Site icon TLIFE

New Year’s Resolutions: Πριν θέσεις τους καινούριους στόχους σου, διάβασε ΠΩΣ θα τους πετύχεις. Ποιο είναι το μυστικό;

Κάθε χρόνο. Αγαπημένη διαδικασία. Με ελπίδα και θετική ενέργεια γράφουμε τους στόχους μας για τον καινούριο χρόνο. Λίγες φορές όμως καταφέρνουμε να παραμείνουμε συνεπείς. Ξεχνιόμαστε. Σήμερα, η ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Μόσχα γράφει για τα γνωστά resolutions… διαφορετικά. Μας μιλάει για το πώς, για τον τρόπο που θα καταφέρουμε τελικά να κάνουμε τους στόχους μας πραγματικότητα. 

Περάσαμε μία πρωτόγνωρη και δύσκολη χρονιά εξαιτίας της πανδημίας. Η ζωή μας πήρε άλλη τροπή από αυτήν που είχαμε συνηθίσει, σαν να “πάγωσε” ξαφνικά, σαν να σταμάτησε. Αρκετοί συνάνθρωποί μας ασθένησαν από τον νέο αυτό ιό, αρκετοί έχασαν τη ζωή τους. Φόβος, άγχος, αγωνία, θλίψη, κατάθλιψη, θυμός, αντιδραστικότητα… τα συναισθήματα που κυριάρχησαν το 2020. Και ενώ θέλουμε όλοι μας να φύγει αυτή η δύσκολη χρονιά, αρκετοί σκεφτόμαστε για το πώς θα είναι η επόμενη! Και λογικό, αν σκεφτούμε πως ξεκινήσαμε το 2020 με τους καλύτερους οιωνούς: βγήκαμε από μία οικονομική κρίση που ταλάνισε για χρόνια τη χώρα μας και πάνω που πήραμε μία ανάσα, μάθαμε πως η ανάσα είναι επίφοβη και μπορεί ακόμη και να μας πεθάνει!

Κι όμως, έστω και στο τέλος του το 2020 φαίνεται να μας αφήνει με ένα από τα πιο σπουδαία για την επιβίωση και την ψυχική μας ισορροπία συναίσθημα: την ελπίδα! Λίγο τα νέα εμβόλια, λίγο η αντιμετώπιση, λίγο η γνώση γύρω από τον ιό, λίγο το ότι είναι και στο χέρι μας το να παραμείνουμε υγιείς, η ελπίδα ξεπρόβαλλε δειλά δειλά, ζεσταίνοντας και πάλι τις καρδιές και φωτίζοντας τα πρόσωπά μας!

Δεν θα μείνω λοιπόν στα “resolutions” για τη νέα χρονιά, όπως έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε τους στόχους που θέτουμε στην αρχή κάθε νέου έτους. Στόχους που μπορεί να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή και ώρα. Θα σταθώ περισσότερο στην αξιοποίηση αυτού που ήδη έχουμε κατακτήσει, στην απόλαυσή του, στο να εκτιμήσουμε τις στιγμές και να δώσουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να εκτιμήσει τα όσα έχει ήδη καταφέρει.

Ξέρετε ότι πανεπιστημιακή έρευνα έδειξε πως μόνο το 8% καταφέρνει να ολοκληρώσει τους στόχους που θέτει την Πρωτοχρονιά ενώ το 80% αποτυγχάνει; Και θα αναρωτηθείτε: “Γιατί τότε κάθε Πρωτοχρονιά, θέτουμε νέους στόχους;”

Γιατί κάθε Πρωτοχρονιά θέτουμε νέους στόχους;
Η απάντηση είναι απλή. Επειδή το νέο ημερολογιακό έτος οδηγεί σε μια αίσθηση ανανέωσης και ελπίδας. Θέλουμε να ζήσουμε καλύτερα, πιο ποιοτικά, να απολαύσουμε και να ευχαριστηθούμε μία καλύτερη ποιότητα ζωής. Έτσι λοιπόν θέτουμε νέους στόχους που αφορούν στις βασικές πτυχές της ζωής, όπως την υγεία, συναισθήματα ευεξίας, τις κοινωνικές σχέσεις, τη μόρφωση, τα οικονομικά μας…

Ίσως αναρωτηθείτε: “Δηλαδή, να μην βάζουμε στόχους, εφόσον όπως προανέφερες μπορεί τελικά να μην πραγματοποιηθούν ή ακόμα και να ανατραπούν όπως έγινε το 2020 με την πανδημία;”

Όχι, δεν εννοώ αυτό. Όπως επίσης, πιστεύω πως δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θέτει στόχους, έστω και μικρούς και όχι απαραίτητα την Πρωτοχρονιά. Εννοώ πως αν θέλω να πετύχω κάποιους από τους στόχους μου, απλά χρειάζεται να το πιστέψω! Ναι, να πιστέψω πως μπορώ να τους πραγματοποιήσω, ίσως όχι όλους, κάποιους όμως! Και προφανώς να μην χαθώ στην καταμέτρησή τους αλλά στο “τι είναι σημαντικό για εμένα, στην παρούσα φάση!” Ξέρετε, αρκετοί άνθρωποι παραμένουν “πιστοί” σε στόχους που είχαν βάλει προ δεκαετίας, όχι γιατί τους θέλουν ακόμη αλλά επειδή δεν εξετάζουν κατά πόσο καλύπτουν ακόμη τις προσωπικές τους ανάγκες!

Άλλο ένα στοιχείο για την επίτευξη των στόχων, είναι η εστίαση στη διαδικασία επίτευξης! Πιο απλά, να εστιάσω στο “πως” και όχι στο αποτέλεσμα, καθώς για να πάρω ένα αποτέλεσμα, χρειάζεται και ένας τρόπος για να πραγματοποιήσω αυτό που θέλω να πετύχω! Άλλωστε, το μόνο που μπορώ να ελέγξω είναι ο τρόπος που θα κάνω κάτι.

Εκτιμώ το κάθε βήμα που με φέρνει πιο κοντά στο στόχο μου! Αν αντί να κοιτάζω στο “εδώ και τώρα”, εστιάζω στο “εκεί και τότε” που θα έχει ολοκληρωθεί ο στόχος μου μάλλον θα περιμένω πολλά χρόνια, ίσως και μία ζωή. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι δεν θα έχω την προσοχή μου στην διαδικασία. Φανταστείτε για παράδειγμα, να περπατάω κοιτάζοντας στον μακρινό ορίζοντα. Αλήθεια σε πόσες λακκούβες με λάσπες θα πατήσω, πόσες φορές θα σκοντάψω; Και όσο πιο μακρινός μου φαίνεται ο τελικός στόχος, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η κούραση και πιο πιθανή η εγκατάλειψη του στόχου μου…

Καλή χρονιά σε όλους μας!

 

© 2024 tlife.gr