Gift-Wound Matrix: Τελικά η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα για όλα;

Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι αυτό που θεωρείς το πιο “δύσκολο” κομμάτι του εαυτού σου, μπορεί να είναι και το πιο πολύτιμο; Εκείνο το χαρακτηριστικό που προσπάθησες να κρύψεις, να “διορθώσεις” ή να κάνεις λιγότερο έντονο, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι το πιο αυθεντικό σου δώρο. Όλα ξεκινούν από την αποδοχή. Όχι μια θεωρητική, αφηρημένη αποδοχή, αλλά τη βαθιά, πρακτική αναγνώριση του ποιος είσαι στ’ αλήθεια. Γιατί όταν σταματήσεις να κρύβεσαι, τότε αρχίζεις να ζεις.

Τι είναι το Gift-Wound Matrix;

Σύμφωνα με τον ψυχοθεραπευτή Ken Page, κάθε πληγή που κουβαλάς – είτε αφορά την υπερευαισθησία σου, είτε το ότι νιώθεις “too much” ή “not enough” – σχετίζεται με ένα βαθύτερο προσωπικό σου χάρισμα. Εκείνος το αποκαλεί Gift-Wound Matrix και δεν είναι τόσο περίπλοκο όσο ακούγεται. Είναι η απλή ιδέα ότι αυτό που κάποτε σε πόνεσε, είναι το ίδιο που τώρα μπορεί να σε κάνει να ανθίσεις. Αν, για παράδειγμα, έχεις μάθει να ντρέπεσαι επειδή χρειάζεσαι στήριξη, μπορεί να είσαι άνθρωπος με έντονη ενσυναίσθηση, φτιαγμένος για βαθιά, αληθινή αγάπη. Το θέμα δεν είναι να αποδράσεις απ’ το παρελθόν σου, αλλά να μπεις μέσα του με νέο βλέμμα και να πεις «α, εσύ ήσουν το δώρο μου τόσο καιρό».

Πώς χτίζεται η «πανοπλία» σου

Όταν νιώθεις ότι κάτι μέσα σου δεν είναι αποδεκτό, χτίζεις μια άμυνα. Ένα “φρούριο” που δεν αφήνει να φανεί τίποτα από το μέσα σου. Πρώτα μπαίνεις σε μια «ζώνη προστασίας», αποστασιοποιείσαι, φιλτράρεις τα πάντα. Ύστερα, χωρίς να το καταλάβεις, πας ακόμα πιο μακριά – στη «ζώνη αποσύνδεσης». Εκεί δεν είσαι πια εσύ, αλλά μια εκδοχή σου που φαίνεται ασφαλής, αν και βαθιά μοναχική. Όλο αυτό μοιάζει με προστασία, αλλά σε κρατά μακριά από αυτό που σε κάνει αληθινό. Η πρόκληση; Να τολμήσεις να ξαναγυρίσεις στη «ζώνη του δώρου» σου, εκεί που δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα, γιατί ήδη είσαι.

Πώς να αναγνωρίσεις τα δώρα σου

Αρχικά, πάρε χαρτί και στυλό. Ναι, κυριολεκτικά. Γράψε τι σε γεμίζει, τι σου δίνει χαρά, τι σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι ο εαυτός σου. Μην σταθείς μόνο στο «μου αρέσει να βοηθάω». Ψάξε το «γιατί», μπες βαθιά. Μετά, δώσε σημασία στην ευαισθησία σου. Όχι για να τη σκληρύνεις, αλλά για να καταλάβεις τι αγγίζει μέσα σου. Όταν κάτι σε πονάει, ίσως είναι γιατί πατάει πάνω σε ένα δώρο που κάποτε πληγώθηκε. Και φυσικά, γύρνα το βλέμμα σου στους ανθρώπους γύρω σου. Ποιοι βλέπουν τα καλά σου όταν εσύ τα έχεις ξεχάσει; Αυτοί είναι η “tribe” σου, το δίκτυο στήριξης που χρειάζεσαι για να μη χάσεις τον δρόμο σου. Μην ντραπείς να τους ρωτήσεις ευθέως: «Τι βλέπεις ως το πιο δυνατό μου στοιχείο;» Μπορεί να μάθεις κάτι που θα σε συγκινήσει.

Τι αλλάζει όταν ζεις με τα δώρα σου

Όταν αρχίζεις να λειτουργείς από μέσα προς τα έξω, όταν δε φοράς πανοπλίες, αλλά επιτρέπεις στον πυρήνα σου να μιλήσει, όλα αρχίζουν να αλλάζουν. Δεν γίνεσαι ατρόμητος, γίνεσαι αληθινός. Η ζωή δε σου φέρεται πάντα με γάντια, αλλά εσύ πλέον δεν ψάχνεις αποδοχή με λάθος τρόπους. Έχεις εσωτερική πυξίδα. Δεν ανέχεσαι καταστάσεις που ακυρώνουν τον εαυτό σου. Αντίθετα, έλκεις σχέσεις, συνεργασίες και ευκαιρίες που ταιριάζουν στον πυρήνα σου, όχι στην περσόνα σου. Και ναι, μπορεί να τρομάξεις από το πόσο μεγάλος ή δυνατός μπορείς να γίνεις όταν είσαι εσύ, αλλά είναι ο ωραίος τρόμος, αυτός που λέει «επιτέλους ζω».

Αποδοχή δε σημαίνει παραίτηση, ούτε ότι δεν θες να εξελιχθείς. Σημαίνει ότι δέχεσαι το ποιος είσαι σήμερα, για να μπορέσεις να χτίσεις με αλήθεια το αύριο. Σημαίνει ότι σταματάς να προσπαθείς να χωρέσεις και αρχίζεις να απλώνεσαι. Και πίστεψέ με, δεν υπάρχει τίποτα πιο λυτρωτικό απ’ το να σταθείς στο κέντρο σου και να πεις «Αυτός είμαι». Εκεί ξεκινάνε όλα.

Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock