, πολύ κλισέ αλλά νομίζω ότι το ήθελα από πάντα ή τουλάχιστον δεν θυμάμαι από πότε. Όνειρο ζωής εκτός από την υποκριτική ήταν να γίνω και μπαλαρίνα, αλλά δυστυχώς κάποια γεγονότα το ανέτρεψαν.

Το ενδεχόμενο του εξωτερικού το σκεφτόμουν πολύ έντονα λίγο πιο μικρή, όταν μπήκα στην σχολή, να τα παρατήσω όλα και να πάω έξω να σπουδάσω, από τότε που άρχισα όμως να δουλεύω το έχω αφήσει λίγο στην άκρη είναι κάτι όμως που ακόμα το θέλω.

Μια καλή και ποιοτική δουλειά έχει να σου δώσει πράγματα είτε στον κινηματογράφο είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση, όποτε ναι σ’’ αυτήν την περίπτωση θα μ’’ ενδιέφερε.

Δύσκολο πολύ, αλλά δυστυχώς τώρα πια όσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό να βρει δουλειά, άλλο τόσο είναι και για έναν μαθηματικό. Πέρα από τα οικονομικής φύσεως προβλήματα, το επάγγελμα του ηθοποιού το βρίσκω μαγικό. Η μεγαλύτερή απαίτηση αυτής της δουλειάς είναι να γίνεις πάλι πέντε χρόνων και να παίξεις όπως ένα παιδί, αν το καταφέρεις αυτό… είσαι και κάλος ηθοποιός.

Πιστεύω ότι συμβαίνουν και τα δυο εξίσου.

Δεν έχω σχεδία, έχω όνειρα.

Συνέντευξη – επιμέλεια κειμένου: Νατάσσα Στρόβιλα

Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος και Feelgood