Lucy May Barker: Η πρωταγωνίστρια από το πολυβραβευμένο μιούζικαλ CATS μιλά αποκλειστικά στο TLIFE

Το CATS επιστρέφει! Το πολυβραβευμένο και παγκοσμίως αγαπημένο μιούζικαλ του Andrew Lloyd Webber CATS έρχεται στην Ελλάδα για δύο κύκλους παραστάσεων σε Αθήνα  (5 – 9 Νοεμβρίου 2025 / Christmas Theater)  και Θεσσαλονίκη. (12 – 16 Νοεμβρίου 2025 / Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης). 

Βασισμένο στην ποιητική συλλογή του T.S. Eliot «Το Βιβλίο των Πρακτικών Γατών του Γέρου Πόσουμ», το CATS χαρακτηρίστηκε από το Daily Express ως «πρωτοποριακό», προσφέροντας ένα μοναδικό μείγμα μουσικής, χορού και ποίησης.

Κάθε χρόνο, τη νύχτα του Τζέλικλ Μπαλ, οι Γάτες Τζέλικλ συγκεντρώνονται για να επιλεγεί – από τον σοφό Old Deuteronomy – η γάτα που θα ξαναγεννηθεί σε μία νέα ζωή στο Heaviside Layer.

Με «διαχρονική μουσική, εντυπωσιακά σκηνικά και εξαιρετικό καστ» (Daily Mirror), με εντυπωσιακή χορογραφία και φυσικά την πασίγνωστη ερμηνεία του ‘Memory’, το CATS υπόσχεται ένα μαγευτικό θεατρικό ταξίδι για θεατές κάθε ηλικίας.

Στην καρδιά της ιστορίας βρίσκεται η Γκριζαμπέλλα, η Γάτα της Λαμπερής Νιότης, την οποία ερμηνεύει με εξαιρετική μαεστρία, η Lucy May Barker που με το εμβληματικό τραγούδι της συγκινεί βαθιά τους θεατές. 

Το TLIFE εξασφάλισε αποκλειστική συνέντευξη με την ηθοποιό Lucy May Barker, η οποία υποδύεται στη διεθνή παραγωγή, τον ρόλο της Γκριζαμπέλλα και μας μίλησε για τις προκλήσεις και τις μαγικές στιγμές της παράστασης.

Ποιος είναι ο ρόλος σου στην παράσταση και πώς τον προσέγγισες ερμηνευτικά;
Υποδύομαι τη Γκριζαμπέλλα, τη Γάτα της Λαμπερής Νιότης. Η ιστορία της είναι αυτή της απομόνωσης, καθώς βρίσκεται αποδιωγμένη από τη φυλή. Για να προετοιμαστώ, παρατήρησα σύγχρονα παραδείγματα ανθρώπων που έχουν απορριφθεί δημόσια, έχουν κριθεί και κατακριθεί. Το πώς στέκονται, πώς αντιδρούν και πώς κουβαλούν αυτή την εμπειρία με βοήθησε να χτίσω τον συναισθηματικό της κόσμο.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στο να είσαι μέρος του CATS;
Το μακιγιάζ! Μαθαίνουμε όλοι να σχεδιάζουμε και να δημιουργούμε μόνοι μας το look του χαρακτήρα μας στις πρόβες, με την καθοδήγηση της καταπληκτικής ομάδας. Είναι μια μακριά και λεπτομερής διαδικασία για να το πετυχαίνουμε κάθε βράδυ, αλλά όταν το κάνεις σωστά είναι πραγματικά θεραπευτικό.

Τι κάνει το CATS τόσο μοναδικό και διαχρονικό;
Αγκαλιάζει σχεδόν κάθε μουσικό στυλ για να ταιριάξει στις ξεχωριστές προσωπικότητες κάθε γάτας. Πέρα από αυτό, οι θεατές αναγνωρίζουν κομμάτια του εαυτού τους στις ιδιοτροπίες, τις αδυναμίες και τις διαθέσεις των χαρακτήρων. Ναι, είναι για γάτες, αλλά στην ουσία μιλάει για εμάς τους ανθρώπους.

Πώς είναι να ερμηνεύεις έναν χαρακτήρα που δεν είναι ακριβώς “άνθρωπος”, αλλά γάτα;
Η μελέτη της κίνησης και της φυσικότητας των γατών ήταν συναρπαστική — η χάρη τους, η κομψότητά τους, τα όριά τους έχουν τόσα να μας διδάξουν. Το να ενσωματώσω όλα αυτά σε έναν χαρακτήρα ήταν και πρόκληση και χαρά. Η αφοσίωση των υπολοίπων ηθοποιών και χορευτών στο ίδιο στυλ βοηθά να χαθείς στη διαδικασία και να αφήσεις τα πράγματα να συμβούν φυσικά. Σε μεγάλο βαθμό, είναι σαν να ξαναβρίσκεις το παιδικό ένστικτο του “παίζω-φαντάζομαι”.

Υπάρχει κάποια αγαπημένη στιγμή σου στην παράσταση – και γιατί;
Αλλάζει συχνά! Όμως λατρεύω να συμμετέχω στο εναρκτήριο νούμερο. Όλη η ομάδα βρίσκεται στη σκηνή και υπάρχει μια χορογραφική ενότητα πριν από το τελευταίο ρεφρέν που χτίζεται σιγά σιγά μέχρι να εκραγεί σε αρμονία και ενέργεια. Είναι μαγευτικό τόσο για το κοινό όσο και για εμάς — μια στιγμή του “εδώ είμαστε!” που προετοιμάζει το κοινό για όσα θα ακολουθήσουν.

Τι σημαίνει για σένα προσωπικά η συμμετοχή σε αυτή τη διεθνή παραγωγή;
Το CATS ήταν το πρώτο μιούζικαλ που είδα ποτέ, οπότε το να παίζω σε αυτό κάθε βράδυ είναι πραγματικά μαγικό. Είχα την τύχη να δουλέψω κυρίως στο Λονδίνο αλλά και διεθνώς, κι όμως πάντα ονειρευόμουν να περιοδεύσω στην Ευρώπη. Το ότι εκπληρώνω τόσους στόχους της καριέρας μου σε μια δουλειά είναι υπέροχο και νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη.

Πώς αντέδρασε το κοινό στις πρόβες ή σε άλλες πόλεις;
Η μαγεία αυτής της παράστασης είναι ότι η μουσική και ο χορός είναι παγκόσμιες γλώσσες. Ακόμα κι αν κάποιος δεν μιλάει αγγλικά, μπορεί να κατανοήσει τις προσωπικότητες, την αφήγηση και τον εντυπωσιακό αθλητισμό των χορευτών και τραγουδιστών. Όπου κι αν παίζουμε, το κοινό γελάει, συγκινείται, χειροκροτεί και στο τέλος σηκώνεται όρθιο. Είναι απίστευτο.

Πώς προετοιμάστηκες σωματικά και φωνητικά για τον ρόλο;
Η προετοιμασία για να ερμηνεύσω ένα τόσο εμβληματικό τραγούδι είχε μεγάλη ευθύνη, και φυσικά υπήρχε ένα κομμάτι μου που ένιωθε άγχος γι’ αυτή την καθοριστική στιγμή της ιστορίας. Όμως και η ίδια η Γκριζαμπέλλα είναι αγχωμένη — αλλά και προετοιμασμένη, αποφασισμένη και έτοιμη. Έτσι, μετά από όλη την προπόνηση και τη δουλειά, το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να την αφήσω να εκφραστεί μέσα από μένα.

Η Γκριζαμπέλλα είναι μια φιγούρα που κουβαλάει πληγές, αλλά και μια αχτίδα ελπίδας. Μέσα από την ερμηνεία της, το CATS μας υπενθυμίζει ότι η τέχνη αγγίζει κατευθείαν την καρδιά, πέρα από γλώσσες και σύνορα.

(Οι παραστάσεις πραγματοποιούνται με ελληνικούς υπότιτλους)