Σταματίνα Τσιμτσιλή: Η εξομολόγηση για τον πρόωρο τοκετό της μεγαλύτερης κόρης της, Νάγιας

Ιδιαίτερη είναι η σημερινή ημέρα για τη Σταματίνα Τσιμτσιλή. Η μεγαλύτερη κόρη της, Νάγια, καρπός του έρωτά της με τον Θέμη Σοφό έχει γενέθλια και γίνεται εννέα ετών.

Η παρουσιάστρια του Happy Day θέλησε να μοιραστεί φωτογραφίες στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram μερικές φωτογραφίες με την κόρη της και να γράψει ένα συγκινητικό κείμενο, αναφέροντας μάλιστα και τον πρόωρο τοκετό που είχε.

«Σας εύχομαι καλό μήνα.  Για εμένα η Πρωτομαγιά έχει ιδιαίτερη σημασία. Πριν από εννέα χρόνια έγινα για πρώτη φορά μαμά. Απρόσμενα θα έλεγα… μιας και η Νάγια μας βιαζόταν να έρθει στη ζωή.

Μόλις είχα κλείσει τις 36 εβδομάδες και υποτίθεται ότι είχα τουλάχιστον άλλες 15 ημέρες μπροστά μου μέχρι να την γεννήσω. Αγχωμένη αλλά και με μία τεράστια προσμονή και ανυπομονησία τελικά την κράτησα για πρώτη φορά λίγες ώρες αφού μου έσπασαν τα νερά. Όλα άλλαξαν.

Αυτό το μικροσκοπικό πλάσμα αν και το έβλεπα για πρώτη φορά …το λάτρευα. Ήταν σαν να γνωριζόμαστε από πάντα.

Δεν θα πω ότι δεν υπήρξαν δυσκολίες, ψυχικές διακυμάνσεις από το πάρτι ορμονών και ερωτηματικά ειδικά την πρώτη περίοδο της λοχείας και της πλήρους άγνοιας… Πάντα όμως αρκούσε ένα βλέμμα και μια αγκαλιά σ’ αυτό το υπέροχο πλασματάκι για να γαληνέψω και να ηρεμήσω. Χρόνια πολλά κοριτσάκι μου. Να χαιρόμαστε τα παιδάκια μας» έγραψε η Σταματίνα Τσιμτσιλή για την κόρη της.

Δες την ανάρτηση της Σταματίνας Τσιμτσιλή:

 

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη stam_tsimtsili (@stam_tsimtsili)

Παλιότερα, σε συνέντευξή της στο People, μόλις τρεις μήνες μετά τη γέννηση της Νάγιας είχε πει:

«Τα πρώτα δευτερόλεπτα τρόμαξα τόσο, που έκανα πως δεν συμβαίνει. Επειδή στο μυαλό μου το είχα τοποθετημένο χρονικά για πολύ αργότερα, δεν είχα ετοιμάσει καν την τσάντα μου για το μαιευτήριο. “Δεν μπορεί να συμβαίνει, κάνω λάθος” έλεγα.

Όμως, δεν μπορούσα να προσποιούμαι πως δεν έτρεχε τίποτα, κι έτσι παραμέρισα το φόβο και πήρα τηλέφωνο το γιατρό μου. Νόμιζε πως του  έκανα πλάκα, γιατί με είχε δει πριν από τρεις μέρες και δεν υπήρχαν σημάδια πως θα γεννούσα νωρίτερα. Του λέω “δεν είναι Πρωταπριλιά, είναι Πρωτομαγιά” κι εκείνος μου απαντάει “δεν πειράζει, η κόρη σου αποφάσισε να βγει συνδικαλίστρια”.

Είχα πολλή αγωνία. Θυμάμαι πως πήγαινα να γεννήσω και έκλαιγα, αλλά μόλις άκουσα το κλαματάκι της, ηρέμησα. Μου είχαν κάνει μέθη, αλλά άκουγα τις συνομιλίες, θυμάμαι τους διαλόγους. Και μόλις την έβγαλαν, τους άκουσα να λένε “Να τη! Είναι ίδια ο Θέμης”. Όταν την ακούμπησαν επάνω μου και σταμάτησε να κλαίει, μέσα σε λίγα λεπτά ήταν σαν να την είχα από πάντα. Ήξερα πώς να την κρατήσω, πώς να την ηρεμήσω».