Όταν δεν μπορείς να είσαι εκεί: Τι σημαίνει το να είσαι πραγματικά «παρών» στη ζωή του παιδιού σου

Είναι η εποχή που τα σχολεία κοντεύουν να κλείσουν και όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα. Γιορτές, επιδείξεις, θεατρικά, παρουσιάσεις. Κάθε δραστηριότητα απαιτεί την παρουσία σου, αλλά η καθημερινότητα δεν συνεργάζεται. Και τότε σε πιάνει εκείνο το σφίξιμο: δεν προλαβαίνεις, δεν μπορείς να είσαι παντού. Γυρνάς να δεις γύρω σου και κάποιοι τα καταφέρνουν. Είναι εκεί, με κινητά στα χέρια, χαμόγελα στα πρόσωπα και χρόνο για όλα. Και μέσα σου παλεύεις με την ενοχή, γιατί ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να σε βλέπει το παιδί σου. Αλλά να ξέρεις κάτι: η αγάπη δεν μετριέται μόνο σε παρουσίες. Μετριέται στη σχέση που χτίζεις κάθε μέρα, με λέξεις, με βλέμματα, με σταθερότητα.

Δεν τα χαλάς όλα επειδή έλειψες από μία γιορτή

Ένα παιδί που ξέρει ότι είναι αγαπητό και σημαντικό δεν καταρρέει επειδή δε σε είδε να το χειροκροτείς στην αποχαιρετιστήρια χορωδία. Θα στενοχωρηθεί, ναι, αλλά δε θα πληγωθεί βαθιά, αν το έχεις γεμίσει καθημερινά με σταθερότητα, επικοινωνία και φροντίδα. Μια ειλικρινής εξήγηση και ένα “λυπάμαι που δεν ήμουν εκεί” είναι πολύ πιο δυνατά από μια βιαστική παρουσία χωρίς ενδιαφέρον.

Η σύνδεση δε χρειάζεται θεατές

Η ουσιαστική σχέση με το παιδί σου δε χτίζεται πάνω στη σκηνή, αλλά στον καναπέ, στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, στην κουζίνα ενώ φτιάχνετε τοστ. Το να είσαι εκεί όταν σε χρειάζεται πραγματικά, όταν έχει μια δύσκολη μέρα ή όταν θέλει απλώς να σου πει τι έφαγε στο κυλικείο, λέει πολλά περισσότερα από μια φωτογραφία στην τελική γιορτή.

Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να “είσαι εκεί”

Μπορείς να ζητήσεις από μια άλλη μαμά να τραβήξει ένα βίντεο και να το δείτε μαζί τρώγοντας παγωτό. Μπορείς να του αφήσεις ένα σημείωμα με ευχές στην τσάντα του. Να του στείλεις ένα βιντεάκι πριν ανέβει στη σκηνή. Να το ρωτήσεις αργότερα πώς ένιωσε, ποιο ήταν το αγαπημένο του κομμάτι, πού δυσκολεύτηκε. Αυτή είναι η παρουσία που αφήνει ίχνη.

Όταν ζητάς συγγνώμη, του μαθαίνεις να αγαπάει τον εαυτό του

Δε χρειάζεται να προσποιηθείς ότι δεν έγινε τίποτα. Αν σε ρωτήσει γιατί δεν ήσουν εκεί, πες την αλήθεια. Και πες του και ότι καταλαβαίνεις που του κακοφάνηκε. Γιατί μέσα από αυτό μαθαίνει ότι είναι εντάξει να νιώθουμε απογοήτευση, ότι οι σχέσεις αντέχουν και τις απουσίες, και πως η αγάπη δεν μετριέται σε παρουσίες αλλά σε ειλικρίνεια.

Φτιάξετε μαζί δικές σας ξεχωριστές στιγμές

Δε μπορείς να είσαι σε όλα, αλλά μπορείς να δημιουργήσεις κάτι δικό σας. Ένα σινεμά στο σπίτι, ένα επιτραπέζιο κάθε Παρασκευή, ένα παγωτό μετά το φροντιστήριο. Αυτά τα μικρά σταθερά είναι που το παιδί θα θυμάται. Όχι ποιος ήταν εκεί στην επίδειξη καράτε, αλλά ποιος του κρατούσε το χέρι όταν ήθελε να μοιραστεί κάτι σημαντικό.

Δεν υπάρχει τέλειος γονιός. Υπάρχει παρών γονιός. Κι αυτός δεν είναι πάντα εκεί που τον περιμένουν οι άλλοι, αλλά εκεί που τον χρειάζεται το παιδί του. Αντί να μετράς πού δεν πρόλαβες να πας, μέτρα πόσες φορές ήσουν εκεί με όλη σου την ψυχή. Και πίστεψέ με, αυτά τα “εκεί” γράφουν πολύ πιο βαθιά στην καρδιά του παιδιού σου.

Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock